Een dag in het leven van Kris Meeke

6.30

Op de dag dat ik een rally ga rijden, word ik altijd een uur of meer vroeger wakker dan nodig is. Mijn bijrijder Paul klopt en komt binnen (volledig gekleed, voor de goede orde), en samen nemen we de verkenningsvideo’s voor de dag door.

8.00

We gaan naar het servicepark waar we overleggen met de technici. We hebben het over de weersvoorspelling, de keuze voor banden en de afstellingen van de auto.

9.30

We beslissen welke banden we gaan gebruiken voor de eerste rit. Het heeft vanochtend een beetje geregend en tijdens de eerste heat weten we onze voorsprong te vergroten, wat uiteindelijk van groot belang blijkt te zijn. Het was niet per se mijn bedoeling om onze voorsprong te vergroten, maar we vonden een goed ritme en de auto deed het geweldig. We zijn zes seconden sneller geweest dan Ogier, dus leiden we nu met 37 seconden – een lekker buffertje.

12.00

De laatste klassementsproef. Ik maak daarbij, vol in beeld op tv, een onbedoeld uitje over een parkeerterrein en dwars door een heg naar een weiland, op minder dan een kilometer voor de finish, maar ik weet de schade te herstellen voordat het gat van 37 seconden is verdwenen. We winnen de rally. Op het nippertje.

12.30

Podiumceremonie bij de finish voor de live tv-uitzendingen, en een paar interviews. Het is allemaal een beetje surrealistisch. We hebben een lekke band linksvoor, maar we hebben nog wel genoeg tijd om die te verwisselen nadat we de media te woord hebben gestaan. We moeten nog 60 kilometer terugrijden naar het servicepark – dat hoort ook bij de rally. We verwisselen de band met een reservewiel uit de achterbak.

14.00

Tijdens de rit terug naar het servicepark schieten we op een zeker moment allebei in de lach. Paul draait zich naar me toe, zwaait met zijn vinger voor mijn gezicht en zegt: ‘Ik hoop dat je volgende week op een nacht zwetend wakker wordt.’

14.30

Terug bij het team, en daar is iedereen uiteraard in de wolken. Ik weet niet zeker of onze teambaas me wil slaan of zoenen, maar zo is rallyrijden nou eenmaal – iedereen schiet weleens, eh, door.

15.00

Officiële podiumceremonie, gevolgd door de persconferentie – om alle emoties van de afgelopen dagen nog eens te herbeleven. Iedereen staat erbij met open mond. Voor mij is het drama minder groot dan voor andere mensen, want behalve op het moment dat ik dwars door die heg reed, had ik alles onder controle.

17.00

Terug naar het hotel, deur op slot en dan is het tijd om… oef, om even na te denken. Voor het eerst zie ik de beelden van de boordcamera en de foto’s van de auto die we hebben geraakt toen we die wei in reden, en dus realiseer ik me pas nu hoe veel geluk we hebben gehad.

19.00

Groot diner met het team… en een of twee Corona’s, daarover wil ik niet jokken. Buiten het drama tijdens de laatste proef hebben we de rally eigenlijk gedomineerd, wat voor het hele team fantastisch was. We hebben die avond gefeest, neem dat maar van me aan.