Rolls-Royce Spectre review: Is de elektrische Rolls de beste auto ter wereld?

Dit is een auto die geen recensie nodig heeft. De klanten van Rolls-Royce geven geen zier om de meningen van het ongewassen proletariaat. Als ze dat wel hadden gedaan, dan hadden ze wel gewacht tot ze van ons hoorden hoe ie was, in plaats van hem alvast maar te bestellen. En dat in dusdanig groten getale dat hij nu al tot medio 2025 uitverkocht is.

Dit is de Rolls-Royce Spectre, en hij is niet alleen het eerste vol-elektrische product van het moderne Rolls-Royce Motor Cars Ltd, dat BMW in 1998 oprichtte. Sinds Charles Henry ontmoette, 119 jaar geleden, is niet één productieauto door batterijen aangedreven geweest.

Zo heel af en toe vindt Rolls-Royce zelf het wél leuk om op de media te letten. In 1907 schreef iemand in het Britse The Autocar dat het immens saai naamgegeven Model 40/50hp ‘de beste auto ter wereld’ was. Goed, hij had er toen ook slechts drie om uit te kiezen, maar Rolls was er snel bij om dat oordeel te bombarderen tot de semiofficiële slogan van het bedrijf en het bijna de hele de rest van de eeuw prominent op alle marketinguitingen te zetten.

De geboorte van de Rolls-Royce Silver Ghost

Claude Johnson, de medeoprichter die zichzelf graag neerzette als ‘het streepje in Rolls-Royce’, zag er ook wel brood in om de bijnaam te stelen die een journalist aan zijn marketingauto had gegeven, die was geverfd in aluminiumkleurige lak en waarvan alle glimmende delen flink gepolijst waren. En zo werd de 40/50hp opeens de Silver Ghost.

De recentste Rolls-Royce die naar een bovennatuurlijke verschijning is genoemd [‘Spectre’ betekent ‘spook’ – red.] heeft misschien geen rechtvaardiging voor die naam nodig, maar je weet nooit wanneer het van pas komt, nietwaar?

De Spectre is gigantisch

De Rolls-Royce Spectre is een werkelijk enorme coupé. Die glimmende grille is lager en breder dan de Parthenon-achtige façade die de Phantom siert, en de hoeken van de motorkap gaan licht omlaag in plaats van Big Ben-achtig rechtop te staan.

Maar deze hints naar aerodynamische glibberigheid kunnen de werkelijk kolossale impact die deze tweedeurs verschijning genereert niet verhullen – zelfs niet als ie gespoten is in één kleur, in plaats van de eigenaardige, wat besluiteloze combinatie van de kleuren Salamanca Blue en Arctic White in ‘Aero Two-Tone’ die je misschien voorbij hebt zien komen.

Achter de nieuwe, gestroomlijnde Flying Lady verbergt de enorme motorkap geen slimme opbergmogelijkheden of een inklapbare picknickset. Het is slechts een fraaie afdekking van een van de motoren en de elektronica, die ook dienst zou kunnen doen als een middelgroot vliegdekschip.

Gedurende de lunchwandeling die je nodig hebt om langs de voorkant te lopen, passeer je de tot heuphoogte reikende 23-inch wielen met niet-meedraaiende naafkappen. Ergens rond de late namiddag bereik je de portiergrepen, van het soort dat je ook aantreft op het type bankkluis waar ze films over maken. Je hebt nu even rust verdiend. Ga lekker zitten en reis later naar de bagageruimte.

Elektrische deuren en een enorme dorpel

Trek aan de zware hendel en de aan de achterkant scharnierende deur glijdt met elektrische assistentie naar buiten, tot hij een rechte hoek maakt met de enorme dorpel. De Spectre nodigt je uit om te gaan zitten. Je stijgt in de wereld, op de meest letterlijke manier.

Rolls-Royce vindt zelf dat de Spectre een laag uitgesneden, op de bestuurder toegespitste coupé is, maar eenmaal gezeten op de zalig soepele troon die ze de bestuurdersstoel noemen, zit je op kruishoogte oog in oog met je lokale collega’s in hun Ram pick-ups en kijk je neer op nietige Tesla’s.

Vanuit deze positie is de aflopende motorkap een probleem – alleen het wapperende textiel achter de op de neus balancerende Eleanor Thornton geeft vaagjes aan waar de carrosserie ophoudt. Als er één auto is die baat heeft bij het bestaan van camera’s en sensoren, dan is het deze.

