Ford Bronco review: Hoe doet de Amerikaanse offroader het in Europa?

Noem ons hopeloos ouderwets, maar dit zijn dus wel nog steeds de dingen waar wij blij van worden. Ford introduceert op zijn (nog) niet door CO₂ geobsedeerde thuismarkt een enorme, zware en capabele offroader met een dikke zescilinder, kijkt eens met een schuin oog naar Europa en denkt: hé, zouden ze deze daar ook niet tof vinden? Wat partikelfilters, kentekenplaathouders en verlichtingsaanpassingen verder staat de Europese versie van de Ford Bronco voor ons. Hebben we ’m nodig? Nee. Willen we ’m toch hebben? Oh jazeker.

Ford verwacht heus niet dat ze hier enorme aantallen van de Bronco gaan slijten. Maar voor een merk dat zich behalve met ‘vervoersmiddelen’ ook met echt leuk spul wil profileren, kan het geen kwaad om een paar halo-modellen in de showroom te hebben staan. De Mustang is er een van; de Bronco vanaf nu ook.

Hoewel Ford hem in de VS ook aanbiedt met de 2,3-liter EcoBoost-viercilinder en een handbak, krijgen wij alleen de 2,7 liter grote V6 met automaat. Misschien was die motor makkelijker aan onze uitstooteisen aan te passen, of misschien heeft het ermee te maken dat de Europese verkopen van de Mustang V8 tegenover die van de viercilinder uitwezen dat we hier niet al te lullig doen als we voor een Amerikaans icoon kiezen. Ons hoor je verder niet klagen.

De versies van de Bronco die naar Nederland en België komen

In de VS kun je de Bronco in talloze gedaantes krijgen: met drie of vijf deuren en in uitvoeringen die variëren van kaal met stalen wielen tot de duinraceklare Raptor. Gezien de bescheiden afzetmarkt beperkt Ford zich hier tot twee versies uit het midden van het aanbod: de Bronco Outer Banks en de Badlands.

‘En hier zien we een wilde Bronco rustig uithijgen na een dolle rit’ | Foto: © TopGear / Dennis Noten

Niet geheel toevallig liggen deze dicht bij de uitdossingen van de Wrangler die Jeep hier voert, de Sahara en de Rubicon. Net als de Sahara is de Outer Banks vooral gericht op straatgebruik: hij heeft vrij normale banden en niet de allergekste offroad-techniek. De Badlands bedient hetzelfde publiek als de Wrangler Rubicon: groot en dik rubber van BF Goodrich, geen treeplanken, sleepogen in de bumpers, meer rijmodi, slimme vierwielaandrijving, dubbele dempers op elke hoek en een elektrisch ontkoppelbare stabilisatorstang voor meer wielarticulatie. Het betere spul.

De Nederlandse prijs van de Ford Bronco Badlands

Alleen al voor de looks zouden we de Badlands nemen – doe je het, doe het dan goed. Het prijsverschil is op het totaalplaatje waarschijnlijk verwaarloosbaar, want de verwachting is dat de Bronco in Nederland minstens net zo duur zal zijn als de Mustang V8, en daarvoor moet je toch zeker een mille of 130 aftikken. Gestoord maar waar. In België is het allemaal zo dramatisch niet – de Bronco krijgt daar een instapprijs van net geen 77k, de Badlands is 4 mille duurder – en zoals we zo zullen ondervinden, kun je bij onze zuiderburen tenminste wél uitbundig offroaden. Ergo: waar je ook woont, kies de Ford Bronco Badlands.

We zijn in de Ardennen tijdens de hittegolf van half juni. Alles is gortdroog en het stof stuift bij het minste briesje je neus in. We hebben nu al medelijden met de mensen die de Bronco na ons testwerk moeten gaan wassen. Onze Ford Bronco Badlands maakt indruk: hij oogt groot, hoog en onverzettelijk. De instap is een hele klim (geen treeplanken…), maar als je eenmaal zit, grijns je als een kleuter. We denken onwillekeurig weer aan de Wrangler, de enige andere noeste machine die zich hiermee laat vergelijken; de Defender en G-klasse zijn allang niet meer zo doelmatig (lees: schaamteloos rudimentair).

