Speed Week 2024: Aston Martin Valkyrie over het circuit

Jack Rix: Na 721 jaar ontwikkeling hebben we dan eindelijk een Valkyrie bij Speed Week. En als we zeggen dat we er een hebben, dan bedoelen we niet dat we er een paar zwaar aangelijnde demorondjes mee mogen rijden, terwijl er een instructeur afkeurend over onze schouder kijkt. Nee, op een paar technici na die de vitale delen van de auto een beetje in de gaten houden, ons briefen over de startprocedure en hem ’s nachts instoppen, hebben ze ons letterlijk de sleutels toegeworpen en gezegd dat we maar moesten zien wat we ermee deden, op straat en circuit, en veel plezier en zo. Voor vijf hele dagen.

We mogen je er misschien even aan herinneren: dit is geen normale auto. Zelfs hem een auto noemen gaat al wat ver. Hij is het geesteskind van Adrian Newey, die geen moer geeft om jouw comfort, je trommelvliezen of mogelijkheden om te fileparkeren en naar je favoriete podcast te luisteren. Zijn enige doel met de Valkyrie was het bouwen van iets dat in staat was tot bijna-F1-snelheden, en er dan een kentekenplaat op schroeven.

Bijna evenveel paardenkrachten als kilogrammen

Dat is eigenlijk ook het mafste onderdeel op een auto met een Cosworth 6,5-liter V12-motor die tot 11.000 toeren per minuut door blijft gillen, en die ook nog een elektromotor in zijn zeventraps sequentiële versnellingsbak heeft zitten voor een totaal vermogen van 1.155 pk. Gewicht? Slechts 1.270 kilo, zonder vloeistoffen dan. Downforce? Hele massa’s – 1.100 kilo bij 220 km/u, wat wonderlijk precies klinkt. Ik vraag me een beetje af waar we in hemelsnaam aan begonnen zijn. Moet je zien hoe krankzinnig dit ding eruitziet! Kan een normaal mens dit aan?

Jethro Bovingdon: Jack, twijfel niet zo aan jezelf. Ja, het enorme potentieel van de Valkyrie lijkt buitenaards en  angstaanjagend. Maar de beste raceauto’s zijn meestal vrij makkelijk om te rijden – tot op een bepaald punt, tenminste. De Valkyrie is zó doelbewust, zijn onderstel en mechanische instelling zijn zo puur, dat hij geen inherente compromissen of daaruit voortvloeiende zwakheden hoeft te compenseren.

Ga maar na. Klein van formaat, een superstijve koolstofvezel kuip, perfecte geometrie van de ophanging, een laag zwaartepunt; en het kan inderdaad best veel tijd kosten om écht overweg te leren kunnen met al die downforce, maar in de tussentijd levert hij je alleen maar stabiliteit en vertrouwen op. In minder dan geen tijd zit jij straks lekker tegen die toerenbegrenzer te beuken.

Prijs Aston Martin Valkyrie

JR: Lekker tegen de bandenstapel te beuken, ben ik bang. Had ik al verteld dat ie 3,5 miljoen euro kost en dat ik voor de verzekering mijn huis als onderpand moest inbrengen? Oké, borst vooruit, het moet maar. Je hebt natuurlijk gelijk, ik heb al eerder doodenge, van de downforce uit elkaar klappende auto’s gereden en zolang je maar binnen je eigen limieten blijft, zijn al die grip, balans en voorspelbaarheid je vrienden.

Plus: het zijn maar twee pedalen, twee flippers en een stuurtje met een vreemde vorm – een beetje als een heel erg snelle Audi TT. Ik denk dat we hier in een soort ‘Pro vs Slow’-situatie zitten. Als de Valkyrie voor ons allebei werkt, zou ie dat voor iedereen moeten doen.

JB: En als ie dat niet doet, nou ja, dan hebben we toch in ieder geval in de Valkyrie gereden! Probeer alleen geen brokken te maken. En als je dat dan toch doet, maak dan zo’n enorme klapper dat Aston Martin moet doen alsof ze zich meer zorgen maken over jouw gezondheid dan over die van hun dierbare hypercar. Bocht 1 is hier perfect voor geschikt, denk ik zo.

JR: En mijn kinderen dan?

JB: ‘Papa is sinds zijn crash in de Valkyrie nooit meer helemaal dezelfde geweest.’ Ik vind het vrij cool klinken.

Waarna Jack zich soort van elegant laat zakken in de door -Adrian Newey ontworpen en met bovenmenselijke inspanningen door Aston Martin tot leven gewekte hypercar. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

Die V12 biedt beleving (heel erg veel)

JR: Oh. Mijn. God. De eerste keer dat ik dat gaspedaal vloerde, is een moment dat ik nooit meer zal vergeten. Ja, de respons is vlijmscherp en de acceleratie bizar, maar van de V12-schreeuw die je buiten hoort, krijg je niet zoveel mee. Het is gewoon één muur van herrie en trillingen, en een ingesnoerde V12 die zich in je ruggengraat probeert te begraven.

