Maserati Grecale GT review: Aan de drietand gevoeld

De meeste autoliefhebbers zullen beamen: zo’n drietand in de grille doet iets met je. Er gaat een zekere romantiek van uit. Dat gevoel weet het Italiaanse merk perfect te cultiveren met de Maserati Grecale GT, een prima en fraaie SUV die niet is gespeend van enige eigenaardigheidjes. Eén van de zaken die de prominente drietand in ieder geval verraadt: dit is geen Ford Puma of Jaguar E-Pace.

Noem ons kniesoren, maar stiekem heeft de Grecale daar wel iets van weg. Verder kunnen we kort zijn over z’n uiterlijk: geslaagd. We houden van de dikke C-stijl met het vertrouwde Maserati-beeldmerkje, van de drie ‘luchtroosters’ aan weerszijden op de voorschermen aan en van de strakke diffuser met vier uitlaatpijpen eronder.

Niet alleen maar feest

Waar we iets minder van houden, is het geluid bij een koude start. De viercilinder blijft best een tijd hoog in de toeren hangen, waardoor de buurt zal weten dat jij Maserati rijdt. Helaas is de toon die daarbij vrijkomt niet de allermooiste lofzang op verbrandingsmotoren. Goed, na een tijdje – opvallend langer dan bij de meeste andere auto’s – zakt dat toerental naar normale waarden en is de stationaire herrie voorbij.

Gelukkig kan die 2.0 meer dan alleen onnodig lang brullen als ie net ontwaakt. Hij heeft veel pit en maakt de Grecale met name in de sprint naar de 100 km/u lekker bijterig. Dan komt ook dat sportroffeltje beter tot zijn recht. Extra leuk is dat de auto je sprinttijden timet: via het grote scherm kun je je snelste en je laatste tijd oproepen. Uiteraard hebben wij ons niet laten verleiden, daar zijn we inmiddels te volwassen voor. Maar we klokten 5,8 seconden.

Dat optrekken gaat niet alleen snel, maar ook soepel. Mocht er ergens iets van een schakelpauze of turbogat zijn, dan vangt de mild–hybridetechniek deze perfect op, waardoor je bijna het gevoel hebt traploos te versnellen. Dat de automaat zelf ook snel reageert, draagt daar alleen maar aan bij. De Grecale – die z’n platform deelt met de Alfa Stelvio en niet het kleinste en lichtste jongetje van de klas is – voelt bovendien solide en wendbaar aan, en het beefy stuurtje in je handen direct en communicatief.

Het interieur van de Maserati Grecale GT

De afwerking binnenin past goed bij die rij-eigenschappen. Denk aan mooi leer, houten accenten en details als logo’s in de hoofdsteunen. Een ander Maserati-hoogtepunt was altijd het chique klokje in het dashboard. Dat is er nu nog steeds, maar in plaats van een analoge klok met wijzers vind je er nu een digitale variant die niet alleen de tijd kan weergeven, maar bijvoorbeeld ook de g-krachten. Geef ons maar dat oude klokje, dit is net even te gimmickig.

Binnenin stuiten we op kleine onvolmaaktheidjes: de draadloze telefoonoplader werkt bij ons niet feilloos, de ramen willen soms wel en soms niet automatisch sluiten als je de knop kort indrukt en het informatiescherm met de aandrijving geeft slechts sporadisch met kekke groene pijlen aan dat de wielen draaien en de benzinemotor actief is. Ook opvallend: je deur open je niet met een hendel, maar met een knop. Mocht die knop niet werken, dan vind je iets lager alsnog die hendel.

Eindconclusie

De kritiekpuntjes zijn details, maar ze wegen wel mee als je ruim een ton stukslaat. Dan wil je ten minste dat je oplader altijd werkt en dat je zijramen (en je panoramadak) met een druk op de knop automatisch sluiten. Deert dit je niet, dan koop je wel degelijk een fijne, snelle, goede en bovenal ook mooie auto. Met onmiskenbare Italiaanse flair. Is ook wat waard.

Specificaties van de Maserati Grecale GT (2023)