Chevrolet Camaro 45th Anniversary automaat

Als er één auto effectief kapotgemaakt wordt door de Nederlandse CO2-belasting, dan is het de Camaro wel. Dus even een hart onder de riem.

 

We zullen maar meteen met de deur in huis vallen: we zijn verzot op de Chevrolet Camaro. Van de conceptcar die in 2006 op de autoshow van Detroit verscheen tot het nagenoeg identieke productiemodel dat na veel vertraging in de showrooms belandde; we raken er na al die jaren nog altijd niet op uitgekeken.

 

Zeker, er zijn betere auto’s te vinden. Ook betere musclecars, als dat is waar je per se naar op zoek bent. Maar de Camaro heeft een troef die alle pluspunten van z’n concurrenten in een donkere schaduw zet: z’n uiterlijk. Dat lage, gebogen silhouet, die lange motorkap, die enorme wielkasten en brede, welvende flanken. Er is geen andere moderne auto die zo botst met alles wat men in Europa normaal vindt. Van de zilvergrijze diesel-Polo is hij de perfecte antithese.

 

Wellicht is het daarom dat de Camaro ongeveer zes keer meer aandacht trekt dan alle andere auto’s, de extreemste supercars uitgezonderd, die we ooit gereden hebben. Porsches, Jaguars, AMG’s? Vergeet ze. Wil je dat iedereen je aangaapt alsof je een of andere circusfreak bent, kies dan voor een Camaro. Passerende voetgangers zetten zichzelf met de auto op de foto wanneer we voor een stoplicht staan te wachten. Nette dames houden hun kinderen nog net geen hand voor de ogen als we langs komen rollen.

 

De 45th Anniversary Edition mag er zijn. Gevaarlijk glinsterend zwart is hij, met grijze en felrode strepen die hem bij toeschouwers voor eens en altijd in het geheugen graveren. Hij staat op dikke 20 inch velgen die uniek zijn voor deze uitvoering. Zijn interieur wordt ’s avonds gehuld in spacy led-verlichting en barst van de rode en blauwe stiksels en ‘45th’-logo’s.

 

Gezeten in de grote leren stoelen zien we helemaal niets. Dat is de keerzijde van zo’n prachtig conceptcar-uiterlijk. De kleine raampjes, dikke a-stijlen en dode hoeken ter grootte van Californië maken een ritje in de Camaro tot een behoorlijk geïsoleerde ervaring. Elke keer als we een dorpse rotonde verlaten, nemen we een wilde gok dat er geen fietsers of voetgangers in de buurt zijn die we onbedoeld bruusk de weg versperren. Het gaat altijd goed, om de simpele reden dat alle fietsers en voetgangers stil blijven staan, hun kaken op half zeven, wanneer ze ook maar een glimp van ons opvangen.

 

Onpraktisch is de Camaro op nog meer manieren. Zo heeft hij een achterbank waarop, ondanks de enorme afmetingen van de auto, nog geen smurf z’n benen kan strekken. De bagageruimte is lang en ondiep, en de opening ernaartoe heeft de afmetingen van een brievenbus. Een navigatiesysteem zul je zelf bij de lokale elektronicaboer moeten opvissen en tegen je voorruit plakken, want Chevrolet biedt het niet aan. Automatische airconditioning trouwens evenmin; op een wisselvallige dag moeten we ouderwets zelf aan de knoppen blijven draaien.

 

 

Allemaal stommiteiten die we andere auto’s van deze allure sterk zouden aanrekenen. Maar de Camaro vergeef je alles. Eén keer omkijken als je ‘m te midden van een grauwe massa leasespul hebt geparkeerd, één blik op een winkelruit als je erlangs rijdt, en je bent aan hem verknocht. Zo vinden we het niet eens rampzalig dat de automaat in de niet-sportstand nogal tegendraads op het gaspedaal reageert, en dat de motor, voor een 405 pk sterke 6,2-liter achtcilinder althans, bijzonder weinig uitlaatgeluid laat horen. Voor dit laatste is overigens gekozen omdat de V8 bij lage belasting stiekem in een (auditief toch minder aantrekkelijke) viercilinder verandert om je wat brandstof te besparen. Cilinderuitschakeling: toch nog één sprankje praktisch nut in deze verder volslagen waanzinnige auto.

