Chris Harris over hybrides en de Polestar 1

We kennen het allemaal: dat afschuwelijke moment dat je je realiseert dat je een woord verkeerd hebt verstaan, of het zo verkeerd hebt gebruikt dat de totale schaamte om in één klap te boek te staan als een totale idioot haast te veel is om toe te geven. Het is me uiteraard eerder overkomen, maar nog nooit zo erg als nu. Oké, met de billen bloot: ik heb, tot dit moment, het woord ‘hybride’ volledig ­verkeerd begrepen.

Dat is deels mijn fout, omdat ik nu eenmaal ongelooflijk dom ben, maar ik geef het grootste deel van de schuld aan het Lelijke Monster dat de auto-industrie is. Ik had mijn eerste ervaring met wat ik dacht dat hybride rijden was – Prius, 1998, dronken mensen over Fulham Road rijden – kunnen gebruiken om te illustreren wat ik dacht dat de betekenis van deze destijds nieuwe term was: een benzineauto met heel veel batterijen die niet al te vaak alleen op elektriciteit rijdt. Maar net als de rest van de wereld werd ik in de luren gelegd door de pr-babbels die beweren dat de elektronen in een hybride net zo veel doen als het fossiele gedeelte.

Zo is het altijd geweest

Een nieuwe auto wordt uitgebracht, ze roepen allemaal ‘het is een hybride!’ en we vallen elkaar massaal snikkend in de armen. Waarbij we volstrekt voorbijgaan aan het feit dat het eigenlijk gewoon een normale auto is die een hele massa batterijen meesleept die hooguit een kilometer of 15 stilletjes elektrisch ­rijden toestaan, met de acceleratie van een Ford Anglia op de heetste dag van het jaar.

Daaruit heb ik afgeleid dat hybride auto’s net zo geschikt zijn om twee verschillende dingen te doen als ik, wanneer ik beweer dat ik half-nietsnut ben én half-tandarts, omdat ik ooit handmatig een melktandje bij een kind heb verwijderd (ja, ik kan inmiddels weer door één deur met Jeugdzorg en ik geef toe dat die Land Cruiser misschien een beetje veel van het goede was).

De Polestar 1 is écht een hybride

Maar nu. Nu heb ik iets gereden dat de Polestar 1 heet, en dat is (na zorgvuldige overweging, het eerder gememoreerde moment van afschuwelijk besef, de lang op zich laten wachtende maar toch ingedaalde acceptatie én diepe verontschuldigingen voor het feit dat ik dus al 23 jaar volstrekt frauduleus praat over het rijden in hybride auto’s) de eerste hybride die ik ooit heb gereden. Hij heeft een rol als elektrisch voertuig én een rol als benzineauto. Ik had geen idee dat zoiets überhaupt bestond.

De eerste aanwijzing van zijn daadwerkelijke bruikbaarheid presenteert zich als je hem aanzet. Mijn blinde vlek voor hybrides heeft mijn brein zo voorgeprogrammeerd dat als ik kijk naar de elektrische actieradius en ‘20 kilometer’ zie, ik meteen denk: ‘Oooh, da’s mooi zeg.’ Terwijl het natuurlijk zo goed als waardeloos is. De Polestar 1 zegt ‘120 kilometer’ en ik denk: ‘Kijk, daar kun je wat mee.’

Een grote totale actieradius en veel power

Het wordt alleen maar beter als je opmerkt dat het ding nog behoorlijk vlot is ook, in zijn elektrische modus, en dat het bereik dan niet eens omlaag dendert als je gezondheidspercentage in een schiet-videospelletje uit de late jaren tachtig. En de hele tijd laat een ander schermpje je zien dat je nog bijna 500 kilometer bereik tegoed hebt van de genereus beturbode viercilinder die je nog niet eens hebt aangesproken. Als je dat wel doet, heb je zo’n 600 pk om mee te spelen, wat ruim voldoende is om alle M3/RS 4-achtige auto’s (die mensen niet meer zo vaak lijken te kopen als vroeger het geval was) helemaal gek mee te klieren.

Je kunt de benzinemotor gebruiken om de batterijen weer op te laden, je kunt ‘zeilen’, je kunt kiezen uit allerlei 4WD-configuraties – het is een fenomenaal staaltje ingenieurschap. Het is de enige hybride die ik ooit heb gereden en hij voldoet nu al aan het keurslijf dat de volgende logische stap voor auto’s in het VK lijkt te zijn: elektrisch in de stad, verbrandingsmotor voor de langere trips.

Hij heeft een paar nadelen. Zijn rijgedrag is wat aan de agressieve kant, en hij kost 160.000 euro. Oh, en de wetgevers willen deze dingen dood hebben, wat stupide is, want dit is de eerste hybride die voldoet aan de wensen van de meeste mensen.