Je moet heel wat moed hebben om iets schitterends als de 8C te slopen. Maar om de Alfa Romeo Disco Volante Spyder van Touring tot leven te wekken, is dat precies wat er moet gebeuren.
Onder een verzengende Toscaanse zon, in een bocht van de Passo della Futa die in de goeie ouwe tijd een magnifiek decor van de Mille Miglia was, mijmert ontwerphoofd Louis de Fabribecker over die daad van ontheiliging. Achter hem staat zijn meesterwerk, terwijl het metaal nog nazindert en -zingt van het stevige ritje. (De Alfa Romeo Disco Volante Spyder is bepaald geen tam paradepaardje.) ‘We hebben onze klanten voorgesteld om de carrosserie van de 8C op een voetstuk te plaatsen en als kunst tentoon te stellen’, zegt hij. ‘Ik heb een enorme achting voor de 8C. Het zou een geweldig kunstwerk zijn.’
Wie is deze Louis de Fabribecker?
Louis is een Belg. Belangrijker is echter zijn vloeiende talent voor ontwerpen, want als er de afgelopen vijf jaar een meer in het oog lopende auto dan de Touring DVS is uitgekomen, dan is ons dat ontgaan. Bezoekers aan de Villa d’Este Concorso d’Eleganza in mei waren het daar duidelijk mee eens, want ze bekroonden ‘m met de prijs voor de beste conceptauto of prototype. Terwijl Touring z’n 90ste verjaardag viert, is het een geweldige opsteker voor een van de meest geliefde namen in de Italiaanse carrosseriebouw, een firma die greatest hits heeft voortgebracht als de Aston Martin DB4, de Ferrari 166 MM en de Lancia Flaminia GT.
Dat is voor een deel ook de reden dat we hier zijn. Hoewel ie eruitziet als een oogstrelend prototype, is de Alfa Romeo Disco Volante Spyder een productieauto, zij het in zeer beperkte editie. De bolide die je hier ziet, is er één van een oplage van één, maar er zullen er nog zes volgen. De eigenaar, de Engelse zakenman Clive Beecham, heeft TG gevraagd om de auto op het vliegveld van Bologna op te halen en naar Florence te rijden, waar we hem zullen treffen. Hij zal kennismaken met de auto waar hij tweeënhalf jaar geleden over begon na te denken, alvorens een weekeindje door te brengen met Touring-bekendheden en -bezitters. Hij heeft hier 30 maanden op moeten wachten, en nu gunt hij óns de eer?
Voelt hij zich wel goed om dat aan jullie over te laten?
We treffen Louis de ambachtsman bij de luchthaven Guglielmo Marconi. De Alfa Romeo Disco Volante Spyder is een dermate heftige aanslag op de zintuigen, dat we ‘m misschien tijdens het landen al hebben gevoeld. Als ik ‘m op een hoogte van tien kilometer door het vliegtuigraampje gespot zou hebben, dan zou dat toepasselijk zijn geweest: Disco Volante betekent ‘vliegende schotel’, en de kleur van de auto (ceruleo blu ofwel hemelsblauw) werd gekozen omdat vliegende schotels het grootste deel van de tijd in de hemel doorbrengen.
‘Hoewel hij eruitziet als een oogstrelend prototype, is de DVS een productieauto’
Een van de aardse originelen bevindt zich in het prachtige museum van Alfa Romeo. Het is zonder twijfel het beste voorbeeld van het beroemde, gepatenteerde lichtgewicht productieproces van Superleggera en hun kwalitatief hoogstaande ambachtelijke aluminiumbewerking. Alfa’s fabriekstestrijder Consalvo Sanesi ging op 11 juni 1952 voor de allereerste keer met een Disco Volante de baan op, waarbij hij hem dankzij het gestroomlijnde, aerodynamische ontwerp tot een snelheid van 225 km/u wist op te zwepen. Je mag aannemen dat William Lyons en Malcolm Sayer vanuit Coventry alles nauwgezet volgden, want de Jaguar D-type die twee jaar later uitkwam en in de jaren vijftig de autosport domineerde, heeft veel weg van de Italiaan.
De Alfa Romeo Disco Volante Spyder is dus wel bedoeld voor liefhebbers van klassiekers?
Ja, zo bezit Beecham op dit moment een Ecurie Ecosse D-type, naast een Ferrari 250 GT SWB (voorheen van Stirling Moss) en een van een Touring-carrosserie voorziene 166 MM Barchetta (voorheen van Gianni Agnelli). De man heeft duidelijk een exquise smaak, en zijn laatste aankoop bevestigt dat. Je hoeft maar sommige van de dubieuze special project cars van Ferrari te kijken om te weten dat er mensen zijn die er, ondanks volledige creatieve vrijheid en weelderige budgetten, niet in slagen bepaalde esthetische valkuilen te vermijden.
Dat is hier niet het geval. De DVS heeft zo veel uitstraling dat je niet weet waar je moet beginnen. De haast schotelvormige carrosserie is even breed als een Range Rover en tart de basisbeginselen van voorkomen en proporties op zodanige wijze dat het onmogelijk goed uit lijkt te kunnen pakken. Dat doet het op sublieme wijze wel. Hij is ook veel meer dan alleen maar een open uitvoering van de Touring DV Coupé. Het dak van koolstofvezel bestaat uit twee delen (de panelen wegen 3,5 kilo per stuk), en door het ontwerp ervan moest de voorruit helemaal aangepast worden. De bovenste helft van de auto gaat nu naadloos over in de opzichtige kuipstoelen, die zijn versterkt met koolstofvezel, en in een ongelooflijk lekker, vol achterwerk. Gaaf of niet, de tapse vorm van de achterkant van de Alfa Romeo Disco Volante Spyder was alleen maar mogelijk door alles speciaal met de hand te maken. ‘Dat is een van de redenen waarom ik zo graag bij Touring werk’, zegt Louis. ‘Ik kan dit soort dingen doen. Het is een onvoorstelbaar veelzijdige baan. We moeten overal aan denken, en in de uiteindelijk auto zit 10.000 uur aan ontwerptijd.’