Via het rempedaal sluit je de deuren

Iets banaals als het aanspannen van ook maar één spier om je eigen deur te sluiten, daar vermoeit een Spectre-bestuurder zich natuurlijk niet mee. Je drukt gewoon lichtjes op het rempedaal en hij zwaait in alle stilte zachtjes dicht, alsof hij geduwd werd door een onzichtbare butler. Een knopje op de middenconsole doet desgewenst hetzelfde met het portier van de passagier.

Er komt met zekerheid zo iemand om dit voor u te sluiten, m’vrouw

Het is hier noemenswaardig dat de deuren zo lang en zwaar zijn dat als je de Spectre op een helling hebt geparkeerd, hun fluisterende mechanismen niet de kracht kunnen opbrengen om het gewicht en de zwaartekracht te overbruggen. Hou dus een echte butler bij de hand, voor het geval dat.

De Rolls-Royce Spectre is (uiteraard) heel stil

Als je de Spectre toevallig een drukke straat in Californië in hebt gestuurd, zal je iets anders eigenaardigs opvallen. Je bent zojuist getroffen door plotselinge en catastrofale doofheid. Het dubbele glas isoleert dermate goed dat de Spectre elke vorm van geluid uitbant. Daar is niet eens iets digitaals mee gemoeid – waar de Ghost het doet met actieve ruisonderdrukking, is dat bij de Spectre niet het geval.

Kijk hem nou. Zó niet op zijn plek. Geen idee waar ie heengaat. Dan maar de dame op de neus volgen

Sterker: Rolls-Royce heeft gezocht naar een manier om nog iets van het omgevingsgeluid tot de auto te laten doordringen, omdat testrijders van het prototype hadden geklaagd dat hij zó goed geïsoleerd is dat ze zich gedesoriënteerd hadden gevoeld. Ze kregen er de zenuwen van. Nu is het betoverend rustgevend.

Lekker ouderwets interieur in de Spectre

Rolls-Royce heeft de zeer doelbewuste beslissing genomen om hun eerste elektrische auto níét uit te rusten met een futuristisch interieur. Ja, de deuren zijn geautomatiseerd, er is een attente stemassistent en voor het eerst is een Rolls-Royce uitgerust met een scherm achter het stuur in plaats van fysieke meters. Maar er is, hemelzijdank, geen megascherm over de volle breedte of dat soort fratsen.

Het display voor het infotainment – een smaakvol opnieuw vormgegeven en uitgeklede versie van de recentste BMW iDrive – is weliswaar een touchscreen, maar het is een vorm van goed uitgevoerd minimalisme. Natúúrlijk werken de ventilatieroosters met knoppen die zo uit een kerkorgel lijken te komen. Er zijn knoppen om je achterkant te verhitten, te koelen of te masseren.

Op de startknop, subtiel geplaatst naast de zalig aanvoelende schakelaars voor de lichten en de helderheid van het scherm, staat wonderlijk genoeg nog altijd ‘ENGINE’. Druk erop en er klinkt een fleurig mopje harpspel. Voor je neus zie je het typische Rolls-understatement van een metertje dat laat zien hoeveel power je nog overhebt. De schaal gaat nu voorbij de 100 procent, om het regeneratieve remmen enige visuele kracht bij te zetten. Er is een snelheidsmeter zonder cijfers (onder de naald wordt groot weergegeven hoeveel kilometers er per uur worden vermorzeld) en een teller voor het bereik.

De actieradius van de Rolls-Royce Spectre doet er niet toe

Ik heb niet de kans gekregen een Spectre met een volle accu te rijden, maar met 80 procent lading stond die laatste teller op 426 kilometer. Men claimt een totale actieradius van 530 kilometer, maar ik kan je verzekeren dat er geen auto is waarbij dat cijfer er minder toe doet dan deze. Eigenaren doen niet aan ‘haal ik het wel’-angst. Of aan welke angst dan ook.

Zoals het een Rolls-eigenaar betaamt, overweegt onze redacteur dan maar gewoon de hele wasstraat te kopen

Toen Rolls-Royce haar clientèle consulteerde over de circa 500 kilometer bereik van het op handen zijnde nieuwe product, antwoordden de getrouwen: ‘Oh, dat is ruim voldoende. Als ik op één dag meer dan 500 kilometer moet afleggen, pak ik m’n jet. Of m’n boot. Of een van m’n helikopters.’

Verwar de stengels achter het stuur niet

Om hem in beweging te zetten, trek je aan een curieus stengeltje achter het stuur. Je komt geen meter vooruit, maar de voorruit krijgt wel een frisse douche, met zeep en al. Oeps. Het blijkt dat als je Rolls-Royces niet echt gewend bent, het vrij simpel is om de versnellingspook en de stengel van de ruitenwisser door elkaar te halen.

