Fiat 600e review: Hoe rijdt de spirituele opvolger van de Punto?

De introductie van een nieuwe Fiat, dat voelt in Italië als een feestdag. De vlaggen gaan nog net niet uit wanneer je de nieuwste aanwinst voor het nationaal erfgoed door de straten stuurt. Kinderen vallen van hun fiets, omaatjes leunen over hun tuinhek om naar je te zwaaien. We overdrijven niet – dit is Italië, het land waar iedereen van auto’s houdt. En zeker van auto’s uit de eigen achtertuin. Des te opmerkelijker is het dat er eigenlijk niemand op of om kijkt wanneer we met deze Fiat 600e door Turijn rollen.

We starten op het dak van de oude Fiat-fabriek Lingotto – met de kombaan waarop vroeger de rugzakjes werden getest – en verwachten het gebruikelijke onthaal wanneer we beneden de poorten uit rijden. Maar nee. Ligt het aan ons olijke Hollanders die hier duidelijk niet in hun natuurlijke habitat zijn? Is het omdat er geen stemmig tweecilindertje roffelt dat onze komst aankondigt? Of is er iets anders aan de hand?

Waarom Italianen niet opkijken van de Fiat 600e

Dan beseffen we het. We vallen niet op omdat iedereen in zijn ooghoek een 500 denkt te zien. Als je de Fiat 600e van voren ziet naderen, is dat de hoofdzakelijke indruk. Van achter idem dito. Pas als je ’m toevallig van de zijkant bekijkt, springt z’n langere silhouet in het oog, met een neus, daklijn en wielbasis die allemaal pakweg een factor 1,2 afwijken van die van het populaire ukkie. Eigenlijk zoals zijn verre voorvader het ook al placht te doen.

De 600e markeert de terugkeer van Fiat naar het B-segment, zeggen ze zelf, waar ze sinds het verscheiden van de Punto geen model meer hadden rondrijden. Bij deze bewering zijn wat vraagtekens te zetten: zo is de nieuweling 10 centimeter langer én breder dan de Punto, en qua prijs schurkt ie toch ook al snel tegen het C-segment aan.

Nou ja, laten we het erop houden dat hij qua formaat en ruimte een stuk bruikbaarder is dan de 500e. Op sommige foto’s komt hij wat belegen over, maar in het echt oogt hij beslist geslaagder, en Fiat levert hem – zo benadrukken ze met kleurige ‘Dolce Vita’-reclamecampagnes – niet in het grijs. Fleetmanagers met restwaardestress kunnen hem zijn vrolijkheid dus iets lastiger ontnemen (wit en zwart zijn nog wel een optie).

Passagiers gaan blij zijn met de 600e

De basis wordt gevormd door hetzelfde platform waarop ook auto’s als de Peugeot 208 en 2008, Jeep Avenger, Opel Corsa en Mokka en DS 3 zijn gestoeld. We zijn nooit zo van het uitpluizen van millimeters verschil in schouder- en knieruimte, maar we weten wel dat we in veel van die auto’s achterin nogal krap zitten, en dat valt in de 600e nog best mee. Fiat zegt dan ook veel aandacht te hebben besteed aan de interieurruimte en het instapgemak. Toch aardig van ze.

Het design van het interieur blijft vreemd genoeg wat achter bij de buitenkant. Hoewel de stoelen in onze chique La Prima-versie fraaie materialen en stiksels dragen (gemaakt van petflessen), is het dashboard niet echt spannend en zijn zaken waar je veel naar kijkt, zoals het tellerscherm en de knopjes in het midden, vrij droogjes vormgegeven.

Wel frivool is de magnetische, iPad-hoesachtige afdekking van de middenconsole. Leuk idee, zelfs al is het niet echt een handige oplossing (het bedekt nog steeds de halve opening als je het oprolt, en als je het in zijn geheel weg wilt klappen, valt het terug) en vragen we ons af hoe fraai het er na een paar jaar nog zal uitzien.

Hoeveel vermogen heeft de Fiat 600e?

