Design van het Jaar 2021: Opel Mokka

De nieuwe Matrix-film zit eraan te komen, maar het zij je vergeven als je denkt dat je nu al in een nogal wiebelige parallelle werkelijkheid terecht bent gekomen: TG dat besluit dat Opel het Design van het Jaar 2021 toekomt? Wat gebeurt hier?

Maar hier komen geen rode of blauwe pillen aan te pas, alleen wat inspiratie, techniek en een hoop hard werken. De Opel Mokka-e zou nog wel eens de prettigst op het netvlies vallende auto van 2021 kunnen zijn, en dat in een speelveld waarin zich ook een stel supercars en nieuw werk van wat Serieus Grote Jongens bevinden. Het feit dat hij de voorheen niet altijd even begeerlijke Opel-badge draagt, maakt dat des te verrassender. Maar hij ziet er goed uit, met dat ‘vizor’-front, nietwaar?

Waarom wint de Mokka het Design van het Jaar 2021?

Oké, het designteam kon het niet laten om nog wat te gaan klooien met contrasterende motorkapkleuren, maar de basis is ijzersterk: de proporties, de manier waarop hij op de weg ‘staat’, de oppervlakken en algehele uiterlijkheden zijn boven elke twijfel verheven. Hij is assertief zonder boos te ogen, vriendelijk zonder meteen cartoonesk te zijn. Hij is 124 millimeter korter dan de vorige, maar wel 10 millimeter breder. Wat helpt.

En dat doet de onderhuidse Peugeot-techniek, die hij heeft meegekregen als onderdeel van de overname in 2019, al evenzeer. Net als het interieur, dat het viziergezicht herhaalt zonder de kinderen af te schrikken en eraan denkt een paar fysieke knoppen over te houden in plaats van alle functionaliteit rigoureus in een sukkelig touchscreen te mikken. Er is ook een versie met verbrandingsmotor, maar dit is nou echt zo’n compacte crossover die garen spint bij een elektrische aandrijflijn. Deze voorziet in 136 pk en een 50-kWh accu die volgens opgave een bereik van 324 kilometer mogelijk zou moeten maken (al moet je rekening houden met minder, zeker in dit seizoen).

Aan het woord is de vice-president van Opel/Vauxhall-design, Mark Adams, over hoe de glorieuze opmars van de Mokka-e in zijn werk ging…

Waar staat de Mokka-e voor?

‘Deze auto is de katalysator. Dit is wat we kunnen doen nu we onze zaakjes op orde hebben. En dan heb ik het niet alleen over het design, maar over het bedrijf en het merk. Er ligt meer focus op consistentie en op het doen van toffe dingen. Het gaat niet langer alleen maar over competitief zijn. “Competitief zijn” is nu haast een vies woord, omdat we nu een winnaarsmentaliteit hebben. Een auto als de Mokka-e is niet het werk van een team dat last had van verlegenheid.’

Hoe hebben ze het gedaan?

‘Ons imago was stoffig, dus we hebben de hele boel ontmanteld en zijn meteen teruggegaan naar de fundamenten. Het is nog een heel gedoe om alle neuzen in een autobedrijf zo groot als het onze één en dezelfde kant op te krijgen. Elke designbespreking die ik heb gehad met Carlos (Tavares, de CEO van Stellantis), was positief: ‘Go, go, go, vooral blijven gaan!’ Zijn passie voor het merk is echt heel groot en hij heeft een scherp oog voor design. Hij snapt dingen die de meeste mensen niet doorhebben. Het is fantastisch voor het team om zoveel vertrouwen te krijgen. We hebben een vrijheid gekregen die we voorheen nooit hebben gekend. Binnen de oude structuur kon er niet zoveel. Maar als je kunt laten zien wat er allemaal mogelijk is, krijg je meer vrijheid en wordt alles steeds positiever. Dit gaat ook weer niet alleen over design, het geldt voor alle vergaderingen op leidinggevend niveau. We hebben een compleet nieuwe dialoog nu, we dagen elkaar uit en werken samen. Ik vind het heel opwindend, en ik loop al een tijdje mee in dit vak.’

Hoe lever je een Opel-vibe?

‘We hebben heel hard gewerkt aan het bewerkstelligen van “de goede ervaring”, dus dat als mensen in een Opel gaan zitten, ze de manier waarop sommige dingen werken of aanvoelen op prijs stellen. Het is visueel, tactiel, hoe je in je stoel zit – dat is een gevoelsmatige ervaring, je reageert ergens op. En wat is design anders dan een proces dat zorgt dat je ergens op reageert? Ons werk heeft nu veel meer lagen dan ooit tevoren. In de jaren ’70 was het interieur van een auto eigenlijk altijd het sluitstuk, dat ook nog even moest.’

Hoe gaat Opel zich onderscheiden binnen Stellantis?

‘Het designteam telt 30 verschillende nationaliteiten. Malcolm Ward is het Hoofd Exterieurdesign en ik heb nog een paar Britten rondlopen op het niveau van chief designer. Dus we hebben best een Brits gezichtspunt, als je dat zo wilt noemen. Dat helpt in ieder geval om de balans goed te houden, zeker als al die merken door elkaar lopen. Het beste Britse design is puur en sterk – denk aan Colin Chapman, of meer recent James Dyson. Dat is een beetje de beat achter alle muziek die we maken. Vauxhalls en Opels waren in de jaren ’60 puur en sterk, dus alles is er al. We hadden het er toen alleen niet op dezelfde manier over.’

Waarom er niet alleen een touchscreen is

‘Fysieke knoppen zorgen voor snellere reactietijden. Niemand wil door een menu scrollen als ie alleen maar de verwarming hoger of lager wil zetten. Als het niet simpel en intuïtief is, is het geen goed ontwerp. We zijn nu aan het werk met de volgende serie, en we zijn heel erg gefocust op technologie die ook echt iets toevoegt, in plaats van dat je er aandacht mee trekt. Het gaat om gebruiksgemak en relevantie. We zijn geen premiummerk, we vragen geen achterlijke hoeveelheden geld voor onze producten. En dus moeten we kieskeurig zijn over waar we onze aandacht op richten, dat die gaat naar de dingen die iets toevoegen. En de basis moet breed aanspreken.’

Grenzen verleggen maar niet mensen afschrikken

‘Eigenzinnigheid kan heel polariserend werken, in die zin dat 10 procent van de klanten het prachtig en 90 procent het helemaal niks vindt. Da’s geen succesverhaal, toch? De uitdaging zit hem in eigenzinnigheid die toch heel breed aanspreekt. En we weten dat deze auto dat allebei doet en is. We moeten begrijpen aan wie we verkopen, we moeten veel basisdingen op orde hebben, luisteren naar mensen. Het is alsof je een vertaler bent. Veel mensen willen geen rare toestanden, maar wel de techniek hebben. Wij willen ze meenemen op die reis, want dat we daar gaan uitkomen, staat wel vast. We moeten een duurzame doelstelling hebben, en de uitdaging is om daar over die evenwichtsbalk naartoe te lopen, alles vooruit te helpen, maar daar wel zoveel mogelijk mensen in mee te nemen. Daar heb je ervaring voor nodig. En dat houdt in dat ik elke dag heel ingewikkelde keuzes moet maken.’