Autotest: Volvo V70 D5 Summum

Duizenden jaren geleden stak Hannibal de Alpen over op de rug van een olifant. Zou hij nog leven en dat weer doen, dan zat-ie in een muisgrijze Volvo V70 D5.

 

Waarom dat dan? Omdat Volvo’s stationwagons (de Estates) al sinds jaar en dag bekendstaan om hun uitstekende reis- en load hugging-kwaliteiten. Dit heeft helemaal niets te maken met de olifant van Hannibal, want olifanten staan nou niet echt bekend om hun uitstekende reiskwaliteiten. Ze kunnen wel veel met zich meetorsen, maar over het algemeen zijn ze log en blijven ze liever met hun slurf zwaaien op een voedsel- en waterrijke plek. We doelen met het intro dan ook op het feit dat de V70 een ideale stationwagon is en een reisauto bij uitstek.

 

De kersverse Volvo V70 D5, onze testauto voor een week en de meest recente incarnatie van het succesvolle model, is ook weer zo’n fijne stationwagon en reisauto. Je kunt er namelijk veel zooi in kwijt – vier kinderen achterin en zo’n 575 tot 1.600 liter bagage – en de auto is (tegen een flinke prijs) voorzien van alle mogelijke voorzieningen die ervoor zorgen dat elke lange of korte autorit een pretje wordt. We noemen bijvoorbeeld de ontzettend prettige stoelen met verwarming, de waterafstotende zijruiten, klimaatcontrole die niet je contactlenzen uitdroogt, de BLIS-dodehoekcamera’s, de adaptieve cruisecontrole en adaptieve bi-xenonlichten. Dit is nog maar een kleine greep uit de voorzieningen; de optielijst vermeldt veel meer luxezaken zoals parkeerhulp met achteruitrijcamera, een elektrisch bediende achterklep en een geweldig Dynaudio-geluidssysteem waarop je je iPod kunt aansluiten.

 

Dan de motor, waarover we ook weinig klagen hebben. Ja, de 2,4-liter vijfcilinder is wel wat rumoerig – vooral bij volle belasting – maar daar staat tegenover dat-ie wel zo sterk is als een olifant en ontzettend zuinig. Natuurlijk, er zijn ook nog goedkopere 2,0- en een 2,4-diesels met respectievelijk 136 en 163 pk, maar als je het geld ervoor over hebt, dan raden we toch de sterkste variant aan. Als je dan toch veel gaat reizen, dan doe je dat in een hoog, maar relaxed tempo – zodat je in ieder geval sneller dan die Hannibal bent.

 

Over de nieuwe V70 valt dus gelukkig weinig negatiefs te melden. Wat ons niet zo bevalt aan de nieuwkomer is het uiterlijk. Ja, en profil is de Volvo echt prachtig om te zien, maar dat kunnen we niet zeggen van de achterzijde. Die is ons inziens te druk door alle carrosserielijnen en de ontzettend overheersende achterlichten. Maar ja, er is ten slotte ook niemand die de achterzijde van een olifant mooi vindt. Of wel?