Waarom de GMC Hummer EV de meest overdadige EV van 2023 is

De Hummer EV is een belachelijke automobiel. Hij weegt 4.110 kilo, wat evenveel is als negen Caterham 170R’s. Dat betekent, als je er bij ons al een zou kunnen kopen, dat je er een groot rijbewijs voor nodig hebt. Er is dus geen andere auto die het meer verdient op de TG EV Awards voor Meest Overdadige EV van 2023 te winnen.

Dit 110.000 dollar kostende Edition 1-model heeft drie elektromotoren – twee aan de achterkant, een vooraan – die samen een totaal van 1.000 pk vermogen en 1.627 Nm aan trekkracht produceren, waardoor je voor een sprintje naar 100 km/u niet meer dan 3,0 seconden nodig hebt. Dat is ongeveer zo snel als een Ferrari 296 GTB, en dat met de aerodynamica van een gemiddeld winkelcentrum.

Actieradius van de Hummer EV

Men claimt dat hij een bereik van 530 kilometer heeft, wat indrukwekkend is, maar dat komt doordat er een accupakket in hangt van 205 kWh – zo groot als de batterijen van zes Honda e’s bij elkaar. Hij zuigt de grondstoffen van de aarde op als een suikerverslaafde kleuter die een milkshake wegslurpt, en gaat zodoende totaal voorbij aan de voornaamste rechtvaardiging voor de elektrische auto: op de een of andere manier iets bijdragen aan het milieu.

Als ik voor de eerste keer op hem af loop, staat ie opgepropt in een ondergrondse parkeergarage, als een olifant in een bungalow, en mijn ­messen zijn al meteen vlijmscherp geslepen en klaar voor gebruik. Dit is een totaal groteske misvorming van het begrip functionaliteit, zeg ik tegen mezelf, een moderne karikatuur van een afgeschreven militair voertuig dat ontworpen was om te rijden in oorlogsgebieden, niet om te poseren op boulevards en Instagram-foto’s.

De oorspronkelijke Humvee had een krankjoreme spoorbreedte van 1,82 meter, zodat hij comfortabel kon volgen in de sporen van de tanks die voor hem reden. De spoorbreedte van de Hummer EV is nóg eens 5 centimeter groter – een goede reden schittert door afwezigheid. Dit gaat helemaal nergens over. Maar goed, onschuldig tot het tegendeel bewezen is en zo, dus we geven de Hummer een kans.

De Hummer EV heeft iets te bewijzen

Een kans om te bewijzen dat hij net zo geschikt is voor terreinrijden als voor een roadtrip, dat er los van alle gimmicks nog iets anders is dat onze waardering verdient, dat zijn militaire achtergrond ook echt ergens voor staat. We nemen de Hummer mee naar Bagdad. Nee, niet dát Bagdad. Dit is een klein stadje, gebouwd rond een enorme open kopermijn midden in de woestijn van Arizona, een kilometer of 400 verwijderd van waar we nu zijn.

Op de weg terug zullen we ook nog even stoppen in het pulserende neon van Las Vegas, maar eerst even dit: om ten volle te kunnen begrijpen waarom we naar een anderhalve-man-en-een-paardenkop-dorpje willen met dezelfde naam als de hoofdstad van Irak, zul je iets van de geschiedenis van de Humvee moeten weten.

Er was eens …

Het verhaal begon in 1983, toen AM General een contract ter waarde van 1 miljard dollar van het Pentagon binnensleepte om 55.000 exemplaren van hun High-Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle (HMMWV) te gaan bouwen voor het Amerikaanse leger. De Humvee, bijnaam Hummer, was geboren.

Rond 1991 waren er zo’n 72.000 gemaakt en gebruikt in diverse conflicten, waaronder twee Golf-oorlogen, waar ze troepen, lading en wapens door onherbergzaam woestijnterrein vervoerden. In 1992 ging de verkoop van de straatversie, de Hummer H1, van start, vooral met veel dank aan acteur en proteïneshake-liefhebber Arnold Schwarzenegger.

Het was een soort van succes, maar van de H1-honger van Arnie alleen kon de fabrieksschoorsteen niet blijven roken. De verkopen werden pas fors toen General Motors Hummer in 1999 kocht en kleinere, goedkopere modellen ging maken (de H2 en H3), met een piek van 70.000 verkochte exemplaren in 2006.