 

Onderhuids is de Camaro minder middeleeuws dan je zou denken. Zo heeft ie bijvoorbeeld onafhankelijke wielophanging achter, iets wat een Mustang nog steeds ontbeert. Z’n stevige onderstel maakt dat ie zelfverzekerd aanvoelt, als een solide homp steen. Maar voor al te wild weggedrag is ie, net als de krachtpatsers die hem voorgingen, toch wat te lomp en te zwaar. Licht­gewicht materialen zijn ‘m vreemd en de techniek is hier en daar bijna kinderlijk simpel van opzet. Dat houdt ‘m goedkoop, wat traditioneel natuurlijk het Grote Idee is achter musclecars: heel hard gaan voor heel weinig geld.

 

 

Een prachtige insteek, maar het strookt niet met de regelgeving in Nederland en België anno 2012. Hard gaan voor weinig, dat kunnen we niet meer hebben. Jezelf tergen voor weinig, dat wel. Geeuwend voortsukkelen voor weinig. Is het snelheid wat je zoekt, dan zul je een auto moeten uitkiezen met veel moderne technologie om de CO2-uitstoot te drukken. Dat kost geld. Maar nog niet zo veel geld als die goede oude simpele Camaro wanneer onze douane ermee klaar is.

 

In de VS, waar autoliefhebbers nog niet door vadertje staat vertrapt worden, koop je een Camaro vanaf 23.000 dollar. Dan heb je er een met een 311 pk sterke V6. Deze V8 kost je 32.000 dollar, wat zich op het moment van schrijven vertaalt in net geen 25.000 euro. Vraag je de Belgische Chevrolet-importeur zo’n Camaro voor je naar Europa te verschepen, dan ben je in totaal 39.500 euro lichter. Dat is veel, maar Europa is nu eenmaal duur en het is nog altijd een werelddeal voor zo’n monster met 405 pk.

 

Zullen we de Nederlandse prijs dan maar even noemen, met de door CO2-heffing gespekte bpm erbij? Zit je stevig in je stoel? Komt ie: 95.295 euro. Bijna een euroton! Vier keer de oorspronkelijke prijs! Het is zelfs zo erg dat Chevrolet Nederland de handgeschakelde versie, die geen cilinderuitschakeling heeft en dus meer uitstoot, geheel links laat liggen. Die zou nog eens vele duizenden euro’s duurder zijn.

 

Ja, als er één slag auto’s is dat te lijden heeft onder de waanideeën van onze regering, dan zijn het de musclecars. Het leven wordt ze hier onmogelijk gemaakt. De grapjassen met goede bedoelingen worden verstoten als misdadigers. Treurig is het. We hebben met ze te doen.

 

Mocht jij een fanatiekeling zijn die bereid is een snelle, verfijnde Duitser te laten staan ten faveure van deze brutale Amerikaan, dan nemen we onze pet voor je af. Wij denken zelf eerder aan emigreren.

 

15/20

 

0-100 km/u: 5,4 s

Top: 250 km/u

Verbruik: 13,1 l/100 km

Motor: 6.162 cc, V8 benzine

Aandrijving: achter

Vermogen: 405 pk

Koppel: 556 Nm

Gewicht: 1.795 kg

CO2: 304 g/km

 

NL € 95.295

BE € 39.500

 

Ongelikte beer die regelrecht uit een kinderdroom is weggereden. Wat een kracht, wat een looks. De Camaro is een volksheld, onderdrukt door het systeem