Ze liggen maar enige centimeters bij elkaar uit de buurt. Als je de juiste te pakken hebt, kun je kiezen uit slechts twee standen: vooruit of achteruit. Geen Sport-modus. Geen flippers achter het stuur (maatje XL) om de mate van regeneratie mee aan te passen. One-pedal driving met extra sterke regeneratie kan wel, maar daarvoor moet je het knopje met de ‘B’ op de stengel indrukken. Die van de versnelling, niet van de ruitenwissers.

Rijden in de elektrische Rolls-Royce is met geen auto te vergelijken

De eerste paar kilometers in een Spectre zijn een oefening om je hersenen in te stellen op het accepteren van iets compleet buitenaards. De geluiden, vibraties en imperfecties die je nu eenmaal associeert met het rijden van een auto, zijn allemaal verdwenen. Je ogen registreren het feit dat er landschap aan je voorbijtrekt langs de stijlloze ramen.

Je spiergeheugen weet dat een stuur voor je neus en pedalen onder je voeten doorgaans betekenen dat je in een auto zit. Maar verder spoort niets met je vertrouwde notie van het begrip ‘autorijden’. Het lijkt meer op bootjevaren in een vijver, of zweef­vliegen zonder enige turbulentie. De Spectre glijdt voort in een verzorgde, eerbiedige stilte. Het is onwerkelijk. EV’s zijn meestal stil, maar dit is sensorische deprivatie.

Je weet dat het allemaal reuze verklaarbaar is – het 700 kilo zware accupakket werkt als een soort geluidsdeken en de banden zitten vol geluidsabsorberend schuim – maar het raffinement is zo betoverend dat erop wijzen hoe dat komt net zoiets is als het uitleggen van een goocheltruc. Je moet er eigenlijk gewoon van genieten, van die magie. Het is hooguit boven de 120 km/u dat de wind rond de vierkante buitenspiegels onthult dat de Spectre niet in zijn eigen vacuüm reist.

Het geheim achter het rijgedrag van de Spectre

Voor een auto met wielen zo groot als molenstenen rijdt de Spectre wonderbaarlijk comfortabel; verbijsterend inschikkelijk en toch opmerkelijk controleerbaar. De ingenieurs hebben het systeem genomen dat ze hadden geperfectioneerd voor de Ghost, en vervolgens de bovenste wishbones ­weggemikt – die werden overbodig bevonden omdat het batterijpakket de ruggengraat van de Spectre toch al van recordbrekende stijfheid voorziet.

Het is niet gek als de jongen die de wielen moet schoonmaken hier wat meer voor vraagt

Alleen bij zeer lage snelheden wordt de brute werkelijkheid van ‘zwaar wiel ontmoet onschuldig gat in de weg’ heel even voelbaar. Als je met enige snelheid in een rechte lijn rijdt, voortgestuwd door die schitterende 900 Nm aan vierwielaangedreven trekkracht, ontkoppelen de stabilisatorstangen zichzelf – zodat de ene kant van de auto geen last heeft van wat de andere kant aan het oplossen is.

Handig, als je zo’n anderhalve rijstrook aan ruimte aan het innemen bent. Als je de goed geoliede besturing weer bij het geheel betrekt, haken de stangen zich weer vast zodat er van hinderlijk overhellen geen sprake is.

Zelf rijden of gereden worden in de Rolls-Royce Spectre?

Dit is zonder meer zo’n Rolls die je zelf wilt besturen, hoewel er goed voor de passagiers wordt gezorgd; het is een vierzitter met een genereuze hoeveelheid ruimte en een verrassend licht en glasrijk achtercompartiment. Voorin heb je de verantwoordelijkheid over het temmen van net geen drie ton aan materiaal, maar de remmen zijn uitstekend berekend op het beteugelen van al die massa. Er is zelfs geen flintertje van een trilling te bespeuren.

Het zit allemaal akelig slim in elkaar, maar wat werkelijk bijzonder is, is het feit dat niemand aan boord ook maar iets zal merken van de mathematische titanenstrijd die zich benedendeks afspeelt. Ook hier weer: rijmodi zijn er niet. Je hebt niet de optie om dit iets te verlagen of dat iets aan te passen. Rolls-Royce heeft hier iets fundamenteels begrepen dat andere autofabrikanten zich niet lijken te realiseren: dat de grootste luxe níét ‘meer keus’ is. Het is juist dat je taken uit handen worden genomen. Je nergens druk over hoeven maken betekent meer tijd en meer rust. Dát is de ware weelde.

