Volvo XC60 T8 Polestar Engineered

Veel autofabrikanten zijn ervan overtuigd dat ze in staat zijn om ons het beste van meerdere werelden te bieden. Comfort als in een limousine, de reacties van een raceauto en het liefst de zuinigheid (op papier dan) van een knullig boodschappenkarretje. Dit alles, als het even kan, ook nog in een pakket dat eruitziet alsof het net uit een soort Playmobil-versie van Mad Max is weggereden. Zo komt het dus dat er zoiets bestaat als een atletische, op het asfalt georiënteerde SUV. Zoals deze Volvo XC60 T8 Polestar Engineered.

De grap is dat sommige merken er nog in slagen om van zo’n potpourri aan prioriteiten iets fatsoenlijks te maken ook. Zo joegen we eens over het Circuit of the Americas (die baan waar je laatst nog Sebastian Vettels achterwielophanging in tweeën zag breken) met een BMW X6 M, die daar een niveau van wendbaarheid en bochtsnelheden liet zien dat we amper konden geloven. Toch wil diezelfde X6, als je ’m in de kalme stand zet en hij zijn dynamische stabilisatoren ontspant, op de weg best een rustig stukje toeren.

Bij Volvo hebben ze de laatste tijd de ingenieurs van Polestar aan hun modellen laten friemelen. Ook deze XC60 mocht eraan geloven: met de toch al potente T8 Twin Engine als basis voegden de Zweedse snelheidsexperts hun eigen software toe aan de aandrijflijn, lieten ze een Öhlins-onderstel aantreden en mocht specialist Akebono de remmen verzorgen. Enorme wielen, andere bumpers met functionele koeling en een duister kleurenschema kenmerken de Volvo XC60 T8 Polestar Engineered, samen met goudkleurige gordels en een helder-witte badge op de voor- en achterkant.

Geen tegenhanger van AMG of RS

Volvo benadrukt dat we de XC60 T8 Polestar Engineered niet moeten zien als een M of RS, of zelfs maar als een M Performance of S. Nee, dit is sportiviteit op de Volvo-manier. Prima insteek, op zich: als je een bal in een doel moet trappen, maakt het niet zo heel veel uit hoe je dat doet, als ie er maar in gaat. Maar de XC60 schiet mis.

De voornaamste vraag die bij ons opkomt: als dit geen gefocust performance-model is zoals de Duitsers hebben, wat moet het dan wel zijn? Het is duidelijk dat de Volvo XC60 T8 Polestar Engineered zeer rap is: met 405 pk en 670 Nm kan dat ook moeilijk anders. Maar buiten rauwe snelheid ontbreekt het deze Volvo aan alle kanten aan duiding.

Zo is het onderstel steenhard, zodanig dat passagiers op de snelweg hun beklag doen dat ze steeds door richeltjes en hobbeltjes uit hun dutje worden gerammeld. Je kunt een beetje draaien aan de dempers – handmatig, onder de motorkap – maar welke XC60-rijder gaat dat doen? Het zou nog te begrijpen zijn als de rest van de auto er qua sportiviteit op aan zou sluiten. Maar de besturing is licht en afstandelijk, zelfs in de zwaarste stand, en het brake-by-wire remsysteem reageert steeds een fractie nadat je op het pedaal hebt gestampt.

De Volvo XC60 T8 Polestar Engineered raakt in de knoop

Bovendien raakt de krachtverdeling tussen voor- (benzinemotor) en achteras (elektromotor) regelmatig met zichzelf in de knoop. De transmissie schakelt traag terug bij kickdown, zelfs in de Polestar-modus, zodat je als een soort tweetrapsraket van je plek gaat: eerst een elektroduw, dan de voorwielen die er hakkelend bij komen. Goed, er is een hoop zijdelingse stijfheid en weinig rolneiging in bochten, maar daar staat tegenover dat je in de regen binnen de kortste keren rechtdoor glijdt op je dun geschoeide 22-inchers.

De Volvo XC60 T8 Polestar Engineered komt op ons over, kortom, als een geconflicteerde persoonlijkheid. Hij is een klerk op sneakers, een schoolhoofd dat de term ‘fakking vet’ in de mond neemt. Liever, veel liever gaan we voor een fijne standaard T8: die weet tenminste waar ie voor staat, en wij dus ook.

Specificaties Volvo XC60 T8 Polestar Engineered (2020)