Chris Harris: dit jaar moet je op koopjesjacht

De bubbel barstte iets meer dan een jaar geleden al, maar de vruchten daarvan (het sappige fruit waar ik op wachtte) worden nu pas rijp. Yep, ik heb het over de occassionmarkt – en dan met name over de druistige hoek waarin snelle en oudere auto’s van hand tot hand gaan – want die zal binnenkort een enorme aderlating ondergaan. En dat betekent dat we spoedig op koopjesjacht kunnen gaan. Dat maakt me blij.

De ontkenningsfase

Eerst zullen we ons echter door een periode moeten werken waarin ontkenning, verwijten en leugens de hoofdrollen spelen. De ontkenning en de leugens komen meestal in hetzelfde pakket – mensen hebben auto’s gekocht om de verkeerde redenen en voor de verkeerde hoeveelheid geld, en willen anderen de schuld geven van de netelige positie waarin ze zich nu bevinden.

Maar iedereen die oud genoeg is om geld over te mogen maken, mag zich uiteraard nooit beklagen over de aankoop van een auto. Dat is gênant. ‘Er zijn maar 3.000 exemplaren en zo eentje als deze zullen ze nooit meer maken!’ Het bekende liedje.

Maar de afgelopen vijf jaar zijn hysterisch geweest, een periode waarin de waarde van sommige auto’s totaal uit proportie is geraakt. En mensen die beter hadden moeten weten, liepen toch in de val. Ontkenning? Nee joh, het was echt de fout van iemand anders.

Och, al die leugens

Dan de leugens. Die nieuwe keuken die niet werd gekocht omdat de dealer (de ironie van die term alleen al) een 550 Maranello had staan die écht een hoop investeringspotentieel had. En tja, nu sta je tot je middel in het groezelige rioolwater, want je glimmende Ferrari is plots nog niet de helft waard van wat je er destijds voor betaalde. Dus voel je je gedwongen om te gaan liegen.

Want je wilt je vrouw heus alles vertellen, maar toch niet de pijnlijke, vernederende waarheid. Ik hoor het alweer: mensen die bij hoog en laag beweren nog steeds grote bedragen voor hun auto’s te vangen, en het is echt totale bullshit. Mijn advies is om nooit ofte nimmer op te scheppen over eventuele winst; dat maakt het makkelijker om het toe te geven als je verlies hebt gemaakt.

In veel gevallen zal deze tip een beetje laat komen. In dit soort tijden wordt de rol van de dealer ook heel anders. Eerst was hij je vrolijke amigo, toen stond hij er ineens bij als een soort moederlijke verpleegster, met zalvende woorden om de waarheid maar niet te hard te hoeven uitspreken. Alleen de morfine ontbreekt nog.

Take it like a man

Een deel van de ontkenning bestaat er uiteraard uit dat je nooit het bedrag voor je auto zult krijgen waar je op hoopte; maar je verkoopt ’m niet voor een cent minder, want dat lagere bod is simpelweg een belediging, toch? Ik bedoel: je hebt iedereen verteld dat je flitsende autootjes bestuurt en daar nog aan verdient ook! Die illusie mag nu niet ineens uiteenspatten.

En dat is helaas precies het moment waarop de pijn nog eens exponentieel toeneemt. Ik zeg dit nu volledig serieus: als ook maar iets van wat ik hiervoor heb geschreven enigszins op jou van toepassing is, verkoop dan meteen je auto en neem je verlies als een man. Het is net als met een kapotte wiellager, of kiespijn: het wordt er heus niet beter op.

De verwijten zijn altijd pijnlijk. De dealer krijgt op z’n falie – en in de meeste gevallen is dat natuurlijk terecht. Mensen krijgen ruzie over mondeling gesloten deals, een handdruk is waardeloos geworden en de frase ‘maar we willen ’m best in consignatie te koop zetten’ weerklinkt in showrooms overal.

Het wordt een lollig jaar

Eigenlijk weten we allemaal dat de waarschuwingssignalen al jaren te horen zijn en dat we er al die tijd doof voor zijn geweest. De prijzen liepen volledig uit de hand en de afdankertjes komen langzaamaan de markt op, wat betekent dat afwachtende idioten als ik aanstonds de koopjes ertussenuit kunnen pikken.

En weet je: ik voel me er niet in het minst schuldig over. De mensen zijn dom en gretig geweest, de automakers hebben – volledig begrijpelijk – daarop ingespeeld door genoeg auto’s te bouwen om aan die absurde fantoomvraag te voldoen, en nu zijn de rapen dan eindelijk gaar.

Dus ik ben bezig met het maken van een boodschappenlijst. Een goedkope 458 Speciale? Een AMG GT S? Misschien een M6 Gran Coupé voor de prijs van een Polo GTI? Of zal de 997 GT3 weer terugkeren op aarde? Ik kon de mijne in 2011 voor 50.000 pond amper weggeven. Gekkigheid. Wat vaststaat: het wordt in ieder geval een lollig jaar