Hoe wordt zo’n Disco Volante Spyder gemaakt?
We bezoeken het Touring-hoofdkwartier in februari, om getuige te zijn van de laatste productiefase in de aanloop naar de première van de DVS in Genève. We maken kennis met de jongens die, slechts bewapend met een hamer en met vakmanschap, de aluminiumplaten omvormen in die adembenemende belijningen. Dit is verleiding. De Alfa Romeo Disco Volante Spyder is meer dan een auto, hij is onderdeel van een voortgaand proces dat niet in geld valt uit te drukken.
Het is ook de reden waarom Clive dit traject verkoos in plaats van een ‘confectie’-supercar te nemen. ‘Ik heb er nooit een gehad, en ik ben ook niet van plan er ooit een te kopen’, zegt hij vol overtuiging. ‘Ik ging bij Touring langs om de coupé te bekijken en vroeg aan de baas Piero Mancardi waarom ze geen Spyder hadden gemaakt. Hij antwoordde: “Waarom doe jij dat niet?” Ik viel dus met mijn neus in de boter.’
Dat is ook goed gelukt zo te zien
‘De DVS heeft zoveel uitstraling dat je niet weet waar je moet beginnen’
Beecham is een man van details. De DVS is dan ook bijna perfect; het interieur is dat van de Alfa 8C, maar er zijn aluminiumstrips op de dorpels aangebracht, aan de binnenkant van de portieren zitten paneeltjes in de kleur van de carrosserie, en er zijn zelfs plexiglas venstertjes in de stoelen verwerkt waarin zachtjes een lampje begint te knipperen als je de auto ontgrendelt. De stoelen zelf zijn uitgevoerd in boterzacht Connolly-leer. Er zit een vleugeltje tussen de zittingen, geïnspireerd op de Spitfire. Louis is gek op details, maar niet zo gek als Clive. ‘Wat dat vleugeltje betreft, daar heb ik een beetje op aangedrongen’, geeft hij toe.
Het is bedoeld als verwijzing naar de tijd dat Agnelli en zijn welgestelde playboy-vriendenkliek de bloemetjes buitenzetten, vaak tijdens nachtelijke ontmoetingen met fraaie dames of casinocroupiers. Dus binnen is er voldoende ruimte, en onder die grote koepel (ook vervaardigd uit koolstofcomposiet) gaat een behoorlijk grote kofferruimte schuil. De bagage past uiteraard bij het interieur.
Is de afwerking om over naar huis te schrijven?
Het beste van alles is de kwaliteit van de uitvoering. De lakafdeling van Touring is van zo’n hoog niveau dat Lamborghini en Rolls-Royce er regelmatig een beroep op doen, en de rest van de auto is net zo magnifiek en schitterend afgewerkt als de buitenkant. We hebben het hier over perfectie, net zoals wanneer je een pak op maat laat maken of lapt voor een dure keuken, maar bij auto’s is het heel lastig om alles helemaal goed te krijgen.
Er zijn waarschijnlijk weinig dingen waar je hartslag zo van omhoogschiet als rijden in een unieke, miljoenen kostende supercar, die ook nog eens van iemand anders is, over een Italiaanse rondweg waar het wemelt van de huurauto’s en de vrachtwagens. Ondanks z’n afmetingen is de Alfa Romeo Disco Volante Spyder goed handelbaar. En snel. Hij wordt aangedreven door de 450 pk leverende 4,7-liter V8 uit de Alfa 8C, die is ontleend aan Maserati en wordt gebouwd door Ferrari. Dus ook wat dat betreft bulkt ie van karakter, en de basso profundo-soundtrack wordt versterkt door de afwezigheid van een dak. Zelfs de versnellingsbak – de achilleshiel van de 8C – schakelt sneller en is minder onrustig dan ik me herinner.
Kun je er overal goed mee rijden?
Ondanks het regelmatige gebonk over de betonnen wegdekdelen van de superstrada, geeft hij geen enkel teken van onrustig wiebelen, niets. Dit is een magnifiek ontworpen auto, het resultaat van 90 jaar traditie (er zit een gat tussen 1966 en 2008, daar gaan we even aan voorbij). Er is ook geen enkele reden waarom er iets op aan te merken zou kunnen zijn; Touring heeft alle CAD-software en past het hele arsenaal aan CFD-analyses toe.
Wanneer we Emilia-Romagna verlaten en Toscane binnenrijden, kiezen we kleinere wegen en drukken we het gaspedaal dieper in. We komen drie Italiaanse heren tegen, van wie er een naar de auto wijst en zegt: ‘Numero uno!’ Hij blijkt bevriend te zijn met de Italiaanse rallygrootheid Sandro Munari. In dorpjes en stadjes lijkt het net of er een vliegende schotel is geland. De Disco Volante van Touring is niet zomaar een auto. Hij is buitenaards.
Reacties