Deze Bizzarrini 5300 GT Corsa lijkt stokoud, maar is in feite gloednieuw

Giotto Bizzarrini heeft niet alleen de mooiste naam in de autogeschiedenis, hij is ook verantwoordelijk voor een aantal van de coolste auto’s ooit gemaakt. En motoren. Maar de kans bestaat, tenzij je een verzamelaar van klassieke Italiaanse auto’s bent, dat je nog nooit van hem hebt gehoord.

Hij is nu 96 en startte zijn carrière ooit bij Alfa Romeo, waarna hij overstapte naar Ferrari. Hij is een van de belangrijkste architecten van de Le Mans-winnende 250 Testa Rossa, hij bedacht de 250 GT SWB en hij hield toezicht op de ontwikkeling van de legendarische 250 GTO voordat hij verwikkeld raakte in de beruchte paleisrevolutie van 1961.

De leegloop bij Ferrari

In dat jaar ontsloeg Enzo Ferrari zijn commercieel directeur Girolami Gardini, en Bizzarrini was een van de vijf oud­gedienden die uit sympathie met Gardini besloten Ferrari ook te verlaten. De koppigheid en trots van de mannen in Maranello gutste alle kanten op en je kunt je de kibbelende kaaklijnen van die ­Italiaanse baasjes wellicht goed voorstellen.

Giotto, een begaafde ingenieur, ontwerper en testrijder, startte voor zichzelf en had het snel erg druk. Hij werkte samen met zijn voormalige Ferrari-collega Carlo Chiti aan de ATS 2500 GT, de eerste Italiaanse supercar met middenmotor, en richtte in 1962 Società Autostar op. Hij ontwierp de beroemde V12 voor Lamborghini en mede-ontwikkelde de boeiende Iso Grifo voor Renzo Rivolta.

De Bizzarrini 5300 GT Corsa was het resultaat van een ruzie

Maar meer ruzies vormden uiteindelijk de aanleiding om Bizzarrini op te richten, in 1965, waaruit de auto voortkwam die je hier ziet: de 5300 GT Corsa. Een opgefokte race-evolutie van de Grifo A3C die op dat moment een soort allesovertreffende supercar was, met een carrosserie ontworpen door de jonge Giorgetto Giugiaro. Veel beter kan het niet worden.

Dat is zeker hoe het zelfs nu nog voelt achter het stuur, hoewel dit niet zozeer een auto is, maar meer een reis door de tijd. Want het merk Bizzarrini is onlangs nieuw leven ingeblazen door wat durfkapitaal en steun van een rijke weldoener uit de Verenigde Arabische Emiraten.

Deze Bizzarrini 5300 GT Corsa komen uit het VK

Wat je hier ziet, is het nieuwste en misschien meest intrigerende model ooit dat een wedergeboorte beleeft. De ‘nieuwe’ Bizzarrini’s worden gebouwd door de Britse autosport- en engineeringspecialist RML, met behulp van fabrieksblauwdrukken, input van nog in leven zijnde werknemers en materialen van originele leveranciers. Er worden 24 exemplaren gebouwd voor een prijs die rond de 2 miljoen euro ligt. Exclusief belastingen en opties.

Een zeer bekend Amerikaans sporticoon heeft al ingetekend, en er zal vast en zeker een Japanse miljardair zijn die ’m in z’n penthouse zet om er enkel naar te kijken (en kwijlen). Met zijn GTO-meets-Grifo-body is de Bizzarrini een subliem Italiaans beeldhouwwerk, afgetopt met een fabelachtige uitlaatpartij.

De Bizzarrini 5300 GT Corsa is slechts het begin

Hoewel het een fraai object is, is het een voorbode van wat gaat komen: een geheel nieuwe supercar die in 2023 moet verschijnen, gevolgd door een aantal nieuwe modellen. Om de cirkel rond te maken, worden ook die modellen ontworpen door Giu­giaro, wiens GFG-adviesbureau voortborduurt op de dik 50 jaar geleden gestopte ontwikkelingen (zoek de Manta Concept uit 1968 maar even op).

Maar dat is fase twee. Op dit moment hebben we onze handen vol aan deze met de hand gebouwde one-off uit de jaren zestig, waarvan de motorkap ergens in de volgende provincie eindigt terwijl de 5,3-liter Chevrolet V8 die eronder ligt genoeg herrie maakt om tektonische platen te verschuiven. Hij wordt gevoed door vier Weber-carburateurs en start met een knop. Een echte hoogtoerige V12 is moeilijk te evenaren, zeker in zo’n prachtig vormgegeven carrosserie, maar de Chevy V8 komt aardig in de buurt. Hij kietelt je nek als ie stationair loopt en hij stremt je bloed bij 5.000 tpm.

hoe rijdt de Bizzarrini 5300 GT Corsa dan?

