Een Ferrari of Lambo is tegenwoordig pas interessant als je er eentje in het IJ dumpt of om een boom vouwt

Er was een tijd dat elk jongetje een Ferrari-poster boven zijn bed had hangen, pal naast de Backstreet Boys of een flikkerend lava-lampje. Twee grote dromen beheersten je jeugd: een Nintendo 64 onder de kerstboom en later, ooit, een Ferrari of Lamborghini voor de deur. Nu? De Ferrari 296 Speciale die vandaag onthuld is legt het qua interesse af tegen de Volkswagen ID.3. Ergens is dat logisch, want meer mensen zullen een Volkswagen kopen dan een Ferrari. Maar willen mensen niet meer dagdromen?

Paradoxaal genoeg komt een supercar pas tot leven als hij sterft. De Ferrari’s en Lamborghini’s lijken tegenwoordig pas interessant te worden voor de grote massa als iemand crasht of als iemand er eentje in het IJ dumpt. Of eigenlijk: wanneer hij jaren later gevonden wordt. Of als het merk besluit (al beloofden ze ooit dat niet te doen) een SUV te bouwen. De supercars lijken nu meer een Instagram-accessoires voor crypto-bros en vastgoedcowboys.

Een Tesla is sneller

Misschien is het omdat iedereen met voldoende euro’s en ego nu een supercar kan leasen. Misschien is het omdat een Tesla Model S je bij het stoplicht alle hoeken van de straat laat zien. Al zijn hoeken dan weer niet het sterkste punt van de Tesla. Ongelukkige (hah) woordkeuze. Hoe dan ook: de posterauto spreekt het grote publiek niet meer echt aan, zo hebben we het idee.

Dat zien we ook terug in onze eigen bezoekcijfers: artikelen over Ferrari’s en Lamborghini’s trekken nog nauwelijks aandacht, tenzij er sprake is van een crash of ander spektakel. We zien ook dat het juist de YouTube-video’s zijn van mensen die gebotste supercars opknappen wel veel bekijks trekken. Deze goedkope kreukelexemplaren voelen blijkbaar dan wel bereikbaar.

En dat is het punt, denken we. Blijkbaar gaan mensen liever los op bereikbare dromen: een rappe hot hatch of een kekke elektrische crossover. Oké, dat laatste is een leugen. Die boeit echt helemaal niemand. Maar het thema is duidelijk: iets wat je óók daadwerkelijk kunt kopen. Of waarvan je het idee hebt dat je het kunt kopen. Want zo betaalbaar is een hot hatch ook niet meer.

Een overload aan Ferrari?

Daarnaast komt er tegenwoordig ook wel veel uit de stal van Ferrari. Veel modellen, daar weer veel varianten van en heel wat ‘special editions’. Wie kan het nog bijhouden? Zelfs een nieuwe topper als de Ferrari 296 Speciale lijkt de oude magie niet meer vanzelf terug te brengen. Om te rijden is het waarschijnlijk bijna niet te evenaren. Maar die magie kan het merk blijkbaar niet meer overbrengen. Of was dat nooit de magie van het merk?

De vraag is: hoe erg is de afgenomen interesse? Ergens helemaal niet, want de grote massa was nooit de doelgroep van deze exclusieve merken. Maar anderzijds was de universele aantrekkingskracht juist een van de redenen om een supercar te kopen. Immers: jij reed iets wat iedereen wilde hebben.

Lees ook: Deze Ferrari Enzo crashte in Nederland en werd wereldnieuws