Fiat levert de 600e met twee verschillende aandrijflijnen, en we gaan geen prijs uitdelen als je raadt welke dat zijn. Je kunt kiezen tussen een 100 pk sterke Hybrid, speciaal voor wie niet aan de stekker wil, en de vol-elektrische versie die we hier testen. Hij heeft het beproefde techniekpakket aan boord dat je uit zo’n beetje alle andere Stellantisjes kent: elektromotor op de voorwielen, 156 pk sterk, 54-kWh accu die je met 100 kW kunt snelladen, een actieradius van 400 kilometer, enzovoort.

Fiat benadrukt dat je in stadsverkeer maar liefst 600 kilometer ver kunt komen (‘600 in een 600’, ze doen het er gewoon om). Dat moet dan een beste stad zijn. Om het simpel te houden, zijn er twee uitvoeringen: de Red en de La Prima. De laatste heeft 2 inch grotere wielen en veel extra luxe, zoals een elektrische achterklep, navigatie en massagestoelen (eigenlijk meer bewegende-lendensteunstoelen).

Bij beide zijn er zaken aan boord als automatische airco, cruisecontrol en led-verlichting voor en achter. De La Prima is 5.000 euro duurder, of 100 euro extra per maand in de private lease, maar daar krijg je dan ook best wat voor. Alleen: dik 40 mille voor een zelfbenoemde B-segmenter? Goed dat die Nederlandse subsidiepot nog niet leeg is…

De 600e rijdt voorspelbaar

Tijdens het rijden zorgt de aandrijflijn voor weinig verrassingen. Net als andere auto’s op dit platform is de 600e vlot genoeg, maar meer ook niet. Je krijgt het volle vermogen alleen als je de Sport-stand inschakelt of als je het pedaal met overtuiging tegen de vloer trapt. En wil je meer remwerking en regeneratie dan standaard, dan is er een B-stand bij de pook – geen flippers achter het stuur.

Het is allemaal heel makkelijk en recht voor zijn raap, waar iets voor te zeggen valt als je mensen over de elektrische streep wilt trekken. Maar wij hopen dat aankomende Stellantis-EV’s, die op een nieuw ontwikkeld platform zullen staan, wat meer mogelijkheden bieden om de rijervaring naar je hand te zetten.

De 600e is geen sportauto en pretendeert dat ook niet te zijn. Hij rijdt verder prima: het onderstel blijkt op de pokdalige wegen in en om Turijn behoorlijk meegaand, en hoewel het rijgedrag niet spannend is, is de besturing in ieder geval licht en direct. Dit maakt hem bij uitstek geschikt voor druk, gejaagd en hectisch verkeer, kunnen we beamen – want als je in Italië nou íéts goed kunt testen…

Een echte Stellantis dus, deze 600e

Ook qua ergonomie (losse knoppen voor de airco), infotainment (een klein, breed, duidelijk scherm) en rijassistentie heeft de 600e zijn zaakjes op orde – en dat mag evenmin verbazen, aangezien z’n concerngenoten op dat vlak ook goed scoren. Je merkt dat we vaak teruggrijpen naar ‘de Stellantis-factor’, maar dat krijg je als iets de zoveelste variatie op hetzelfde technische thema vormt. Niet dat de gemiddelde 600e-klant hier iets van zal merken, of zich er iets van zal aantrekken.

Evengoed kunnen we wel stellen dat deze Fiat een van de aardigste opties is die zijn moederbedrijf in deze klasse aanbiedt. Wie een blij ogende, kleurrijke en praktische stadsrakker zoekt, ziet zichzelf er vast al in rondrijden – zelfs als het omstanders niet meteen opvalt.

Specificaties van de Fiat 600e La Prima (2023)

Motor
1 elektromotor
156 pk
260 Nm
54 kWh (accu)
Aandrijving
voorwielen
traploos
Prestaties
0-100 km/u in 9,0 s
top 150 km/u
Verbruik (gemiddeld)
15,2 kWh/100 km A label
Actieradius
400 km (WLTP)
Laadtijd
>3 uur bij 11 kW
30 min. bij 100 kW (80%)
Afmetingen
4.171 x 1.781 x
1.523 mm (l x b x h)
2.562 mm (wielbasis)
1.420 kg
360 l (bagage)
Prijzen
€ 40.990 (NL)
€ 41.000 (B)