Maar in 2010 stagneerde de verkoop, GM koos ervoor de verliezen te beperken, waarna in 2012 besloten werd dat de militaire Hummer ‘niet langer geschikt was voor gevechtsdoeleinden’. Hummer verdween geruisloos in de geschiedenisboeken… Totdat elektrificatie het merk weer tot leven wekte.

Waarom rijden we naar Bagdad?

De eindeloze hoeveelheid links met het verleden van de Hummer is niet de enige reden dat we onderweg zijn naar Bagdad. Op werkelijk geen enkele manier was het alleen maar stom geluk dat we op dit feit stuitten tijdens vooronderzoek voor dit artikel (echt niet), maar koper – het belangrijkste exportproduct van Bagdad, AZ – speelt een cruciale rol in de fabricage van elektrische auto’s, en daarom ook in de winstgevendheid en snelheid van de productie.

In de hoogvoltagebatterij, motoren en bedrading van SUV’s zo groot als deze kan tot wel 120 kilo koper verwerkt zijn, vergeleken met 20 tot 30 kilo in een normale benzine- of dieselauto. Dus nu de verkopen van elektrische auto’s omhoogschieten, gebeurt hetzelfde met de vraag naar koper. Het kon zomaar eens zijn dat de beste dagen van Bagdad nog moeten komen.

Rijden in de Hummer EV

Op onze weg ernaartoe beginnen we meteen maar met iets lastigs, in de vorm van een bochtige Californische bergweg net buiten Palm Springs. Eerste gedachten: niet zo beangstigend als ik had verwacht. Zeker, hij is aan de forse kant – je zit heel hoog en enige kilometers van de passagier naast je vandaan, die zich achter een enorme kolos van een middenconsole bevindt.

Het ontwerp van het dashboard lijkt vooral geïnspireerd door twijfelachtige karaokebars en ik ben me geen moment niet bewust van mijn gigantische massa en mijn vermogen om voetgangers en ander verkeer in een oogwenk te verpulveren. Maar de besturing is licht en accuraat, en de vierwielbesturing kan de draaicirkel verkleinen tot 10,9 meter, hetzelfde als een Tesla Model 3 – wat neerkomt op pure hekserij.

Luchtvering kan het hele zaakje omhoog pompen voor fijne onzinnigheden in het terrein, of omlaag voor een marginaal lagere luchtweerstand op de snelweg, en het is onmogelijk een verkeerde versnelling te pakken voor die haarspeldbocht heuvelopwaarts, omdat er maar één is. En al dat instant koppel doet het gewicht gewoon als sneeuw voor de zon verdwijnen. In een rechte lijn, tenminste.

Slecht bochtenwerk levert meer lol

De Hummer blijkt geen groot fan van het veranderen van richting. Dankzij de pafferige terreinbanden en enkele tonnen metaal en lithium die vast van plan zijn rechtdoor te gaan, beginnen bochten met een allesbehalve geruststellende hoeveelheid onderstuur. Totdat de grip wordt gelokaliseerd, en ere wie ere toekomt, de carrosserie blijft redelijk horizontaal.

Maar weet je wat het is? Het is eigenlijk wel leuk. Ik voer een gesprek met de auto, probeer zijn zwakheden te managen en bewonder zijn megakracht. Hij heeft mijn volle aandacht, en dat kun je niet van elke EV zeggen.

De actieradius van de Hummer in de praktijk

De eerste van vele laadstops doen we net naast de I-10 East. De elektrische 800-volt architectuur staat de Hummer toe te laden met 350 kW, wat belachelijk snel is – en hoognodig ook, met zo’n groot accupakket. Theoretisch kunnen we zo binnen 12 minuten 160 kilometer aan bereik binnensleuren.

Maar aangezien niet alleen Bagdad, maar ook een cirkel van 160 kilometer eromheen totaal verstoken schijnt te zijn van snellaadmogelijkheden, nemen we het zekere voor het onzekere en rammen de batterij tot de nok toe vol. Dat geclaimde bereik is overigens niet geheel overgenomen uit een sprookjesboek. We halen tussen de stops door op onze sloffen 450 kilometer, en hadden het met enig beleid ook met gemak tot 485 kunnen schoppen.

