SCG003S: 1e rij-indruk

Waar kijk ik naar?

Dit is de Scuderia Cameron Glickenhaus SCG003S. Het is een nieuwe Amerikaanse hypercar met Nürburgring-DNA voor de openbare weg. De SCG003S komt spelen met de gelimiteerde hypercars van Koenigsegg en Pagani en wil de gevestigde orde (Ferrari, McLaren) decimeren op het circuit.

Wie bouwt de SCG003S?

Jim Glickenhaus. De zoon van een grote speler op Wall Street en zelf filmproducent. Het geld dat Jim verdiende met films, giet hij in zijn passie voor auto’s. Hij bezit bijvoorbeeld de GT40 die in 1967 als vierde over de finish kwam, een Ferrari P3/4 (die hij zelf ontwierp) en een Ferrari Modulo.

Oké, terug naar de SCG003S

Juist. De ‘S’ staat voor Stradale, wat Italiaans is voor ‘straatversie’. Hij stamt af van de SCG003-racer. Hij mag de weg op, maar hij lijkt meer op een LMP2-auto dan op iets waar je kentekenplaten op zet. De monocoque is van koolstofvezel, op elke hoek zitten dubbele wishbones met pushrod-dempers en er is meer dan 850 kilo downforce bij 250 km/u. De motor komt uit de BMW M6-racer.

De 4,4-liter V8 produceert tegen de 800 pk. In 2,9 seconden zit de SCG003S vanuit stilstand op de 96 km/u. De topsnelheid ligt boven de 350 km/u. Schrik niet: een rondje Nürburgring moet ie kunnen in ongeveer 6 minuten en 30 seconden. Dat is dus sneller dan de recordtijd van de Lamborghini Aventador SVJ.

De Nürburgring in 6:30?

Ja, de auto zit vol race-DNA. Zie je de ruggengraat aan de bovenkant? Die zit er om aan de minimale hoogte voor de cockpit te voldoen, verplicht in de racerij. En check alleen al dat stuur. Of die spiegels. Of de grote gapende gaten voor de achterste wielkasten. En omdat Glickenhaus er minder dan 325 per jaar bouwt (zeg maar 2 of 3), hoeven ze van het Amerikaanse RDW-equivalent geen zware elementen als airbags te monteren.

Hoe zit het?

Het is knus, maar niet zo knus als een Lotus Elise. De cockpit is zo smal mogelijk gehouden, om aerodynamische redenen. De belangrijkste knoppen vind je op het stuur. Alles is duidelijk gelabeld en ergonomisch geplaatst. Niet de mooiste oplossing voor het oog, maar in dit geval volgt de vorm de functie. Bagageruimte? Vergeet het.

En hoe rijdt zoiets?

Als een straatauto, vreemd genoeg. Totaal niet wat je verwacht als je instapt in een auto die er zo overduidelijk uitziet als een racer. Hij trekt niet ruw en stotterend op als een hitsige 24-uursracer. Bovendien voegde Glickenhaus airconditioning én geluidsdemping toe.

De Bilstein-dempers strijken de gebroken wegen van New York perfect glad. Je kunt binnenin een stuk beter een gesprek voeren dan in de McLaren Senna. De SCG003S vloeit soepel door de bochten. Hij laat zich niet van zijn koers brengen en laat je geen doodsangst uitstaan.

Helemaal niet?

Nou, tot je het gaspedaal (met een zeer lange slag) goed indrukt. Dan komt de V8 tot leven en wordt de SCG003S luid, frenetiek en begint je zicht vrij snel wazig te worden. Je moet snel schakelen, want de toerenbegrenzer is nooit ver weg.

En alle downforce?

We reden ‘m op de straat. Dus over de 850 kilo downforce kunnen we nog weinig zeggen. De SCG003S trakteert je op een toefje veilige onderstuur, maar de grip van de Michelin Cup 2-banden is indrukwekkend. Je moet wat hitte in de remmen pompen voordat ze lekker gaan bijten. En het gebrek aan stuurbekrachtiging betekent dat je soms moet aanpoten.

Moet ik er eentje kopen?

Dat kun je doen. Hij kost je net geen 2 miljoen euro, zonder belastingen. Wat helemaal geen verkeerde prijs is als je kijkt naar wat gangbaar is in dit segment. Pagani en Koenigsegg vragen rustig eenzelfde soort bedrag. Slechts twee of drie SCG003S’en verlaten jaarlijks de fabriek, dus veel exclusiever wordt het niet.