Het is half zes op een rustige zondagochtend in 1976. De Franse filmmaker Claude Lelouch monteert een camera op de neus van zijn Mercedes 450SEL en slingert de 6,9-liter V8 aan om een van de meest memorabele scènes ooit te filmen: C’était un rendez-vous. Het grootste deel van de acht minuten durende rit door Parijs wordt gereden op illegale snelheden. Hij vertelde twee mensen van zijn plannen. Zijn vriendin, die hij aan het einde van de film ontmoet bij de Sacré-Cœur, en zijn assistent die hem via een walkie-talkie waarschuwt voor voetgangers.

Niets van de auto is te zien in de film, alleen het geluid van een motor is hoorbaar. Maar het komt niet van de Mercedes. Het geluid is van de V12 uit een Ferrari 275GTB, en werd later door Lelouch onder de film geplakt. De camera-auto zou snelheden van net onder de 200 km/u gehaald hebben, waarvan veel mensen schande spraken.

Hoewel er in werkelijkheid geen Ferrari werd gebruikt, wordt het merk toch in één adem genoemd met de legendarische film. Daarom schakelde het Italiaanse merk Claude Lelouch in voor een remake, maar dan in Monaco. De film werd geschoten op de dag dat de GP van Monaco zou plaatsvinden. Handig, want de straten waren toch al afgesloten.

Charles Leclerc mocht voor de nieuwe film plaatsnemen achter het stuur van de Ferrari SF90 met 1.000 pk. Ferrari klokte de coureur op snelheden van 240 km/u. Hier alvast wat beelden achter de schermen van Le Grand Rendez-vous, die uitkomt op 13 juni.

C’était un rendez-vous (1976)

Charles Leclerc in de Ferrari SF90

Achter de schermen

Reacties

Geef een reactie

(verplicht)