De McLaren Senna gebruik je om geesten te verdrijven

Ik begon 2017 al verward – niet alleen over de toestand van de auto-industrie, maar over wat de toekomst zal brengen – en ik heb het jaar totaal perplex beëindigd. Het enige beetje consensus dat uit elke voorspelling of verwachting spreekt, is dat niemand het ergens over eens schijnt te kunnen worden. Iedereen is ineens een expert in de nieuwe wetenschap die het voorspellen van de toekomst heet, zonder dat er ook maar een greintje gezond verstand aan te pas komt. Het enige waarvan we zeker kunnen zijn, is dat de voorspellingen van de meeste mensen onjuist zullen blijken. Waaronder waarschijnlijk de mijne.

Dat brengt me automatisch op de McLaren Senna – het kernwoord hier is ‘onjuist’. Nee, het zijn geen gunstige laatste weken van het jaar geweest voor de liefhebbers van mooie auto’s. Eerst kregen we de Lamborghini Urus over ons uitgestort. Ik hoop niet dat je net had gegeten toen je ‘m voor het eerst zag (kijk anders op een rustig moment nog even naar de deurgrepen op de achterportieren). Toen kwam McLaren met de auto die we al tijden kenden als de P15. We haalden allemaal even diep adem om niet meteen al te harde conclusies te trekken. We overwogen even waartoe ie werd ontworpen en wat ie allemaal kan presteren en toen, tja, toen vonden we nog steeds dat ie er afgrijselijk uitziet.

McLaren Senna gebruik je tegen boze geesten

De Senna wakkert mijn verwarring omtrent 2017 verder aan – we hebben het hier over een bedrijf dat steeds meer auto’s produceert en dat, in mijn ogen, niet zomaar klakkeloos het voorbeeld van Ferrari volgt. Ja, de diepe oogkassen van de 720 zijn even wennen, maar in het echt is ie overweldigend en de 570 is al helemaal een snoepje. Maar de Senna, hoe je ook naar ‘m kijkt, is geen auto waarvan je een poster aan je muur zou willen hangen, tenzij je de plaatselijke klopgeest wilt verdrijven.

McLarens antwoord daarop is dat de vormgeving van de Senna op niets meer of minder berust dan op meedogenloos doorgevoerde perfectie van de aerodynamica. Dat werpt de vraag op of alle voorgaande auto’s – de modellen zonder de overbeet van een nieuwsgierig aardvarken – dan helemaal geen raad wisten met de ­lucht die ze te verwerken kregen. Ik denk dat we daar allemaal het ­antwoord op kennen.

Ik begrijp gewoonweg niet waarom McLaren juist nu een Veneno-moment moet hebben. Er zijn voor een merk altijd goede redenen te verzinnen om met een woeste conceptcar of productieauto te komen – het is een slimme manier om het gangbare merkdesign te resetten, een soort schok met een defibrillator om ervoor te zorgen dat niet alle auto’s met een bepaald logo op de neus te veel op elkaar gaan lijken.

Chris Bangle

Denk aan de tijd van Chris Bangle bij BMW om te beseffen hoe goed die strategie kan uitpakken; bekijk voornoemde Lamborghini Veneno om te zien hoe het slecht kan aflopen. Maar deze ronduit botte onderbreking van McLarens designtaal was helemaal nergens voor nodig. Ik zou geen ander merk kunnen noemen dat het voor elkaar heeft gekregen om zoveel verschillende gezichten te tonen in een zo korte tijdspanne – de 12C, toen de 650S, en nu de huidige modellen.

Je krijgt daardoor het idee dat iets je ontgaat, dat je iets mist. Is het zo dat we zo opgaan in onze woede dat ons zicht op het daadwerkelijke spel wordt belemmerd – dus dat de Senna nu een lelijke eend lijkt, maar straks uitgroeit tot een prachtige zwaan? Dat is me in het verleden al zo vaak over­komen: met de Fiat Coupé en de Alfa GTV uit de jaren negentig, met de 6-serie van Chris Bangle, met de Rolls Phantom – allemaal auto’s die ik haatte toen ze nieuw waren, maar die ik nu beschouw als de meest indrukwekkende ontwerpen van na de Tweede Wereldoorlog. Behoort de Senna ook tot die categorie? Ik durf het niet te zeggen. Ik ben nog steeds in de war.

Tesla

Ook Tesla heeft me van mijn apropos gebracht. De nieuwe Roadster accelereert zo hard dat een aantal technici beweert dat er geen banden bestaan die er genoeg grip voor bieden. En de Model 3 wordt nou niet direct uitgeleverd in de aantallen die werden beloofd. Is Tesla de redder of de vijand? Geen idee. Is de Aston Martin Valkyrie nog steeds indrukwekkend als er een elektrische sportwagen bestaat die ‘m verpulvert in een rechte lijn? Waarom wil ik liever een Alfaholics GTA-R 290 dan al deze andere auto’s samen? Misschien zal 2018 ons van antwoorden voorzien.