Het maakt niet uit hoeveel historische auto’s je hebt gereden, of waar; de eerste meters zijn net zo zenuwslopend als bedwelmend. ‘Waarom kunnen niet alle auto’s dit levende gevoel hebben?’ schreeuwen je hersenen het ene moment, snel gevolgd door: ‘Waarom voelt het alsof mijn rechterbeen in brand staat?’. Deze Bizzarrini is niet straatlegaal, dus we zijn beperkt tot wat lussen op de Millbrook Proving Ground, een Britse testfaciliteit voor voertuigen.

De Bizzarrini 5300 GT Corsa heeft 400 pk

Die V8 is goed voor 400 pk en het geheel weegt 1.250 kilo, dus we hebben het over een heel gezonde vermogen/gewichtsverhouding. Je zit laag – lager dan in het origineel, omdat de nieuwe eigenaar vast wat groter is dan die kleine Italiaantjes van vroeger – en heel ver naar achter. Er zijn wat wijzerplaten zichtbaar kijkend door het grote, houten stuur, maar de belangrijkste instrumenten zitten om onverklaarbare reden centraal op het dashboard.

De enorme transmissietunnel is gehuld in leer – meer luxe dan het origineel – en met een kleine versnellingspook bedien je het gedonder en geraas van de Borg Warner-versnellingsbak waarvan het schakelen op z’n zachtst gezegd vaag is, vooral van twee naar drie. Dat wordt nog aangepakt, zegt RML.

Na wat gas geven duurt het niet lang voordat je de auto echt ‘aanbiedt’ bij een bocht, zoals wijlen Sir Stirling Moss het ooit verwoordde. Het voelt weergaloos, en je waant jezelf een eerbetoon aan de Franse coureurs Régis Fraissinet en Jean de Mortemart, die in de ‘meer dan 5,0 liter’-klasse een overwinning scoorden bij de 24 Uur van Le Mans in juni 1965, in hun 5300 GT (met chassisnummer 0222). Ze eindigden als negende in het algemeen klassement in een race die Ferrari’s laatste algemene overwinning op La Sarthe zou worden, met de 250 LM.

Na de race reed hij in die auto naar huis

Giotto Bizzarrini zal zeker blij zijn geweest met die overwinning, en misschien heeft ie met een beroemd Italiaans handgebaar even gezwaaid naar de pitbox van de Scuderia. Hoewel hij daarvoor wellicht te zeer een heer is. Wat we wel weten, is dat hij na de race met die auto gewoon terug naar z’n huis reed, in het Italiaanse Livorno.

Petje af ook voor RML, want deze nieuwe Bizzarrini 5300 GT Corsa is sensationeel goed gebouwd. Trouw aan het origineel uit 1965, met een carrosserie van koolstofvezelcomposiet in plaats van het glasvezel dat het stalen frame van zijn voorvader bekleedde. De brandstoftanks waren oorspronkelijk gehuisvest in de dorpels en achter de bestuurder: met behulp van 3D-scans is er elders minder kwetsbare ruimte vrijgemaakt. En hij is uitgerust met een FIA-rolkooi.

Veel ruimte onder de motorkap

Haak de motorkap los en het is duidelijk dat Bizzarrini wist hoe de hazen lopen: de V8 zit zo ver naar achteren dat er bijna plaats is voor een extra motor. RML gebruikte moderne meettechnieken om de gewichtsverdeling van de auto te beoordelen en ontdekte dat elke hoek precies 25 procent van het totale gewicht droeg. De Bizzarrini 5300 GT Corsa had ook een volledig onafhankelijk ophanging en schijfremmen rondom, zaken die maar weinig van zijn rivalen ook hadden. Maar deze auto heeft ze.

Bizzarrini en RML hebben de Braziliaanse endurance-coureur Tommy Erdos ingeschakeld om de laatste oneffenheden van de auto glad te strijken en wanneer hij achter het stuur plaatsneemt om ons een paar rondjes op Millbrooks handling-loop te laten voelen, wordt het geniale van de 5300 volledig onthuld.

Je hoeft niet rustig te rijden met de Bizzarrini 5300 GT Corsa

Het is een verbazingwekkende demo van de symbiose tussen auto en bestuurder: Erdos heeft weinig op met het beschaafd nemen van bochten. In plaats daarvan ramt hij de 5300 als ware het een maatje Alpine A110 erdoorheen. Als er overstuur optreedt, wordt dat direct onderdrukt door de enorme grip, maar het leidt ook tot sappige driftpartijen. Bovenal voelt de auto zowat kogelvrij aan, zo robuust: Le Mans 1965 moet een waanzinnige ervaring zijn geweest.

Samenvattend: ben je een excentrieke Japanse miljardair en lees je dit verhaal toevallig? Berg je Bizzarrini dan alsjeblieft niet als een museumstuk op. Kom ermee naar Europa, bij voorkeur op bochtige wegen, en weet dat je ’s werelds coolste racer hebt. Mogen wij dan ook weer een rondje?