Pontiac Aztek is een guilty pleasure

We hoeven niet te vragen wat je van deze auto vindt – we weten het antwoord zo ook wel. De Aztek was een van de laatste stuiptrekkingen van Pontiac voordat General Motors de stekker definitief uit het merk trok. Hij was gebaseerd op een conceptcar uit 1999 (foto 9 hierboven) die ook niet moeders mooiste was, maar op z’n minst op positieve reacties van het publiek kon rekenen. Op de Pontiac Aztek zelf heeft nooit echt iemand positief gereageerd. Behalve wij dan, want hij is een van onze Guilty Pleasures – en wel hierom.

‘Iedereen kan ontwerpen’

De Aztek werd gebouwd van 2001 tot 2005; toch nog vijf hele modeljaren. Een wonder als je bedenkt dat hij vanaf moment één in de verste verte niet aan zijn doelstellingen voldeed en GM er bakken met geld op verloor. Het idee was op zich goed: vermeng enkele ruige eigenschappen van de steeds populairder wordende SUV met de praktische insteek van een MPV om een soort kruising te creëren. Een crossover, inderdaad, zoals elk merk die nu succesvol maakt. De Aztek was bedoeld om Pontiac een boost te geven onder jonge, actieve mensen. Het probleem was alleen dat na eindeloos droog onderzoek onder focusgroepen, de plasjes van allerlei designers en de eisen van figuren met rekenmachientjes het ding er werkelijk niet uitzag.

Hij had gapende ‘Ram Air’-kieren onder z’n motorkap, grote neusgaten in de bumper en losse, puistige knipperlichten boven de koplampen. De kleine wieltjes zagen er verloren uit onder z’n bonkige carrosserie en de matte plastic beschermplaten maakten ‘m er ook niet eleganter op. Het interieur was een soort grauwgrijs Fisher Price-paradijs en de astmatische 3,4-liter V6 – met viertraps automaat – wist elk laatste greintje levenslust uit je ziel te dreunen.

Kamperen in je Pontiac Aztek

Toch zat Pontiacs zorgenkindje vol met slimme en vooruitstrevende oplossingen. Zo kon je de radio vanuit de achterbak bedienen, voor de momenten dat je op de neerklapbare klep zat te picknicken. Er was een uitschuifbare laadvloer, een uitneembare middenconsole die als koelbox dienst kon doen, en een tent. Ja, een tent, die je over de achterruit kon spannen om je Aztek wat langer te maken en tot behaaglijk woninkje om te toveren. Er was zelfs een luchtcompressor om je matras op te pompen.

Hoewel Walter White uit Breaking Bad die tent nooit opzette, wist hij de Aztek wel een tweede leven te geven. Fans van de serie sloten de auto in hun hart als een schattig mismaakt varkentje. De echte kenner had al lang daarvoor gezien dat de Aztek helemaal zo gek niet was. Dat hij een van de verschrikkelijkste ideeënbus-designs ooit heeft, maakt hem alleen maar tot een groter cultobject.

Stiekem zijn wij daarom gek op de Aztek en willen we er eentje. Geel moet ie zijn, met matgrijze bumpers en die sullige driespaaks wielen. En als we erin rijden, lachen wij het hardst – want wij zien de voorkant niet en jij wel.