Ferrari 458 MM Speciale: prachtig turboloos

De Ferrari 458 Speciale is, eh, best wel speciaal. Hij was de opvolger van de 430 Scuderia en de 360 Challenge Stradale in Maranello’s roemruchte lijn van hardcore straatauto’s met een laag gewicht en een middenmotor. Hij was tevens de laatste die het zonder turbo mocht doen; het eindpunt van de fantastische, wonderlijk zingende en schreeuwende atmosferische Ferrari-V8’en.

Nu kan het natuurlijk zijn dat je je Speciale nóg specialer wilt maken. In dat geval kun je aankloppen bij Ferrari Special Projects, die je graag helpen om de Ferrari van je dromen te bouwen (zolang jij er geen bezwaar tegen hebt om je portemonnee te legen). Dat is exact wat de Britse eigenaar van deze auto deed. Maak kennis met de 458 MM Speciale, voorzien van dezelfde 605 pk sterke 4,5-liter V8 (met een magnifieke 134 pk per liter) als de standaard Speciale, maar met een aantal belangrijke visuele wijzigingen.

De opdracht: meer nadrukkelijke, agressieve lijnen en een vizier-achtig effect voor de glaspartij. Om dat laatste te bereiken, werden de a-stijlen zwart gespoten, net als bij de 288 GTO uit 1984. De auto zelf kreeg de kleur Bianco Italia (of, zoals wij het meestal noemen, wit) met Italiaanse-vlaggenstriping. Zo wordt je aandacht geleid naar de nieuwe aluminium en koolstofvezel onderdelen waarmee de carrosserie werd behangen. Er zijn dikkere, meer sportieve bumpers aan de voor- en achterkant, nieuwe luchtinlaten op de flanken, een spoiler-achtig knikje bovenop de achterklep en een stel nieuwe velgen.

Ferrari’s ingenieurs zijn altijd apetrots geweest op de actieve aerodynamica van de 458 Speciale, dus hebben de in-house designers en aero-experts zich nog eens extra beziggehouden met de luchtstromen over de MM. De body vormt zich nu rond de radiatoren, die rechter op staan en dichter bij elkaar zitten dan gewoonlijk, en de gapende luchthappers aan de zijkant sturen de lucht nog effectiever in de goede richting. De motorruimte krijgt meer koude lucht binnen en de nieuw vormgegeven achterzijde met spoilertje en diffuser doen beter hun werk voor de downforce, zodat de MM op hoge snelheid nog stabieler blijft. Gelukkig veranderde er niets aan de twee dikke uitlaatpijpen, die de zoete keel van de flat-plane V8 mogen versterken.

Over de prestaties weten we niets, maar verwacht niet dat er veel veranderd is ten opzichte van de cijfers van de standaard Speciale. Op een acceleratie van 0 naar 100 km/u in 3,0 seconden, 0 naar 200 in 9,1 seconden en een top van 320 km/u valt ook weinig af te dingen, net als op de laterale acceleratie van een belachelijke 1,33 g.

Misschien herinner je je de vorige creaties van Ferrari Special Projects – zoals de Superamerica 45 en Eric Claptons SP12 EC. Deze past wat ons betreft prachtig in dat rijtje.