BMW M2 CS vs M2 Competition

Vraag om het even welke Formule 1-coureur wat zijn hoofddoel is en hij zal je altijd vertellen dat niets belangrijker is dan het verslaan van je teamgenoot. Vaker dan we beseffen is dit ook het geval in de wereld van de straatauto’s. Al decennialang gooit de autopers, waaronder ikzelf, olie op het vuur tussen rivaliserende merken om magazines te verkopen. Denk aan Ferrari vs Porsche, AMG vs BMW M. Terwijl de realiteit toch wat minder aantrekkelijk is voor onze hoofdredacteuren. Daarmee bedoel ik dat een Audi S4 naast een RS 4 zetten niet zo spannend is voor de lezer, omdat je dan twee auto’s hebt die er praktisch hetzelfde uitzien en ‘Audi vs Audi’ niet echt een pakkende titel is. Toch komt dit in werkelijkheid, meer dan we ons realiseren, een stuk dichter bij de echte keuze waarvoor veel kopers komen te staan. En dat brengt ons bij de nieuwe BMW M2 CS.

Al voordat we ook maar een plaatje van BMW’s nieuwste hardcoremachine hadden gezien, typeerden mensen ’m al als niet ‘de nieuwe M’, maar ‘de Porsche Cayman GT4-rivaal’. Ik weet ook zeker dat we binnenkort talloze vergelijkingen tussen die twee kunnen lezen en bekijken. Maar moet de BMW M2 CS zich echt bewijzen tegenover een Porsche die zo fundamenteel anders is in zijn opzet? Om de F1-analogie er weer bij te pakken: ik denk dat de grootste concurrent van de M2 CS zich dichter bij huis bevindt. En wel in de vorm van de bescheiden en veel goedkopere M2 Competition. Het leek mij interessant om ze samen te rijden, om te bepalen of de extra 34.000 euro (31.000 euro in België) die je BMW mag betalen om tot de exclusieve CS-club toe te treden het ook echt waard is.

Is de BMW M2 CS terecht duurder?

Als je enkel naar de cijfers kijkt, wordt het lastig voor de BMW M2 CS om zijn meerprijs te rechtvaardigen. Het vermogen groeit van 410 naar 450 pk, waarbij een nieuwe uitlaat deels als oorzaak wordt opgegeven. Maar het lijkt erop dat de motor vanbinnen identiek is aan die van de Competition, dus het komt erop neer dat het vooral een ander stukje software betreft. Er is een koolstofvezel dak dat er werkelijk super uitziet, 10 kilo bespaart en het zwaartepunt verlaagt. Ik vermoed dat daar alleen al een belangrijk deel van de hogere prijs naartoe gaat.

De wielen: BMW’s schitterende 19-inch gesmede lichtmetaaltjes met Y-spaken die we al kennen van de M4 en M3 CS. En dat is prima, want ze zien er subliem uit. Veel van de carrosseriedelen zijn iets aangepast en sommige zijn wat lichter. Je zult een erg fanatieke BMW M-nerd moeten zijn om zaken te spotten die er echt heel anders uitzien dan op de M2 Competition. Met één uitzondering: de kleine wielkastverbreders, waarschijnlijk nodig om de aanpassingen in de ophangingsgeometrie te accommoderen die de wielen iets verder naar buiten duwden.

De banden zijn nu Michelin Cup 2’s en het interieur profiteert van hetzelfde simplificatieproces als dat van de M3 en M4. Dit is dus een prima bundeltje upgrades te noemen, zij het niet bepaald een forse stap omhoog ten opzichte van de standaardauto.

Hoe rijdt hij dan?

De BMW M2 CS is een machtig leuk ding om te besturen, en de wijzigingen aan het onderstel vallen meteen op. Nieuwe adaptieve ophanging zorgt voor stevigere demping op de weg, zelfs in de zachtste stand. Maar op het circuit is de respons van de vooras van de CS echt een flinke vooruitgang. Je stuurinput wordt beantwoord met onmiddellijke verandering van richting en het geheel is veel minder vatbaar voor rol- of duikneigingen. Een behoorlijke prestatie voor een auto met de motor voorin. Combineer dit met eerdergenoemde kleverige Michelins en je hebt meteen enorm veel vertrouwen in hoe je de auto kunt plaatsen.

