Zondagavond hebben we een race tussen de Nissan GT-R en Japans supersonische Bullet Train, dwars door Japan. Die is echt fantastisch, ik dat het de beste film is die we tot nu toe schoten.
 
Jammer genoeg hebben we er niks aan want ik zal de rest van de week wel weer bezig zijn met uitleggen hoe we die films schieten. Aan mensen die denken dat het in scene is gezet, gescript en voorbepaald. Natuurlijk zijn de routes heel precies uitgestippeld om de finish nog spannender te maken, maar het is onmogelijk te zeggen wat er gebeurd als het startsein gegeven is.
 
Als je heel goed kijkt, zul je zien dat de camera’s aan boord van de GT-R een beetje roodgroen flikkeren, maar dacht je dat we stopten om ze te maken? Echt niet.
 
Tijdens onze race naar Oslo moest een arme cameraman in de camera-auto in een fles piesen. Mooi dat we niet stopten.
 
In de race tussen de Ferrari en het vliegtuig, heb ik de vooroprijdende camera-auto gewoon ingehaald en achtergelaten – ik had alleen nog maar de camera’s in de Ferrari voor het filmen van de race. Simpel omdat ik toch wel even als eerste wilde aankomen.
 
Een of andere web-oetlul denkt dat het allemaal in scene is gezet, jeukende tanden krijg je van dat soort gastjes. Tuurlijk, als de race gelopen is en het resultaat is klaar dan gaat de cameraploeg nog even aan de slag om wat shotjes te maken om het geheel een beetje geschikt te maken voor uitzending. Wat details. De kers op de slagroom. Maar dat beïnvloedt het resultaat allerminst.
 
Ik hoop dat je de race door Japan vermakelijk vindt, en nu je weet dat het écht is, elk baanbrekend moment, hoop ik dat je er nog meer van zult genieten.
 
JC
 

Reacties