Ford Fiesta ST vs Ford Mustang HPE850

Hé, daar rijdt een lekker slachtoffertje. Kijk ’m dan, daar op de langzame rijstrook. Zo klein en gewoontjes. En dan die zielige kleur – Performance Blue? Welke ‘performance’ mag dat dan wel zijn? Het arme ding heeft maar drie cilinders. Ach gut, die kleine dunne banden, dat iele carrosserietje en die malle ­ST-badge. En moet je ons dan eens zien.

We rijden in niets minder dan de Ford Mustang HPE850, in schokkend geel met zwarte strepen, 305 millimeter brede voorwielen, een moddervette V8 die doorgaat tot 8.500 tpm en een supercharger die in z’n eentje al twee keer zoveel inhoud heeft als de hele motor van de Fiesta. We hebben een lekkere 870 pk tot onze beschikking, vrienden, en een uitlaat die de atmosfeer kan verscheuren zoals een tornado dat met Texas kan doen. Jazeker: dit is een Hennessey Mustang, uit Texas, naast de nieuwe Ford Fiesta ST.

Een beetje overdreven?

Oké, misschien draven we een beetje door. Maar ja, een auto van dit kaliber vertroebelt je beeld een beetje. Deze Mustang domineert visueel en auditief niet alleen de Fiesta ST, maar ook het hele landschap van Hampshire, Wiltshire en Somerset. Maar z’n charmes reiken niet tot het asfalt op de A303. De weg slaat terug, en het antwoord van de Mustang is om te duiken, te buigen, te slingeren en te wijken. Hij krijgt klap na klap, het arme paardje is compleet weerloos.

We zijn dan wel in een gevechtsklare stemming, maar dat we ’m niet stabiel weten te krijgen, ligt niet aan ons. Het komt doordat de Hennessey een totaal getunede Shelby GT350R is, met een race-ophanging en dikke Michelin Cup 2- circuitbanden (de voorbanden zijn al breder dan de achterbanden van de meeste supercars).

hoe rijdt de Ford Mustang HPE850?

Relaxt is ie niet. Maar gelukkig regent het niet. De handbak is prima bruikbaar, en de koppeling gaat eigenlijk verrassend licht (als je weet dat ie met 959 Nm om moet gaan), maar de laatste auto waarin we op deze manier peentjes zweetten voor natte wegen, was de Radical SR3. We zijn uitgeput als we bij Exeter in de buurt komen. Zere schouders, piepende oren. We communi­ceren met de collega’s in de Fiesta: stoppen bij de volgende pomp. Ze ­stappen frisser uit dan lammetjes in de lente.

Oké, de Ford Fiesta ST is hier in het voordeel. De collega’s hebben er zes dagen en 3.000 kilometer lang in gezeten, een mooi avontuur, en ze hebben zo te zien niks geleden. Dat is informatie die een mens kan gebruiken: dat je met de nieuwe ST heel Europa door zou kunnen rijden en daarna nog fit genoeg zou zijn om een Alp te beklimmen of te gaan windsurfen op de Middellandse Zee. Het is nogal een contrast met de Ford Mustang HPE850 van Hennessey, waar je na 250 kilometer uit strompelt met het gevoel dat je die Alp al hebt beklommen en daarna naar Afrika bent gewindsurft.

Dit was eerlijk gezegd wel het hele idee: de twee uiteinden van het Ford Performance-spectrum samenbrengen om te zien wat er zou gebeuren als een hot hatch een supercar(-achtige) ontmoet. Dus wisselen we van auto’s – onze collega’s zeggen nog hoe goed de ST klinkt, hoe handig, hoe energiek en alert hij is. Maar na de brullende Mustang gaan de eerste kilometers in de ST toch vooral ongemerkt en vaag voorbij.

Hoe rijdt de Ford Fiesta ST dan?

Z’n geluid is ijl, het onderstel kalm, de hele auto is tolerant. Ja, achteraf denk je nog eens glimlachend terug aan hoe het was om met de Mustang over de snelweg te denderen, maar de Ford Fiesta ST? Die doet gewoon z’n werk. Maar dat is ook het hele idee, toch? We weten al dat deze ST een nieuw niveau van meegaandheid heeft bereikt, en dat is precies wat je wilt van een auto als je er elke dag in rijdt.

Maar je koopt ’m vanwege z’n dualiteit, je wilt ’m op een zeker moment wel tot leven kunnen wekken. En dat is precies wat er gebeurt. In Exmoor herhaalt de Fiesta de truc die hij in Schotland, de North York Moors en in Wales uithaalde. Bespeurt hij een leeg stuk asfalt, dan komt hij inderdaad tot leven. Die nieuwe ST heeft eigenschappen die je kunt bekritiseren – en niet alleen als je net uit een opgefokte musclecar bent gestapt.

De Ford Fiesta ST wil je vermaken

De besturing is minder levendig dan in de oude ST200, hij zakt niet snel genoeg terug in z’n toeren, maar die zaken doen niets af aan de pret die je kunt hebben met deze Fiesta. Hij wil niets liever dan je vermaken. Hij wil z’n neus in de bochten wroeten, er op drie wielen doorheen gaan, en er kwispelend weer uitkomen.

De Mustang biedt die bandbreedte niet. Dat is een auto ­zonder uit-knop. Je worstelt zelfs op de snelweg met ’m (zonder harder te gaan dan in de Fiesta) en denkt de hele tijd: ‘Reed ik maar op een mooi effen circuit, dan zou ik pas echt lol hebben.’ En dingen als: ‘Kon ik m’n 870 pk maar gebruiken, dan ­zouden ze wel weten wie de baas is.’

Want de waarheid is dat de Fiesta, met z’n betere zicht naar buiten, z’n smallere carrosserie, z’n minder agressieve ophanging en z’n vrolijke rijgedrag net zo snel is op een b-weg als de Mustang. En veel minder zenuwslopend. En veel lolliger. De Mustang is een fantastische belevenis en hij rijdt uitstekend, maar om ’m te laten doen wat je wilt, moet je het gevecht met ’m aangaan. Rijden met de Fiesta is een samenwerking, een relatie die is ­gebaseerd op gelijkwaardigheid.