Hij is adembenemend, en de manier waarop hij haast ‘vloeit’ door snelle bochten en roteert door de langzamere, is ronduit sensationeel. Natuurlijk rem ik veel te vroeg en ga ik van het gas terwijl de downforce de boel waarschijnlijk riant onder controle heeft, maar ik ga elke ronde veel sneller dan de vorige. Je krijgt al heel snel door dat dit is waarvoor hij is gemaakt en hij voelt, ik durf het haast niet te zeggen, vriendelijk aan. Oké, jouw beurt.

JB: [Als ie weer terug is in de pitstraat] Het is eigenlijk best moeilijk om het onder woorden te brengen, nietwaar? Alles wat ik tegen je zei – en waarvan ik op dat moment het meeste zelf ook geloofde – is waar. Maar die geweldige balans, de grip en gretigheid, gemengd met dat uitzinnige geluid en die monsterlijke prestaties; het is op de een of andere manier méér dan de som der delen.

Meer nog dan de som van een V12 die toeren draait tot aan de maan en weer terug, en de enorme downforce die er wordt gecreëerd. Hij is niet van deze aarde qua capaciteiten, en voor wat betreft de snelheid waarmee de horizon op je voorruit afkomt, en toch geeft ie net zoveel feedback en gevoel als we gewend zijn van sommige ‘mindere’ supercars. Het lawaai is boosaardig, maar de volledige ervaring grenst werkelijk aan het goddelijke.

Gehoorbeschermers

JR: Even plagen: ik heb jou nog nooit zo buiten adem gezien en zo lovend horen praten, maar ik had volgens mij net zoveel lol. Hij blijft op zoveel manieren communiceren en iets extra’s bieden. Alleen al erin zitten en de gehoorbeschermers op doen – die er trouwens uitstekend in slagen om de scherpste randjes van de herrie weg te filteren – is al een gebeurtenis.

Het vol in de remmen gaan en ze dan proberen goed te doseren is een eindeloos spelletje van vallen en opstaan, en de besturing voelt aan alsof je met een echte lichtgewicht onderweg bent. Het is een auto die houdt van kalme, soepele input, wat dan weer gek voelt met al die furie die zich om je heen afspeelt.

Pro vs Slow

JB: Ja, dat klopt allemaal wel. En vergeet dat hele ‘Pro vs Slow’-verhaal. Ik ben misschien iets verder op de Schaal van de Ultieme Valkyrie-prestaties, maar ook ik ben er nog lang niet – er is nog zoveel meer. En dat is nog zoiets wat deze auto zo bijzonder maakt. Het is niet zo van: je springt erin, wringt ’m uit en klaar. Je kúnt ’m wel uitwringen, maar er blijven altijd nog nieuwe niveaus over. Meer snelheid om mee te nemen in de snelle bochten, meer finesse in de langzame, het remmen net wat beter doen.

Het is een uitdaging, niet zozeer in de zin van dat je hem zou moeten temmen, maar omdat de curve van zijn prestatiepotentieel zo enorm lang is. Als ik nou echt kritisch moet zijn, dan zou ik zeggen dat de versnellingsbak net wat trager aanvoelt dan je zou verwachten. En dat ie de neiging heeft tot een beetje overstuur bij het insturen, wat door die snelle chicanes een beetje listig kan aanvoelen. Maar ach, hij is gewoon zó opwindend, of niet soms? Nergens mee te vergelijken.

Best speels

JR: Om eerlijk te zijn: ik vond dat die transmissie zich juist prima hield. Ik had echter niet verwacht dat ik in staat zou zijn om zo hard te pushen dat het ABS in werking zou treden, of dat ik de achterkant wat zou voelen bewegen zonder dat het mijn vertrouwen zou aantasten, maar dat gebeurde wel.

Als je een beetje snelheid onder die banden door laat gaan, is ie eigenlijk best speels. Wanneer je eenmaal gewend bent aan die UFO-styling, de langdurige startprocedure en alle mechanische herrie, zou je deze auto vast veel vaker kunnen gebruiken dan de meeste miljardairs zullen doen. Niet direct een daily, maar misschien een weekly?

JB: Precies. Van cynicus naar gelovige. Ik vind hem geweldig. En kijk, dat een auto die is ontworpen door Adrian Newey behoorlijk goed is in het vliegen over een circuit, dat is misschien niet eens zo’n verrassing. Maar kan ie ook wat op de openbare weg? Ik heb werkelijk geen idee. Maar ik wil daar heel, heel graag achter komen.

Lees ook: Zo klinkt een Aston Martin Valkyrie AMR Pro in een tunnel