Ferrari 488 Pista: 1e rij-indruk

TopGear kreeg de sleutels van deze gecamoufleerde Ferrari 488 Pista toegeworpen. We mochten een stuk of wat rondjes over Fiorano (het privécircuit van Ferrari) rijden.

Hoe voelt de Ferrari 488 Pista aan op het circuit?

Voordat we zelf het circuit op konden, stapten we bij testrijder Raffaele de Simone in de auto. Simone heeft aardig wat (understatement) ervaring op Fiorano en dat was te merken. Vanuit de passagiersstoel lijkt het een eitje om de 720 pk sterke auto te bedwingen. Aan de andere kant: zelfs als de Pista zou rijden als een oude ezel, zou Simone in staat zijn dit te verhullen.

Maar jullie zijn niet naar Italië gekomen om méé te rijden…

Nee, en na een aantal wilde rondjes springen we zelf achter het stuur. Kijk goed rond en je beseft dat het nogal leeg is vanbinnen. Handige opbergvakjes zijn er niet (daar kun je op den duur gek van worden) en je moet lang zoeken voordat je een radio vindt. Oneindig lang. Want een radio is er niet. We trekken de vierpuntsgordel zo strak mogelijk aan. Vervolgens plaatsen we onze voet op de rem en drukken we het welbekende rode knopje op het stuur in. De magistrale 3,9-liter V8 komt tot leven.

Dus, hoe voelt ie aan?

Als een katapult. De Ferrari 488 Pista houdt zijn snelheid zeer goed vast in de bocht. Het is ongelofelijk hoe goed en sterk hij zijn vermogen naar de achterwielen brengt. Zelfs als je tegen de 200 km/u rijdt, doet hij daar moeiteloos een schepje bovenop. Op rechte stukken is het net alsof je in een online game zit met een slechte internetverbinding. Elke paar seconden zit je een paar honderd meter verderop, zonder dat je het doorhebt. Scuderia Ferrari heeft geholpen met het ontwikkelen van de race-uitlaat; het geluid is scherp en puur, zoals een Ferrari hoort te klinken.

Verschilt hij veel van de standaard 488?

Veel meer dan in de 488 GTB ben je in de Pista onderdeel van de auto, hij laat je weten wat er komen gaat. De auto is goed gebalanceerd en dat voel je het best in de race modus. Hij brengt het vermogen op een fantastische manier op het asfalt, iets wat de GTB ook deed, maar bij lange na niet zo goed. Ferrari legde de focus op het gevoel; je jaagt de auto niet op, maar je werkt met hem samen.

Hoe doet hij het op de openbare weg?

Goed. De motor lijkt schizofreen te zijn; hij is een beest op het circuit, maar gedraagt zich lief als je dat van hem vraagt. Alhoewel er natuurlijk twee turbo’s zijn gemonteerd, merk je daar niets van, want turbogejank is nergens te bekennen en een turbogat is niet aanwezig. BMW, Porsche en Mercedes bouwen turbomotoren ‘zonder turbogat’. Ferrari legde in deze auto een turbomotor zonder turbogat. Let goed op de aanhalingstekens.

In de 488 Pista heeft Ferrari het sturen zwaarder gemaakt, waardoor de auto minder nerveus aanvoelt bij het pakken van een bocht. Daardoor kan het een relaxte auto zijn om te rijden, misschien wel comfortabeler dan de GTB.