Hoe duur is de Rolls-Royce Spectre eigenlijk?

Waar je je ook niet druk over hoeft te maken, is de prijs. Rolls-Royce is altijd op het preutse af geweest als het op cijfers aankomt – de hoeveelheid vermogen ‘genoeg’ noemen in plaats van gewoon 584 pk en een 0-naar-100-tijd van 4,5 seconden opgeven, en simpelweg zeggen dat de Spectre een prijs heeft die ‘tussen die van de Cullinan SUV en de Phantom in ligt’, dat werk.

Wat grappig genoeg in Nederland dan weer niet klopt, omdat Ome BPM het elektrofeestje vooralsnog aan zich voorbij laat gaan. Bij ons is de Spectre daardoor nota bene de goedkoopste Rolls-Royce, al kun je je afvragen hoe gepast dat bijvoeglijke naamwoord is als er alsnog minimaal 396.275 euro op het prijskaartje staat (een Cullinan is er vanaf 435 mille).

En dat is bovendien nog voordat de allervriendelijkste verkoper je met fluwelen handschoentjes een optielijst zal overhandigen. Geloof ons: het zal een makkie zijn om de uiteindelijke prijs boven een half miljoen te krijgen.

Is de Rolls-Royce Spectre dat wel waard?

Om, hoe moeilijk dat in deze contreien met deze auto ook is, toch beide arbeidersvoetjes stevig op de vloer te houden: de Spectre mag voor dat soort debiele bedragen verdorie ook wel zo goed als perfect zijn. En toch had ik vooraf het vermoeden dat ik ze zou missen, die twaalf met alle zorgvuldigheid gebalanceerde cilinders die op forse afstand haast ongemerkt hun werk doen.

Zou een e-Roller niet steriel zijn, of een anachronisme? Maar het lijkt er eerder op dat ze hier het onmogelijke hebben gedaan. Deze Rolls-Royce Spectre is er met zijn elektrische aandrijving alleen maar beter geworden. Verwar ’m vooral niet met een ecologische karaktertransplantatie. Dit is geen Rolls-Royce die probeert Greta het hof te maken.

Hij is verrassend zuinig, met zo’n 3,9 km/kWh, en de cellen zijn geproduceerd met groene energie, maar om nou te verwachten dat veel Spectres zullen worden uitgerust met een interieur van veganistische hennep of gerecyclede festivalarmbandjes – nee. Het is nog altijd een Rolls-Royce, een stuk 24-karaats verwennerij voor de ultrarijken, al is het met enig zorgvuldig configureren goed mogelijk om de absolute vulgariteit te vermijden.

Als een controversiële auto ten tonele verschijnt, is het verleidelijk om je af te vragen wat de vaak tot goddelijke status verheven oprichters van het merk ervan gevonden zouden hebben. Hoe zou Enzo kijken naar een Purosangue? Zou Ferruccio de Urus, de auto die in zijn eentje zo ongeveer geld kan drukken, oké hebben gevonden? Maar natuurlijk zou hij dat – hij dankte zijn vermogen aan tractoren, dus kom op zeg. Colin zou zich vast best vermaakt hebben met de Emira. In de tussentijd is het erfgoed van Charles, Henry (en Claude) bij de Spectre in goede handen.

Is de Rolls-Royce Spectre de beste auto in de wereld?

Hij is rijk in die zin dat hij beschikt over de decadentie van de ‘gouden jaren’ en toch, zeker voor een product uit 2023, eenvoudig te bedienen is. Waar andere fabrikanten worstelen om de verworvenheden van het verleden te vertalen naar een elektrische toekomst, past het tijdperk van elektrische aandrijving Rolls-Royce als een jas.

Ik denk dat het tijd is voor Het Oordeel, toch? Oké, daar gaan we: de Rolls-Royce Spectre is de nieuwe maatstaf in het luxesegment. De beste auto ter wereld, als dat je ding is. Maar je had ons waarschijnlijk niet nodig om je dat te vertellen.

Specificaties van de Rolls-Royce Spectre (2023)

Motor
2 elektromotoren
584 pk, 900 Nm
102 kWh (accu)
Aandrijving
vier wielen
traploos
Prestaties
0-100 km/u in 4,5 s
top 250 km/u
Verbruik
25,6 kWh/100 km
Actieradius (opgave)
530 km
Laadtijd
n.n.b.
Gewicht
2.890 kilo
Prijzen
€ 396.275 (NL)
€ 396.275 (B)