Lamborghini Aventador SV Roadster

De Aventador Superveloce is een van ‘s werelds meest geduchte en intense hypercars. Hoe boosaardig de Lamborghini wordt als ie het zonder dak moet stellen, merken we zodra we in een heel grote zandbak heel veel stof gaan opwerpen. Rij met ons mee in de Lamborghini Aventador SV Roadster.

Hoe wordt een Lambo een SV?

Er schuilt iets onheilspellends in de uitlaten van de SV. Je hoort het in de ijzingwekkende, getergde kreet zodra je boven de 6.000 tpm komt en je hoort het vooral in de grommende resonantie bij lagere toerentallen. Als een tevreden brommende duivel na een uitgebreid feestmaal. Af en toe zou je zelfs zweren dat onder al dat sonische geweld de SV je gewoon uitlacht. Een hatelijke, minachtende schaterlach, diep uit het binnenste van de V12.

Weinig supercars zijn meer intimiderend dan een Lamborghini V12, maar deze Aventador LP 750-4 Superveloce Roadster doet er een schepje bovenop. Het is dezelfde afgeslankte en opgevoerde versie als de SV Coupé, maar nu zonder een dak dat je kan beschermen tegen het sonische bombardement van de V12.

In de afgelopen 44 jaar is het maar vier keer eerder gebeurd dat Lamborghini een auto heeft gemaakt waarvan ze zelf vonden dat die de SV-badge verdiende, dus is het maar de vraag of het terecht is dat het uitgerekend een cabrio moet zijn die de felbegeerde toevoeging mag dragen. De SV-club is een exclusief gezelschap waartoe alleen de meest extreme telgen uit de Lamborghini-familie mogen toetreden. Zelfs de Countach voldeed indertijd niet aan de strenge voorwaarden die Lamborghini voor dit elitegezelschap hanteert.

Eerst even wat prestaties

De cijfers zien er veelbelovend uit. De Lamborghini Aventador SV Roadster beschikt – net als de coupé – over een 6,5-liter V12, die is opgeschroefd tot een vermogen van 750 pk bij een allesverzengend toerental van 8.400 tpm. Het koppel bedraagt 690 Nm bij 5.500 tpm en door iedere mogelijke vorm van overbodige luxe is resoluut een dikke streep gezet. Geen navigatie, geen radio, kale koolstofvezel deurpanelen met eenvoudige leren treklussen, koolstof dakpanelen en speciale extra lichte stoelen (waar we later nog op terugkomen, want dat blijken ware martelinstrumenten te zijn).

Overal waar je kijkt, zie je koolstofvezel. Van de vleugel tot de luchtinlaten. Al met al is de toepassing van dat lichtgewichtmateriaal goed voor een gewichtsbesparing van 50 kilo ten opzichte van de ‘normale’ Aventador Roadster, maar de voor een cabrio noodzakelijke versterkingen betekenen wel dat de Lamborghini Aventador SV Roadster 50 kilo zwaarder is dan de SV Coupé. In de prestaties zie je dat extra gewicht vrijwel niet terug. De acceleratie van 0 naar 100 km/u trekt in 2,9 seconden aan je voorbij en daarmee geeft de Roadster maar 0,1 seconde toe aan de dichte versie. De topsnelheid is met meer dan 350 km/u zelfs identiek aan die van de coupé en men vertelt ons dat dit ook geldt voor de rondetijd op de Nürburgring: dik onder de zeven minuten en maar drie seconden trager dan de Porsche 918 Spyder.

