Citroën C4 Aircross HDi 115 2WD Attraction

Citroën plakte al eens een logo op de Mitsubishi Outlander, en het interesseerde niemand iets. Poging twee noemen ze de C4 Aircross: een omgebouwde ASX met ambitie.

 

Je kunt veel zeggen van Citroën, maar niet dat het nergens voor staat. Het merk is eigenzinnig, gedurfd, quirky, en heeft met die houding een trouwe schare fans opgebouwd. Dat zijn mensen die zich niet als lammetjes in een eenheidsworst laten proppen, maar die een auto willen die zich onderscheidt door een uniek design en een gezonde dosis lef. Ze zoeken iets bijzonders, iets innovatiefs. Dat is wat de lange geschiedenis van Citroën tekent: slimme auto’s voor slimme mensen.

 

Nu wil het geval dat slimme mensen het meestal wel doorhebben als je ze een oor probeert aan te naaien. Bijvoorbeeld door te zeggen dat iets Frans is, terwijl het eigenlijk door Japanners is bedacht en gebouwd. Dat was het geval met de C-Crosser, de jammerlijk mislukte, omgekatte Mit­subishi Outlander die niemand zich meer kan herinneren. En dat terwijl ie nog steeds in de showroom staat.

 

Maar Citroën geeft niet op. Ze willen zó graag doorbreken in het SUV-segment en hebben zó weinig tijd, zin en/of geld om daar heel veel moeite in te steken, dat ze nu gewoon een andere Mitsubishi gepakt hebben en opnieuw de rebadge-truc uithalen. Alleen maakten ze dit keer meer werk van het design, waardoor de C4 Aircross op het eerste gezicht niet als een zusje van de ASX herkenbaar is. En op het tweede gezicht ook niet. Want eerlijk is eerlijk: of je de C4 Aircross van veraf of dichtbij bekijkt – er staat een Citroën. De grote lijnen kloppen. De details ook. Hij ziet er lang niet gek uit.

 

Tot je een blik op z’n binnenste werpt. Citroëns van de laatste jaren – de C5, de DS-lijn – maakten indruk met een heel eigen soort kwaliteitsgevoel. Niet vergelijkbaar met de haast ziekelijk obsessieve fit and finish van de Duitsers, maar wel volgeladen met leuke ontwerpdingetjes en zachte materialen met een algeheel prettige uitstraling. In de Aircross vind je hier letterlijk niets van terug.

 

Ja, er is een poging gedaan tot het opkalefateren van het dashboardplastic; maar belangrijke aanraakelementen, van de knopjes met veel te grote letters en de budget–ruitenwisserstengel tot de lelijke versnellingspook, zijn zo uit de ASX overgenomen. De radio/navigatie met touchscreen komt regelrecht uit de audiozuil van de Media Markt. De stoelen zijn vlak met korte zittingen en bieden geen zijdelingse steun. Ga je snel weer naar buiten, dan zal je bemerken dat de deuren licht en blikkerig aanvoelen. En moet je voor de grap het tankklepje eens beetpakken: het is net een pannendeksel.

 

 

De eerste indruk is dus dat de C4 Aircross een flinke stap terugdoet ten opzichte van andere Citroëns uit deze eeuw. Maar wat als we gaan rijden? Dat hangt er volledig van af welke uitvoering je kiest. Bij de persintroductie van de Aircross belanden we allereerst in de 150 pk sterke diesel met 4WD, die niet in Nederland leverbaar wordt en dus voor ons niet relevant is. We prijzen onszelf gelukkig, want dit is misschien wel de belabberdste auto die we hebben gereden sinds de Landwind CV9.

 

Dat is een hele prestatie, die voor een groot deel op conto komt van de van Mit­subishi afkomstige 1.8 dieselmotor. Het ding komt totaal niet verfijnd over, heeft enkel kracht te bieden tussen ongeveer 2.500 en 2.510 toeren en jengelt erop los, zelfs wanneer je op de snelweg in z’n zes rijdt. Kom je op dat moment een windvlaag tegen, houd je dan maar goed vast, want de Aircross waait drie rijstroken opzij voor je er erg in hebt. De besturing lijkt via Mars te verlopen: geen enkel gevoel valt erin te bespeuren, en de middenstand is zo donzig als een pasgeboren kuiken. Het onderstel drijft ergens onder de carrosserie, ver weg van onze zintuigen, wat ons er na een paar bochten voor doet kiezen om maar gewoon met 3 km/u voort te kachelen, zodat we in ieder geval heelhuids op onze bestemming aankomen.

 

 

Klaar om deze aanfluiting een verpletterend lage score te geven, stappen we nog even in de wél in Nederland gevoerde 1.6 diesel met 115 pk. Dit is de enige in de Aircross leverbare motor die door Citroën zelf gemaakt wordt, en wat ons betreft meteen de beste. Wat een wereld van verschil: de HDi smeert z’n koppel breed uit en voelt levendiger en sneller aan dan de sterkere Japanner. Hij is ook stiller, geraffineerder en veel zuiniger. Dit laatste mede dankzij de voorwielaandrijving, maar ondanks onze rijstijl, die plots weer is opgeleefd tot het oude, rotondeverslindende niveau.

 

In vergelijking met de botte ramp van zojuist is dit een scherp koksmes. De besturing is direct en gewichtig, het onderstel communicatief, en zeker voor zo’n hoog model laat deze Aircross zich opvallend goed de bocht in werpen. Ook de rechtuitstabiliteit is oneindig veel beter. Was het daarnet nog een hels karwei om een paar kilometer snelweg af te leggen, nu rollen we ontspannen met twee vingers aan het stuur zonder dat we het idee hebben in een levensbedreigende situatie te verkeren. Waarom Citroën (of Mitsubishi) bij deze uitvoeringen zulke dag-en-nacht verschillen heeft ingebouwd, weten we niet; gelukkig maakt het voor onze markt ook verder niet uit.

 

In het segment van de kleine crossovers, met de toonaangevende Nissan Qashqai en tegenwoordig ook de uitstekende Mazda CX–5, zal de Aircross er een zware kluif aan hebben om – in Europa – enig marktaandeel van formaat te veroveren. Daarvoor is ie te ongepolijst en te weinig een echte, aantrekkelijke Citroën. Mocht je toch per se een auto van dit type willen met een double chevron erop, ga dan eens proefrijden met de 115 pk diesel en dank de hemel op je blote knietjes dat je de sterkere variant nooit van dichtbij hoeft te zien. Tenzij je in België woont. Mijd ‘m. Als de pest.

 

9/20

 

0–100 km/u: 10,8 s

Top: 182 km/u

Verbruik: 4,6 l/100 km

Motor: 1.560 cc, viercilinder turbodiesel

Aandrijving: voor

Vermogen: 115 pk

Koppel: 270 Nm

Gewicht: n.b.

CO2: 119 g/km

 

NL € 29.995

BE € 24.785

 

Ziet er oké uit, maar maakt weinig indruk wat betreft Citroënheid en afwerking. Rijdt (in de juiste uitvoering) prima. Geen partij voor de Qashqai en CX–5