Van alle open tweezitters die momenteel op de markt zijn, is de McLaren 12C Spider zonder twijfel een van de meest begeerlijke. Wij hebben in ieder geval een nieuw doel gevonden voor onze eerste drie euroton – over een zomer of tachtig.

Wanneer er na kilometers druk verkeer een rustig, glooiend weggetje voor ons opdoemt, is het voorzichtigste zonnestraaltje voldoende om ons geduld nog 17 seconden langer op de proef te stellen. Het dak van de McLaren 12C Spider tilt zich op en zakt weg. Het is een indrukwekkende constructie, zo’n groot klapgeval dat achter je rug verdwijnt zonder de forse motor, die daar ook huist, in de weg te zitten. Veel tijd om bij dat kleine wonder van spatiale efficiëntie stil te staan, wordt ons niet gegund.

Het lawaai van de 3,8-liter twinturbo V8 eist alle aandacht op. De uitlaten janken en ploffen, knallen en gorgelen vlak achter onze oren. Een sound generator – het lijkt flauw, maar geloof ons: zodra je het hoort, aanbid je het – zorgt dat spannende geluiden uit het inlaattraject zonder obstructies de cockpit binnen kunnen brullen. Trommelvliezen trillen, gehoorbeentjes dansen, mondhoeken schieten richting slapen.

De Spider profiteert van extra pk’s, een aangescherpte gasrespons en een soepeler schakelende versnellingsbak ten opzichte van de eerste 12C’s. Eerder las je hoe dit ons in de gesloten versie beviel; bij dezen kunnen we je melden dat het zonder dak gewoon twee keer zo leuk is. De herrie, de sensatie, de beleving bereikt je ongefilterd. Neem het dak weg, en de afstand tussen jou en de ongenadige techniek lijkt plots nauwelijks een haar breed. Alles is ogenblikkelijk, en je incasseert subiet de gevolgen. Wind suist over je kruin terwijl je nek buigt onder de g-krachten en je gehele lijf murw wordt gebeukt – nog meer dan de coupé is de Spider een soort Fight Club op wielen, goed voor een haast ongezonde adrenalinestoot.

Van het fractioneel hogere gewicht – 40 kilo, volledig op conto van het dak en het uitlaatsysteem – merk je niks. De immens sterke, maar belachelijk lichte monocoque houdt zich zonder dak niet minder goed. Het comfort is nog altijd hoog en enige afgenomen carrosseriestijfheid valt niet te bespeuren, behalve misschien op heel, héél slecht wegdek. Als er al een puntje van kritiek is, dan betreft dat het portretvormige navigatiescherm, dat met de zon boven je hoofd onmogelijk afleesbaar is. Maar we raken in deze auto graag verdwaald.

Als de hemel dichttrekt en we het dak sluiten, laten we de achterruit omlaag. Zo knallen we door de motregen, beschut, maar nog altijd maximaal genietend van het ongegeneerde V8-kabaal. De Spider neemt alles waarmee de 12C zo’n indruk maakt, pakt het stevig beet, en rekt het op. Is er een betere auto om de prijs van een redelijk huis op stuk te slaan? We zouden haast denken van niet.


McLaren MP4-12C Spider



19/20



Motor

3.799 cc

V8 biturbo

625 pk / 600 Nm



Aandrijving

achterwielen

7v automaat



Prestaties

0-100 in 3,1 s

top 328 km/u



Verbruik/milieu

11,7 l/100 km

279 g/km CO2, G-label



Afmetingen

4.509 x 2.093 x 1.203 mm (L x B x H)

2.670 mm (wielbasis)

1.376 kg



72 l (benzine)

144 l (bagage)



Prijzen

NL € 293.202 (25%)

BE € 235.500



Het vonnis

Wie twijfelt of een 12C echt zo spannend is, moet de Spider meemaken. De piek der techniek en de rauwe open beleving, die combinatie is moeilijk te kloppen

Reacties