490,484 kilometer per uur. Of zoals de Engelsen zeggen: 304,773 mijl per uur. Dat zijn de cijfers die de GPS in de Bugatti Chiron aangaf toen Andy Wallace zijn rechtervoet door het gaspedaal heen duwde. Hieronder lees je wat er verder voor indrukwekkende getallen bij dit record kwamen kijken.
1. Steeds 50 km/u harder
Zo werkte de 58-jarige Andy Wallace bij de recordpoging vanaf 300 km/u naar de topsnelheid toe. Dit deed hij om zeker te weten dat de condities perfect waren en dat de Chiron optimaal gebalanceerd was qua downforce en lift. ‘Zelfs bij de eerste poging voelde ik al dat het zou gaan werken. De Chiron liep perfect, de condities van de baan waren ideaal, net als het weer’, vertelde Wallace na zijn poging.
2. 136 meter per seconde
Dat was de afstand die de Chiron op zijn top per seconde aflegde over de testbaan in Ehra-Lessien. Oftewel 8,16 kilometer per minuut. Na een opwarmronde kwam Wallace uit de enorme noordelijke bocht met net geen 200 km/u, om vervolgens zijn topsnelheid te behalen op het 8,7 kilometer lange rechte stuk. Op een nauwkeurig bepaald rempunt bracht hij de Chiron weer terug naar minder dan 200 km/u om de zuidelijke bocht te kunnen nemen. Hij had een afstand van 2 kilometer om dit voor elkaar te krijgen. Appeltje eitje.
3. 70 seconden
Zo lang vroeg Wallace het maximale vermogen van zijn Chiron. ‘Ik ging vol op het gas en heb dat ongeveer 70 seconden lang volgehouden. Het was belangrijk voor mij om bij het uitkomen van de bocht 200 km/u aan te tikken om de maximale topsnelheid op het rechte stuk te kunnen bereiken. Dat vroeg om opperste concentratie.”
4. Ruim 98 km/u
Met dat verschil verbrak de Chiron het record dat in 1998 werd gezet door de legendarische McLaren F1. De bestuurder van die F1 was, jawel, Andy Wallace. Deze man houdt er nu eenmaal van om hard te rijden, heel hard. Zijn geheim? Ballen van lichtgewicht staal.
5. 1.600 pk
De 8,0-liter quad-turbo W16 – bijnaam Thor – die achterin deze Chiron lag, kwam uit op een mooie 1.600 pk. Wat?! Zoveel is er dus voor nodig om met 490 km/u over een Duitse testbaan te vliegen. Aan de versnellingsbak en de vierwielaandrijving werd niet geknutseld. Dat zegt iets over de mate van over-engineering in de standaard Chiron.
6. 25 centimeter
Dat is het verschil in grootte vergeleken met een ‘normale’ Chiron. Een lasergecontroleerde rijhoogte zorgde voor een stuk minder luchtweerstand. Hierdoor lijkt het alsof de auto in het asfalt smelt. Andere aerodynamische aanpassingen vinden we voor, achter en aan de zijkant om luchtweerstand tegen te gaan. De spoiler en luchtrem zijn vervangen door een statisch geheel dat doorloopt in de staart.
7. 4.100 rotaties
Zo vaak draaiden de banden van de Chiron rond – per minuut. 4.100 keer. Banden zijn bij een recordpoging als deze een essentiële factor. Michelin zorgde voor de 300-mijlslaarzen van de Chiron in de vorm van een set Michelin Sport Cup 2-banden. Deze waren voorzien van een sterker metalen karkas. De banden hadden voor de poging al flink wat tests erop zitten. In de VS werden ze getest bij een immense snelheid van 510 km/u. Hierna werden ze gecontroleerd met röntgen om luchtpockets of andere defecten te detecteren.
8. 50 meter
Zo dicht bij zeeniveau deed de Bugatti zijn kunstje. Dan zou je kunnen denken, ehm, boeiend, maar dit maakt de prestatie van de Chiron nog specialer. Neem bijvoorbeeld de recordpoging van Koenigsegg in Nevada, of hoge-snelheidscircuits die hoger gelegen zijn. Op zulke plekken is de lucht ijler dan op Ehra-Lessien, waar de auto effectief met 490 km/u tegen een muur van luchtweerstand aan rijdt. ‘Hoogteverschillen kunnen al snel een verschil maken van 25 km/u. Luchtdruk, luchtdichtheid en temperatuur zijn belangrijke factoren bij het rijden op zulke snelheden’, zegt Bugatti’s Stefan Ellrott. Hoeveel harder zou deze Chiron kunnen op een baan als die in Nevada?
9. 25,7 km/u
Zoveel sneller dan Koenigsegg moest Bugatti zijn om de grens van 300 mph te overschrijden. De opdracht klinkt vrij gemakkelijk, de uitvoering ervan bleek minder makkelijk te zijn. Bij deze snelheden is het al een heel werk om ook maar 1 km/u harder te gaan. Elk element van de auto krijgt zoveel meer te verdragen dat het de vraag is hoe ze hierop reageren. Neem bijvoorbeeld de wielen: de rotatiekrachten zorgen voor een gyroscopisch effect dat de besturing (bedoeld voor een topsnelheid van 420 km/u) zou kunnen overrompelen. Dat betekent dat als je moet sturen, je vervolgens misschien niet meer rechtuit kunt rijden.
10. 84 jaar
Op 3 september 1935 werd voor het eerst de grens van 300 mph bereikt door een landvoertuig. Dit was de Blue Bird V, met achter het stuur Malcolm Campbell. Hij behaalde deze snelheid met een 36,7-liter supercharged Rolls-Royce V12 die, hou je vast, 2.331 pk produceerde. Ach, de goede oude tijd. Zoek hem maar eens op. Dan zien wij toch liever de Chiron…
Reacties