Rijden met de Bronco Badlands op (on)verhard terrein

Ford snijdt de Bronco uit hetzelfde hout: harde plastics, grote handgrepen, dikke rubberen knoppen, matten die je kunt afspoelen. Dit is een auto voor onverschrokken wildkampeerders die beren in hun gezicht stompen en blikken erwtensoep met hun tanden openrijten. Glamping doe je maar ergens anders.

Wanneer we op (voor nu nog verhard) pad gaan, trilt de hardtop van de Bronco gezellig mee bij drempels en kuilen. Je kunt ’m verwijderen, net als de deuren. Ook al zo’n trucje dat we van de Wrangler kennen, al kun je daarbij ook de voorruit omlaagklappen. Ford zet daar dan weer een verstopte flesopener in de linker-D-stijl tegenover. Net wat je liever hebt.

Op het asfalt is de Bronco verrassend welgemanierd. Hij stuurt licht en indirect, zoals je verwacht, maar van z’n ruige banden dringt betrekkelijk weinig rolgeluid het interieur binnen. Hoewel de tientraps automaat soms even moet nadenken, is ie voor zo’n zware reus behoorlijk snel te noemen. Het brandstofverbruik dat daartegenover staat, negeren we voor nu maar even, net als het feit dat het nogal ongepast aanvoelt om zo hard vooruit te gaan wanneer je zo weinig tastbare connectie met de weg hebt.

De schermen tonen duidelijke info, van transmissietemperatuur tot hellingshoeken, met mooie animaties voor de GOAT-rijmodi. Dat staat voor ‘Goes Over Any Terrain’, en natuurlijk niet voor dat compliment dat iedereen die iets presteert de laatste tijd naar z’n hoofd krijgt.

Heuvels zijn geen enkel probleem

Je voelt je achter het stuur onoverwinnelijk: alles is groot en stevig en het uitzicht over de motorkap is machtig. Laat staan wanneer je die motorkap naar de hemel richt terwijl je een helling van 35 procent bedwingt. Ook zonder de lage gearing in te schakelen krabbelt de Bronco fluitend op z’n koppel omhoog, terwijl de camerabeelden op het grote scherm laten zien waar je naartoe gaat.

Echt hilarisch wordt het wanneer we in een oude steengroeve belanden waar we voor de gelegenheid een soort halve rallyproef mogen rijden. We zetten de Bronco in de Baja-stand – voor hoge snelheden op heftig terrein – en jagen schaterend over de gravelpaden.

Terwijl de stenen door de wielkasten kletteren, komt de V6 tot leven. Hij houdt zich meestal op de achtergrond, maar met de toeren waar de Baja-stand ’m toe aanspoort, zet hij een rauwe keel op. We horen en voelen dat de ophanging het flink te verduren krijgt.

Het doet de Bronco niks – hij huppelt over hobbels en belandt met z’n grote lijf in een zware, wiegende cadans naarmate je er meer tempo in brengt. In Baja is het ESP wat minder strikt en geeft de 4WD de voorkeur aan de achteras, zodat je de auto in lange bochten moeiteloos dwars gooit en toch met gemak in toom houdt. Wat een onbeschrijflijke pret.

Niet per se een auto voor Europa

De Bronco is totaal niet op zijn plek in het drukke Europa, laat staan in plat Nederland. Maar als jij er de lol van inziet om een felgekleurde cocktail met een parapluutje te bestellen op een brave, stramme gelegenheid, snap je waarom het een goed idee is dat Ford hem hierheen heeft gebracht. En waarom wij hem aanbidden.

Dan de hamvraag: deze of de Wrangler? Dat moeten we nog maar eens nader onderzoeken. Beide beuken zich de kortste weg naar je hart, dus laat je hart vooral spreken als je daadwerkelijk voor de keuze staat.

Specificaties van de Ford Bronco Badlands (2023)