Wat inderdaad inhoudt dat hij op elke kilowatt 2,4 kilometer ver komt. Het is eigenlijk een bizar vertrouwensspelletje, zeker omdat je kunt horen en voelen hoe de wind wordt weggeduwd door de schuurdeur die doorgaat voor het front van de Hummer. Maar met al die kWh’s onder je weet je dat er met het gebrek aan efficiency rekening is gehouden, en dat het voorgespiegelde bereik opmerkelijk eerlijk is.

Op zoek naar gimmicks

We hebben tijdens het laden tijd zat om eens rond te neuzen in de mogelijkheden en de grappen en grollen die de ingenieurs in de auto hebben verstopt. Zoals de led-koplampen die de vorm kunnen aannemen van een geanimeerde batterij-indicator – handig om in de gaten te kunnen houden hoe ver het laden gevorderd is terwijl je in het tankstation nog zo’n smakelijke hamburger wegtikt.

Net als bij de Ford F-150 Lightning is er een van stopcontacten voorziene frunk; perfect om de verwijderbare dakpanelen in op te bergen, of je boodschappen, of gereedschap – wat jij wilt. Er zijn drie ruitenwissers om de lage maar komisch brede voorruit te lappen, en je kunt de achterruit elektrisch openen voor… Nou, nu je niet naar een gezellig brabbelende uitlaat kunt luisteren, heb ik eigenlijk geen idee waarvoor.

De speciale uitvoering die we bij hebben

Alle Edition 1’s hebben het Extreme Off-Road-pakket standaard, met metalen beschermingsplaten onder de auto en modderbanden van 35 inch. De luchtvering kan de auto een bodemvrijheid van 400 millimeter geven, of naar 200 millimeter zakken in de ambitieus naamgegeven Aero-modus. De waaddiepte is dik 800 millimeter; ik denk niet dat we dat hier gaan halen.

Aan de achterkant (wij hebben de pick-upversie, er is ook een SUV met een gesloten achtercompartiment) kun je een trappetje naar beneden laten zakken. Verder vind je ook daar stopcontacten, en een ingebouwde blue­tooth-speaker, wat ik opwindender vind dan waarschijnlijk zou moeten.

Inspiratie uit de rocket science

Toen bleek dat de F-150 Lightning en de Rivian R1 de early adopters van de elektrische pick-up alvast zouden oppikken, zette GM er een paar tandjes bij voor de ontwikkeling van de Hummer en ging van concept naar ­productie in iets meer dan twee jaar – een record voor het bedrijf – wat de reden is dat het design- en engineeringteam zegt het Apollo 11-programma als inspiratiebron te hebben gebruikt. En dat zie je: als je gek bent op de maan, is dit interieur helemaal jouw ding.

Tranquility Base (waar de maanlanding plaatsvond) is op de deurspeakers te zien, er zijn patronen van het maanoppervlak in de deurmatten en het zwart/grijs/gouden kleurenschema vindt zijn inspiratie in het Apollo-maanwagentje (waarvoor GM de wielen, ophanging en motoren leverde, voor de liefhebbers van triviale feitjes onder jullie).

‘De snelheid die je in minder dan geen tijd kunt bereiken, is haast astronomisch’

Zelfs de graphics bij de rijmodi op het 13,4-inch scherm laten de auto zien terwijl hij over het oppervlak van de maan scharrelt. Nu we het daar toch over hebben: de accu’s zijn vol en er is een uitgebreide variëteit aan verlaten wegen buiten de doorgaande snelweg. Dus is het tijd om de launchcontrol te proberen, die de nogal bizarre naam Watts to Freedom (WTF) heeft meegekregen.

Acceleratie van de Hummer

BAM! Het is het bekende ‘al het bloed in één keer naar de achterkant van je lichaam, gecombineerd met een lichte misselijkheid’-gevoel dat iedereen die weleens in een snelle EV heeft gereden zal herkennen. Maar dan vreemder. Omdat je op Ferrari-snelheid accelereert in een middelgrote bungalow, en de snelheid die je in minder dan geen tijd kunt bereiken haast astronomisch is. Hummer-eigenaren, doe dit alsjeblieft alleen als er geen andere auto’s in de buurt zijn.

De remmen zijn best oké, maar wonderen kunnen ze ook weer niet verrichten. Goed, terug naar het serieuzere werk. We moeten nu eenmaal naar Bagdad, en het liefst vandaag nog. Voor we het weten, laten we de grote weg achter ons en rijden we over de pieken en dalen van de 97, naar God mag weten waar, omringd door niets dan zand, cactussen en lucht.

