Robert Doornbos over de GP van Spanje

Uiteraard schrijft Robert Doornbos over de GP van Spanje waar Max Verstappen de grote winnaar werd.

Nederland is een Formule 1 Grand Prix-winnaar rijker! Max Verstappen heeft tijdens de GP van Spanje een heel nieuw hoofdstuk aan de geschiedenisboeken toegevoegd. Als jongste F1-coureur aller tijden vooraan rijden, als jongste winnen, als Nederlander winnen: de records vlogen je om de oren! Het Wilhelmus klonk op het Circuito de Catalunya, en veel volwassen kerels hadden, onder aanvoering van Olav Mol, de tranen over de wangen lopen. Dit is zo’n moment dat je je als liefhebber altijd zal blijven herinneren, waar je toen was en met wie. Nou, ik weet het zeker nog wel; ik kreeg tijdens het juichen zo’n duw van Tom Coronel dat ik naast de bank in de Ziggo Sport F1-studio lag.

Zoals bij elke race geef ik daar samen met Rob Kamphues en diverse gasten een voor- en nabeschouwing op de race. Toen Max, met nog vijf ronden te gaan, de Ferrari van voormalig wereldkampioen Kimi Räikkōnen achter zich wist te houden bij het uitkomen van de laatste chicane voor het rechte stuk, besefte ik dat dit weleens een heel bijzondere dag kon gaan worden. Verstappen deed dat magistraal; hij hield zijn bandenslijtage zo goed onder controle dat Kimi nooit een echte serieuze inhaalpoging kon wagen aan het einde van het rechte stuk, ook al had de Fin zijn DRS (Drag Reduction System) open staan, waardoor hij bijna 20 km/u harder liep dan de Red Bull van Max.

Later bleek ook dat Max allerlei videobeelden had bestudeerd van races uit het verleden waaruit bleek hoe belangrijk die laatste chicane is, en dat je je de rest van de ronde geen zorgen hoeft te maken om ingehaald te worden als je die laatste bocht goed onder de knie hebt.

Max heeft een betere auto gekregen

De RB12 is absoluut een betere auto dan de Toro Rosso waarin hij afgelopen seizoen en de eerste races van dit seizoen reed. De nieuwe auto heeft van alles een beetje meer: een beetje meer vermogen uit de Renault-motor, een beetje meer downforce, een beetje meer mechanische grip, en dat maakt het voor de coureur weer makkelijker om een beter resultaat te rijden. Maar meteen tijdens je debuutrace in een nieuwe auto de race winnen, dat is wel heel bijzonder, en daarom was Max de afgelopen weken wereldnieuws. Herr Doktor Helmut Marko heeft echt de rijderswissel van de eeuw uitgevoerd en daarmee de F1-wereld op zijn kop gezet.

Red Bull heeft dat imago al sinds ze in 2005 in de Formule 1 stapten. Dat eerste seizoen namen ze het als privateer team op tegen alle grote autofabrikanten in de wereld. De resultaten op het circuit waren niet super en daarom werd er voornamelijk gefocust op de commerciële kant van de Formule 1. Bij elke GP in elk land werden waanzinnige feesten georganiseerd, feesten waar iedereen naartoe wilde en waar iedereen in de paddock over sprak. Heel belangrijk, want al heeft eigenaar Dietrich Mateschitz een enorme passie voor de sport, Red Bull zit onderaan de streep maar voor één ding in de Formule 1: om blikjes te verkopen.

Al dit succes buiten het circuit leidde de aandacht af van de matige resultaten op de baan. In 2006 werd flink geïnvesteerd: engineers en monteurs werden weggekocht bij de topteams. Adrian Newey was een van de grootheden die door teambaas Christian Horner werden binnengehaald. Newey had toen al een aantal wereldkampioenschappen met Williams en McLaren achter zijn naam staan. Of hij nu maar even de snelste F1-auto wilde tekenen voor de Oostenrijkse energiedrankjesfabrikant.  Hij kreeg een cheque van 13 miljoen euro per jaar om zijn brein met iets unieks te laten komen.

Ik heb dat jaar met hem samengewerkt en vergeleek hem met Einstein. Hij loopt tijdens testdagen met pen en kladblok in de rondte en is non-stop bezig met de auto. Dan gaat hij weer terug naar de tekentafel en de volgende test hadden we weer wat updates aan de auto. De man is echt een levende legende, want hij domineerde de sport vier seizoenen lang, en haalde rijders- en constructeurstitels binnen.

Ricciardo is nu Max’ rivaal

Nu zit Max Verstappen samen met Daniel Ricciardo achter het stuur en heeft Red Bull Racing misschien wel het sterkste rijdersduo op de grid staan. Het was uiteraard een klap in het gezicht van Ricciardo dat zijn debuterende teamgenoot de Grand Prix op zijn naam schreef. In de Formule 1 is je teamgenoot je grootste concurrent – hij rijdt immers met hetzelfde materiaal. Goed, de auto doet 80 procent van het werk, maar in de 20 procent die er voor de coureur overblijft, kan hij wel het verschil maken.

Ricciardo was in Monaco uit op revanche. Dit circuit ligt de auto van Red Bull erg goed en het zou een mooie kans zijn voor beide coureurs om op het podium te staan. Dat is geen grootspraak: het is een feit dat de auto van Red Bull zich zo goed heeft ontwikkeld dat het na Mercedes de beste auto van het veld is. Daarmee hebben ze Ferrari ingehaald.

