Mazda RX-7 Le Mans-racer is teruggevonden

In een wereld waar iedereen altijd en overal verbonden is en waar slechts een eindig aantal schuurtjes bestaat, zou je denken dat het tijdperk van schuurvondsten wel voorbij is. Gelukkig niet. Zo werd onlangs deze Mazda RX-7 Le Mans-racer gevonden.

De Mazda RX-7 254i is niet zomaar een Le Mans-racer, het is de eerste Mazda die het ‘t volledige etmaal volhield. In 1982 reden Yojiro Terada, Allan Mofatt en Takashi Yorino richting een algehele 14e plek en een 6e plek in hun klasse. De zusterauto met nummer 83 gooide na 180 ronden de handdoek in de ring.

Datzelfde jaar introduceerde de FIA de Groep C voor de 24 Uur van Le Mans, en in 1983 verscheen Mazda met de 717C aan de start van de legendarische race. En in 1991 won de 787B als eerste Japanse auto de langeafstandsrace. De twee 254i’s werd al snel vergeten.

Nooit meer teruggezien

Na de race in 1982 vlogen de twee Le Mans-racers terug naar Japan om daar mee te doen aan diverse races buiten het WEC om. Eentje werd roze geschilderd en de andere geel. Nummer 83 racete in de 1.000 kilometer van Fuji in 1984 en deed nog een race op het circuit van Tsukuba. En verdween toen van de planeet, zo leek het.

Niemand wist wat ermee gebeurd was, zelfs Mazda niet. Toen er eentje gevonden werd in Okayama, wist Isami Amemiya (eigenaar van wankelmotorspecialist RE Amemiya) niet hoe snel hij er moest zijn. De eigenaar wist niet wat hij gekocht had: ‘Ik dacht dat ze cool waren en ik wilde er een daily driver van maken, dus ik kocht ze.’

Door diepgravend onderzoek met hulp van Twitter, ontdekten Mazda-fans dat het hier ging om nummer 83. Hoofdmonteur van Mazdaspeed uit die tijd, Tachimoto-san, bevestigde dit. Uiteindelijk bleek ook dat nummer 82 verwoest was in een crash op Fuji Speedway. Dit is dus de laatste Mazda RX-7 254i-racer ter wereld.

Het plan is om de auto in volledige glorie te herstellen. De man die ‘m kocht, is een schadespecialist en zal de auto houden. RE Amemiya zal de motor restaureren voor de auto. De restauratie zal zo’n 2 jaar duren.

Foto’s: Mark Riccioni