Bestemming bereikt

We rollen de Hummer uiteindelijk Bagdad binnen en verwachten, tja, íéts – 21 saluutschoten, misschien een kleine parade met een fanfare of zo. Maar we komen vrij weinig tegen. Het is een slaperig stadje vol schijnbaar goedbetaalde inwoners, gezien het assortiment aan ATV’s en crossmotoren dat voor elk huis staat om de gaten tussen het mijnwerken te vullen. Er is een kopermuseum (dat dicht is), de Copper Bar & Grill, een enorme truck om kopererts af te voeren… Een hele hoop koper, om kort te gaan.

Oké, ik weet wat je denkt, omdat wij precies hetzelfde dachten. Een 1.000 pk sterke Hummer door een enorme kopermijn rossen is iets dat we ab-so-luut moeten doen. Nou, we hebben het bedrijf dat de mijn in eigendom heeft meermaals gevraagd of we even mochten komen spelen en ­kregen vooral te horen dat we moesten opzouten. Maar ja, als je een Hummer hebt, hou je je niet per se aan de regels.

Ik verken de kaart en kom tot de ontdekking dat je, volkomen legaal, een achterafweggetje door de woestijn kunt nemen dat je leidt naar een plek waar je dicht genoeg in de buurt van de mijn kunt komen om er op z’n minst een drone naartoe te sturen en een kijkje te nemen. Dit, bedenk ik nu, is de perfecte gelegenheid om een van de meest gehypete eigenschappen van de Hummer te demonstreren: Crab Walk.

De Crab Walk van de Hummer

Druk op een knop, hou hem vast, wacht tot de krab verschijnt. Nu zullen de achterwielen tot 10 graden synchroon met de voorwielen bewegen, zodat je diagonaal zigzaggend een weg naar beneden kunt afleggen. We leggen dit fenomeen vanuit elke hoek vast en krijgen de slappe lach wanneer ik hopeloos faal om het trucje in zijn achteruit te doen en onbedoeld op een zandbank terechtkom.

We snappen nog steeds niet waar het nou helemaal goed voor zou kunnen zijn. Goed, de beelden van de ­drone hebben we, dus ons werk hier zit erop. Het is tijd om naar het hotel te gaan, op een plek waar de moraal komt om te sterven en waar het draait om craps, het spel, en niet om krabben, de zeebeesten.

Eindbestemming: Las Vegas

Waarom in hemelsnaam Las Vegas als finishlijn, tegen een achtergrond van hotels met vuurspuwende vulkanen? Omdat de Hummer EV een karikatuur is van de oude Humvee. Hij is gemaakt voor het amusement van rijke mensen, niet als eerlijk werkpaard. De Hummer is het Las Vegas onder de elektrische auto’s: onbezonnen, glitterig, pure overkill… En ik weet het niet meer.

Ik weet het niet meer omdat ik deze trip startte met een hekel aan alles waar deze auto voor staat, en hem afsluit met een warm gevoel voor zijn capaciteiten en kijk op het leven in het algemeen. Hier bij TopGear besteden we ons hele bestaan aan het huldigen van auto’s die karakter hebben, die dingen anders doen, die méér zijn dan iets met vier wielen dat je van A naar B brengt.

GMC Hummer EV: de Beste overdadige EV

De Hummer EV vertegenwoordigt dat allemaal, misschien wel het meest van alle auto’s die je nu kunt kopen. Het is een veel te grote, veel te krachtige verzameling pret die elke Plank van Gezond Verstand volstrekt misslaat. En zijn idee slaat aan: GM moest de orderboeken bij 90.000 bestelde exemplaren sluiten om te voorkomen dat de wachtlijst uit de hand zou lopen. Hij is knettergek maar briljant, en daarom is hij TG’s beste overdadige EV van 2023.

Specificaties van de GMC Hummer EV PickUp Edition 1 (2023)

Motor
3 elektromotoren
1.000 pk, 1.627 Nm
205 kWh (accu)
Aandrijving
vier wielen
traploos
Prestaties
0-100 km/u in 3,0 s
top 170 km/u
Actieradius (opgave)
530 km
Gewicht
4.110 kg
Prijs
$ 110.395 (VS)