Een EV die traditioneel Beiers rijplezier biedt? BMW: ‘Hou mijn halbe Liter even vast’
Bij onze Awards houden we ons nooit echt bezig met vermoeiende zaken als ‘nauwkeurigheid’ of ‘vasthouden aan definities’. Dat laten we graag aan anderen over. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat onze Sedan van het Jaar dit jaar, eh, geen sedan is. De i4 heeft wel een hatchback, maar we zouden niet zeggen dat ie een hatchback is. Hij vervult de taak van een sedan, zij het met meer stijl en veelzijdigheid. Maakt dat soms dat ie minder in aanmerking komt voor de Awards van Sedan van het Jaar 2021? Welnee.
De i4 vereist nog iets meer uitleg. Op het eerste gezicht kun je hem zien als een elektrische BMW 4-serie Gran Coupé. De zescilindermuziek en de acht trappen van de automaat worden vervangen door naadloze en stille elektrokracht. Maar verder waant de bestuurder zich toch vooral gewoon in een 4-serie, en dat is prima. Toch is niet alles wat het lijkt. Het grootste deel van de vloerstructuur en de ophanging is uniek voor de i4, zodat er in de constructie plek ontstaat voor grote e-motoren en een batterij van een mooi formaat.
Wij brachten tot nu toe de meeste tijd door in de M50-versie, die vierwielaandrijving heeft en het soort gezichtsvervormende acceleratie biedt dat de standaard is geworden voor sportieve EV’s: van 0 naar 100 km/u gaat ie in minder dan 4 seconden, inhalen doe je met twee vingers in je neus. De WLTP-actieradius bedraagt 520 kilometer, en dat is al behoorlijk indrukwekkend. Tot je je realiseert dat de achterwielaangedreven i4 eDrive40, met 340 pk minder krachtig maar nog altijd serieus vlot (van 0 naar 100 in 5,7 seconden), op een lading zomaar 590 kilometer ver moet kunnen komen.
Dat zijn de getallen die mensen over EV’s willen weten, maar wij zijn gek op de i4 omdat ie ook een willekeurige andere rijk uitgeruste BMW had kunnen zijn. De opbouw van het interieur om de bestuurder heen, de manier waarop ie stuurt en rijdt. Hij is laag en sportief en hij heeft een bepaalde samenhang die maakt dat alles gewoon klopt. De plaatsing van de accu in de vloer zorgt ervoor dat het zwaartepunt van de i4 zomaar 53 millimeter lager ligt dan bij een 3-serie sedan, en de gewichtsverdeling tussen de voor- en achteras is nagenoeg optimaal.
Dat zijn absoluut zaken die z’n rijdynamiek ten goede komen. Ook al is de AWD-aandrijflijn van de M50 niet per se bedoeld voor speelse lol, het geheel zorgt al met al voor vloeiender rijgedrag dan je bij z’n concurrenten van Tesla en Polestar vindt.
Maar ook als je de i4 puur als elektrische auto beschouwt, niet zozeer als rijmachine, gooit hij hoge ogen. Laden doet hij met maximaal 200 kW, wat inhoudt dat je z’n accu aan de juiste snellader in 31 minuten van 10 naar 80 procent kunt laten jakkeren. Of, als je minder tijd hebt, in 10 minuten een extra 164 (eDrive40) of 140 kilometer (M50) aan rijbereik erbij kunt krijgen. Je mag er zelfs tot 1.600 kilo mee trekken, dus de caravan kan ook mee.
Zeiden wat dat nou echt? Snel de TG-bril weer op: dit is een EV die in de basisversie een traditionele achterwielaangedreven BMW is. ‘EV’, ‘traditioneel’ en ‘BMW’ in één zin? Nou ja, BMW maakt ook lomp krachtige SUV’s en zevenzits MPV’s met voorwielaandrijving; dan is de i4 een stuk traditioneler te noemen. Onze handen krijgt hij zonder meer op elkaar.