De motor voelt niet heel anders aan dan die van de Competition. Er mag dan wel 40 pk extra aan boord zijn, maar het koppel is gelijk gebleven. Het geluid is net iets helderder, net als de gasrespons, maar 40 pk toevoegen aan een auto van 1.600 kilo zal nooit echt een spectaculair verschil opleveren. Het herziene differentieel komt geavanceerder over dan het basisexemplaar. Het is al met al een ontzettend vermakelijk pakket om rond een circuit te smijten – en hij heeft een achterbank en een bruikbare bagageruimte.

De hamvraag: liever de BMW M2 CS dan de Competition?

Nu komt dat ene voegwoord dat begint met een ‘m’ en eindigt op ‘aar’. De Competition op de foto hierboven is mijn eigen auto. Ik bestelde ’m een tijdje geleden, toen al bekend was dat de BMW M2 CS zou komen. Ik heb flink zitten aarzelen of ik er niet de extra centen aan moest uitgeven. Uiteindelijk kon ik het gewoon niet verantwoorden, omdat ik er geen waar voor m’n geld in zag en omdat ik vind dat de Competition al zo compleet is.

Maar hij is minder goed op het circuit – en dat is niet meer dan logisch. Z’n voorkant heeft niet dezelfde ondersteuning, het geheel voelt losser en minder wendbaar aan. Ik weet het, dit is allemaal te verwachten, maar soms rijd je dit soort auto’s vlak na elkaar en vallen de verschillen behoorlijk tegen. De motoren zijn net even anders, maar nogmaals, niet op het niveau dat je gezien het bedrag zou verwachten.

Met wat aanpassingen aan de Competition kom je een heel eind

Het grootste probleem van de BMW M2 CS is de kneedbaarheid die BMW aan de standaardauto heeft meegegeven. Ik weet dat we het nu hebben over zaken die de garantie ongeldig maken, maar hier in het VK heeft de M2 zich in al zijn verschijningsvormen ontpopt tot een van de meest dankbaar getunede auto’s die er zijn. En sommige beschikbare delen – van uitlaten tot ophanging en software – zijn van een dusdanig hoge kwaliteit dat je je afvraagt wat BMW eigenlijk zou mogen rekenen voor iets wat niet veel meer is dan een bescheiden pakketje upgrades. BMW moet zich dat zelf ook hebben afgevraagd. Vandaar dat koolstofvezel dak – daar kan geen enkel aftermarketbedrijf tegenop.

De vraag is dus hoeveel waarde je hecht aan die speciale CS-badge, en of dit kleine autootje niet het eindstation zal betekenen voor een bepaald soort BMW. Op dit punt denk ik dat ik me toch wel sterk voor hem kan maken. Hij voelt wel degelijk specialer aan dan mijn auto. Ik weet ook zeker dat er veel mensen zullen zijn die zouden willen dat ze voor de duurdere optie waren gegaan als ze rondrijden in hun Competition en een mazzelaar in de nieuwe CS voorbij zien komen.

Het advies van Chris

Volgens mij heb ik de juiste keus gemaakt. Ik heb een Akrapovic-uitlaat gemonteerd en Litchfield Motors heeft een fantastische Bilstein-onderstelkit ontwikkeld die de carrosserie lager legt en de ophanging transformeert. Er zou echt niet veel voor nodig zijn om de responsieve vooras van de CS na te bootsen. Ook belangrijk: BMW verkoopt die prachtige CS-wielen ook los, dus ik heb ze aangeschaft. Nu ziet mijn auto er voor negen tienden uit als een CS. En als ik denk aan hoeveel ik ervan houd om elke dag in ’m te rijden, aan het feit dat hij staat voor alles wat ik mooi vind aan BMW, aan z’n handbak en een normale handrem en een topaudiosysteem, dan denk ik dat de M2 Competition in de categorie ‘snelle straatauto’s’ een waar koopje is. En hoe subtiel speciaal hij ook is, de CS zet die bewering eigenlijk alleen maar kracht bij. Pas op voor je goedkopere teamgenoot, zoals ook Sebastian Vettel je zal kunnen vertellen.

Specificaties BMW M2 CS (2020)