De geschiedenis van Pikes Peak

Spencer Penrose, Amerikaanse hoteleigenaar en tevens succesvol ondernemer, creëerde onbewust in 1915 het op één na oudste motorsport evenement in Amerika. Penrose had een hotel in de buurt en zag een toename in toerisme. Hij ging naar het Ministerie van Landbouw om een verzoek in te dienen: hij wilde de route naar het oostelijke deel van de Pikes Peak-berg verbeteren om de toestroom van bussen en auto’s te accommoderen. De Pikes Peak Highway kostte hem zo’n 500.000 dollar, maar dankzij een vergunning kon hij tot 1935 aan iedereen 2 dollar tol vragen.

Auto’s aangedreven door vliegtuigmotoren waren de norm

Toen de bouw klaar was, zocht hij een manier om zijn weg te promoten. Hij organiseerde daarom een auto- en motorrace het jaar daarna. De eerste race, de Penrose Trophy, werd gewonnen door de 22-jarige Rea Lentz in een Romano Demon Special. De auto werd aangedreven door een vliegtuigmotor met 125 pk. Na 20 minuten en 55,6 seconden reed Lentz over de finish. Het evenement was de start van de Pikes Peak Hill Climb.

De racerij in Amerika bestond vooral uit circuits waar een vijfde bocht ontbrak, maar Pikes Peak had er 156. Toch was het, ondanks de bochtenvrezende Amerikanen, een doorslaand succes. De Eerste Wereldoorlog onderbrak gooide roet in het eten voor een tweede editie van de Penrose Trophy. Pas vier jaar later, in 1920, was de tweede editie, maar toen zorgde de American Automobile Association (AAA) voor meer regels. Otto Loesche, die een grote naam in de Indy 500 was, won.

Het ontstaan van tradities en succesvolle families

In 1924 won hij wederom, maar nu in een Indy 500 wagen. Dit was het begin van een traditie waarin auto’s uit de Indy 500 op offroad-banden werden gezet. Op deze manier kwamen meer coureurs vanuit de Indy 500 naar de Pikes Peak, zelfs Mario Andretti deed mee en werd in 1969 kampioen.

Verdere ontwikkelingen en records

Door de jaren heen werden de wegen wijder en steeds meer delen werden geasfalteerd, maar het circuit bleef in grote lijnen gelijk. Pas in 2011 werd er voor het eerst gereden op een volledig geasfalteerd parkoers.

In 2013 legde Sébastien Loeb als eerste coureur het parkour onder negen minuten af. Hij kwam na 8 minuten en 13,9 seconden over de finish. In 2015 won een elektrische auto, de eO PP03 van Rhys Millen, voor het eerst in alle klassen.

Ondanks alle veranderingen aan het parkoers en aan de deelnemende auto’s, zijn de uitdagingen hetzelfde gebleven: het weer slaat om van zonneschijn naar bliksem, van wind naar hagel en vervolgens weer naar sneeuw op elk willekeurig moment. Bovendien ligt de finish 1.440 meter hoger dan de start.

In juni dit jaar is de volgende editie. Dan gaan zowel Volkswagen als Bentley voor een nieuw record.