Alfa Romeo Tonale: 1e rij-indruk

TopGear stapt net uit de nieuwe Alfa Romeo Tonale. In ons komende nummer (eind deze maand in de winkel) lees je het volledige testverslag; nu alvast de highlights.

Testobject: Alfa Romeo Tonale
Uitvoering: 1.5T Hybrid 160 pk
Locatie: Como en omstreken
Weersomstandigheden: fris, af en toe regen; nog niet echt ‘primavera’

Ah, de Alfa Teennagel!

Ja, haha, nou weten we het wel. Je moet Tonale natuurlijk niet op zijn Engels uitspreken. Gewoon, drie lettergrepen, To-na-le, met de klemtoon op de ‘na’. Net als Stelvio is Tonale de naam van een bergpas. En zo zit het er ook dik in dat de komende kleine Alfa-SUV (formaat en techniek Opel Mokka, komt volgend jaar) ‘Brennero’ gaat heten. Precies, naar de ‘dertig tonnen diesel’-Brennerpas.

Hoe dan ook: een nieuwe Alfa!

Precies! En dat is op zich al een heuglijk feit, want de laatste nieuwe Alfa verscheen in 1923. Om en nabij. En de Italianen zetten meteen maar hoog in, want geen segment is tegenwoordig zo populair als dat waarin de Tonale om zich heen moet gaan meppen. BMW X1, Audi Q3, VW Tiguan en vriendjes, Volvo XC40 en een hele rits Aziaten: concurrenten zat.

Maar hoe is ie? Hoe is ie?

Prima. Wij reden de 160 pk sterke mild hybride-versie. Die komt iets later dit jaar, want Alfa trapt af met de 30 pk minder sterke versie. Echt bloedjehard gaat het allemaal niet (0-100 km/u in 8,8 seconden, top 210 km/u), maar er is wel degelijk lol te beleven met de Alfa Romeo Tonale. Dat zit ‘m dan vooral in de scherpte van het onderstel en de besturing. Mag ook wel, want Domenico Bagnasco, de meneer die de afstelling deed van bijvoorbeeld de 8C Competizione en de 4C, bemoeide zich ook met de Tonale.

We proeven een ‘maar’..?

Beetje. Maar dat komt vooral doordat Alfa tijdens de persconferentie zo ontzettend hoog van de toren blies. Zo’n beetje álles aan de Tonale was ‘best in class’ en ‘groundbreaking’, en tsja, dan schep je torenhoge verwachtingen. En dan kán de Tonale eigenlijk alleen maar een tikje tegenvallen.

En, viel die Alfa Romeo Tonale dan tegen?

Ach, dat nou ook weer niet. Maar met zoveel borstklopperij (en ervaring) verwacht je iets specialers. Zo is die besturing wel loeidirect en superprecies, maar naar onze smaak veel en veel te licht. Dat gaat ten koste van het gevoel, dat alleen schittert door zijn totale afwezigheid. ‘Tsja, elk familielid moet er ook mee naar de supermarkt kunnen,’ luidde het verweer. Alsof je met een beetje gewicht en gevoel in je stuur de weg naar de Jumbo niet meer zou kunnen vinden.

Nog meer te mekkeren?

We zijn nou toch bezig, hè? De versnellingsbak (standaard een zeventraps, dubbele koppelingsautomaat) is niet altijd even vastberaden in zijn keuze. Soms lijkt ie te twijfelen, schakelt op en dan weer twee keer terug. Het is een nogal onzeker overkomend geheel. En de zittingen van de stoelen zijn typisch Italiaans: te kort voor de gemiddelde Noord-Europeaan dus. De zijdelingse steun is top, die voor je benen schiet tekort. Maar dan zijn we er ook wel, hoor.

Want?

Voor de rest is het een uitstekende auto, met zeker wat bijzondere trekjes. Zo is de NFT waarin onder meer de beurten worden bijgehouden uniek. Het scherm is vlijmscherp en doorgaans makkelijk te bedienen. Hoera ook voor de digitale meters, die je ook zo kunt instellen dat ze op analoge (oude Alfa-)meters lijken.

Vering en demping zijn aan de stevige kant, maar dat levert wel een redelijk ludiek weggedrag op. Het 48-volts hybridesysteem, dat samenwerkt met de nieuwe 1.5-viercilinder, houdt tot zo’n 15 km/u de boel op volelektrisch. Dat merk je in het verbruik. En in de Veloce-versies heb je zelfs een adaptief dempingssysteem, dat de verschillen in de diverse modi vergroot. Aanrader.

En dat ‘aanrader’ geldt voor de hele Alfa Romeo Tonale?

Zeker. Al is het niet de wereldschokkende openbaring die Alfa zelf zegt dat het is, een fijne, fraaie en toch weer iets andere toevoeging aan dit overvolle segment is het zeker.