Het F1-weekend in Monaco is heel bijzonder. Het is voor zowel teams, rijders als sponsoren het absolute hoogtepunt van het seizoen. Niets is te gek, alle grote sterren jetten af naar Zuid-Frankrijk om eerst te genieten van het filmfestival van Cannes en vervolgens de F1-race in Monaco mee te pakken. De boten die in de haven en op zee drijven, zijn vaak onwerkelijk groot, met een helikopterdek en al het speelgoed aan boord wat je maar kunt verzinnen. Deze 100 meter lange megajachten worden voor het weekje Grand Prix kijken vaak verhuurd voor zo’n drie ton. Alleen de ligplaats in de haven kost tijdens dat weekend al 70.000 euro!

Monaco meemaken

Ik woon al bijna 20 jaar hier in Monaco en dat maakt mij elk jaar rond deze periode het vriendje van de week. Mijn telefoon staat roodgloeiend van ‘vrienden’ die het zo leuk vinden om weer eens langs te komen: en laat het nou toevallig samenvallen met de GP van Monaco. ‘Kan ik bij jou op ‘t balkon de race kijken?’ Of: ‘Kun jij nog wat kaartjes regelen?’ De hele stad staat op zijn kop. Alle hotels en restaurants zijn op voorhand geboekt en de prijzen voor alles gaan echt tien keer over de kop. Een vriend van mij haalde een rondje bier en kon meteen 200 euro afrekenen. Die had hij niet zien aankomen.

Het allerbeste plekje om dit allemaal mee te maken, is natuurlijk de cockpit van een F1-auto. Ik krijg nog kippenvel als ik daaraan terugdenk. Alles komt zó snel op je af en de vangrails zijn zó dichtbij. Een foutje is snel gemaakt en daar betaal je dan meteen een hoge prijs voor. Ik zat met mijn relaties bij Hôtel de Paris tijdens de derde vrije training van Max. Hij zat er goed bij en wilde aanzetten voor een snelle ronde op nieuwe banden, om de afstelling voor de kwalificatie van die middag te testen. Precies voor onze neus nam hij te veel snelheid mee de Casino-bocht in en toucheerde de vangrail. Er was geen echte schade, maar er zal toch iets licht verbogen zijn geweest, een stuurstang of ophanging. De auto werd klaargemaakt voor de kwalificatie en vol goede hoop zagen we dat Ricciardo de vrije training wel uitreed en constant in de top vier stond. En wat Ricciardo kan, kan Max ook.

Tijdens de eerste ronde van de kwalificatie ging het al fout bij Max. Hij maakte een voor hem heel ongewone stuurfout bij de chicane na het zwembad. Hij stuurde te vroeg in en klapte in de vangrail waardoor direct zijn stuurstang en ophanging afbrak, waardoor hij frontaal de muur in knalde. Topsport is hard: het ene moment ben je hero en het andere moment zero. Maar alle grote kampioenen maken foutjes, het gaat erom hoe je herstelt. De pole-position was voor Daniel Ricciardo en dat maakt het extra zuur voor Max, wetende dat hij met zijn auto P1 of P2 had kunnen staan. De Australiër was absoluut in topvorm in de straten van Monaco en domineerde de kwalificatie.

Voorbereiding op de race

Terwijl Max in zijn bed lag om zich voor te bereiden op de race, stond ik nog even in de bekende nachtclub Jimmy’z met mijn vrienden te praten over de mogelijke strate­gieën. De race werd verreden onder natte condities en ik weet uit eigen ervaring dat een stratencircuit in de regen extra moeilijk te rijden is, en dat een hero/zero-momentje zich in bizar kleine hoekjes kan verstoppen. Denk aan hoe glad de zebrapaden zijn, samen met alle andere witgeverfde lijnen. En al het rubber was weer weggespoeld, waar de grip ook niet beter van werd.

Het was de race van Ricciardo, want ook in het nat was hij de snelste man op de baan. Door een fout tijdens de pitstop verloor Ricciardo tien seconden en ging de overwinning naar Lewis Hamilton. We zagen Verstappen een ijzersterke eerste stint rijden, met zijn kenmerkende, gedurfde inhaalacties, en hij was een tijd lang de snelste man op de baan. Uit de pitlane starten en naar een puntenpositie rijden, in Monaco nota bene, is grote klasse.

Toen ging het opeens fout, in een bocht waar hij al eerder de vangrail van dichtbij had bekeken. Hij nam te veel snelheid mee de bocht in boven aan de heuvel bij het casino, blokkeerde een wiel, kwam op de natte lijn en klapte vol in de vangrail. Twee crashes in twee dagen, dat is te veel van het goede. De liefde tussen Max en zijn nieuwe woonplaats is nog niet super, want vorig jaar crashte hij ook al hard in de muur. Het enige wat je kunt doen als topatleet: de dagen erna je zinnen verzetten met trainen, en de focus leggen op de volgende race.

De GP van Canada is de volgende stop van het circus en daar beschikt Max over een nieuwe, verse Renault-motor met 35 pk extra. Die gaat hij hard nodig hebben, want het circuit van Montreal heeft karakteristieke, lange rechte stukken en is een semi-stratencircuit waar de muur ook heel dichtbij kan komen. Bij het uitkomen van de laatste chicane heb je een muur die met enig gevoel voor humor the Wall of Champions wordt genoemd. Maar die gaat Max niet aanraken, want hij gaat zichzelf naar het podium rijden. Let maar op.