Micro Machines World Series review (PS4)

Ga even met ons mee naar een hele kleine wereld. Een wereld waarin speelgoedautootjes in en om het huis tegen elkaar racen, vlaggen proberen te stelen en elkaar vernietigen. Dit is de wereld van Micro Machines World Series. We gaan er even voor zitten, huren wat vrienden in en dan kan het destructieve spektakel beginnen. Eerst de online functie uitproberen. Hier krijgen we drie opties voorgeschoteld: Battle, Race en Elimination. We kiezen ‘race’ en een van de twaalf beschikbare auto’s.

Was het racen net zo goed als Gran Turismo?

Eén andere menselijke speler en tien AI’s nemen het tegen ons op. Het ‘circuit’ is vrij vaag en er is geen mini-map die aangeeft welke kant we op moeten om niet de afgrond in te denderen. Met de hulp van power-ups is het de bedoeling om de tegenstanders te vernietigen. Het vergt ook nog wel enige moeite om de autootjes onder te controle te krijgen, maar dit lukt ons na een aantal races. Toch raken we nog snel gefrustreerd omdat je elke baan uit je hoofd moet kennen om het verloop ervan te weten. Dit spel moet dom vermaak voorstellen (in onze ogen), geen hersenkraker.

In de Battle-modus krijg je willekeurig drie verschillende speltypes voorgeschoteld: King of the Hill, Bomb en Capture the Flag. In deze modus heeft elke Micro Machine zijn eigen krachten en zwakheden. Opvallend is het grote aantal AI-spelers in de online modus. Waar is iedereen?

De laatste modus is Elimination. Hierbij wint degene die als laatste overblijft. Je kunt afvallen door van de baan af te raken, vernietigd te worden of zover achter te liggen dat je buiten het beeld raakt. Deze modus is als enige ook beschikbaar in de lokale multiplayer, wat ons bij onze duurbetaalde vrienden brengt.

Was het leuker om met vrienden te spelen?

Die zijn inmiddels gearriveerd en daarmee kunnen we beginnen met een onderling gevecht. De Elmination-modus is gelijk al een stuk leuker als je mensen keihard in hun gezicht kan uitlachen als je ze kapot maakt. Daarna krijgen we al snel een koekje van eigen deeg. En lach-spetters in ons gezicht. De andere opties voor lokale multiplayer zijn Skirmish mode en Free For All. Je hebt hier allemaal wel minder opties dan bij de online-versie. Wat het een beetje tegenstrijdig maakt: je hebt meer opties voor de minder leuke modus en minder opties voor de leuke modus. Dat zorgt ervoor dat je zelfs op de lokale multiplayer vrij snel bent uitgekeken, terwijl dat toch echt verreweg het leukst is.

Dit is dan ook zeker geen spel waar je jezelf dagenlang mee kunt opsluiten. Het is leuk om met vrienden te spelen tijdens een iets té gezellig avondje. Maar neem zeker de moeite niet om de naam van de pizza-bezorger te leren, want zó vaak ga je hem ook niet zien. Niet vanwege dit spel in ieder geval. Wat voor 24,99 euro op zich niet erg hoeft te zijn. Voor dat geld hoef je ook niet te verwachten dat het zo goed gaat worden als de rest van de racegames die dit jaar uitkomen, maar toch voelt dit eerder aan als een game voor je mobiele telefoon.