Rijden in de Lamborghini Aventador SV Roadster heeft iets magisch

Voor een agressief en imponerend uiterlijk ben je hier aan het goede adres. Zelfs de Ferrari F12tdf doet een bescheiden stapje achteruit wanneer het de SV betreft. Het uiterlijk van de Aventador is zo extreem dat het overige verkeer op de beruchte Sjeik Zayed-snelweg spontaan uiteen wijkt om de Lamborghini doorgang te verlenen. Daar hoeven geen licht- of geluidsignalen aan te pas te komen. Het heeft iets Bijbels. Zoals Mozes de Rode Zee scheidde, zo opent zich het verkeer op deze weg. Als een school sardientjes die wordt gesplitst door jagende dolfijnen. Elke keer dat we stoppen, worden we direct omringd door kinderen die selfies nemen met de Lamborghini als achtergrond en door volwassen mannen die kortstondig verlamd lijken door een onbedwingbaar lustgevoel. Het went snel. Dat hoort nu eenmaal bij het rijden in een Lamborghini en dat zal altijd wel zo blijven.

Het wordt tijd voor actie. We zijn niet in dit Arabische emiraat om complimentjes in ontvangst te nemen of te zwelgen in de bewonderende aandacht van de lokale bevolking. Wij zijn hier om te rijden en dat is ook precies wat we gaan doen. We hebben slechts 24 uur om kennis te maken met de Lamborghini Aventador SV Roadster. Ieder uur dat we de Lamborghini langer in ons bezit houden, betekent ruzie met de Lamborghini-dealer in Dubai.

We zoeken dus een beetje rust

Ons plan is om ver uit de buurt te blijven van nieuwsgierige Arabieren met hun alomtegenwoordige telefooncamera’s. Het pretparkdecor van de stad verwisselen we voor een aantal spectaculaire maar vooral lege wegen. We willen de visuele aspecten even laten voor wat ze zijn. We willen ons vooral concentreren op de motorisering en het onderstel. Het zal geen ontspannen ritje door de woestijnduinen worden, maar een ongenadig zware training in de hitte van het Arabisch schiereiland, met temperaturen rond de 40 graden. Een heftige roadtrip die begint met de bergen in het noorden, een woestijnoase in het zuiden en honderden kilometers snelweg ertussenin.

‘Wie ervan houdt om stevig afgebeuld
te worden, is hier aan het goede
adres: spierpijn gegarandeerd’

Wat het meest eenvoudige deel van onze trip had moeten zijn, het ophalen van de auto, blijkt een hele strijd te worden. De Lamborghini staat op het vliegveld, vers uit Italië, maar wordt door een overijverige douanebeambte anderhalve dag lang vastgehouden. Wanneer we uiteindelijk de sleutels in onze zweterige handjes krijgen, is de opluchting enorm. De opwinding over ons reisdoel overheerst. Door onze bestemming te onthullen, lopen we het risico dat we een goed bewaard geheim prijsgeven. Jabal Al Jais en Jebel Hafeet zijn twee slingerende wegen die zich in de warme belangstelling van Arabische eigenaren van supercars kunnen verheugen, dus wij bieden hen bij voorbaat onze excuses aan voor het delen van deze lokale kennis. Er is zelfs een nog spectaculairdere weg bij Al Taween, op anderhalf uur rijden van Dubai, en die is maar bij een heel klein aantal ingewijden bekend.

Hoe rijdt de auto?

Tegen de tijd dat wij arriveren, zakt de bloedrode zon in verontrustend tempo achter de horizon. We hebben alleen nog tijd voor een snelle wasbeurt om het zand van de auto en van achter onze oren weg te spoelen en kunnen dan nog net één keer de weg beklimmen voordat de zon definitief ondergaat. Het eerste deel van de weg is – naar later blijkt – het meest spectaculair. Een aaneenschakeling van lange, overzichtelijke bochten die ons in staat stellen om kennis te maken met de gevolgen die plankgas en snel schakelen in de Corsa-stand op het menselijk lichaam hebben. De respons is onmiddellijk, onvergeeflijk en ontzagwekkend.

Je hoofd wordt naar achter gedrukt en blijft tegen de hoofdsteun gefixeerd, of je nou wilt of niet. Bij het opschakelen krijg je telkens een scherpe por tussen je schouderbladen. Wie ervan houdt om stevig afgebeuld te worden, is hier aan het goede adres. Spierpijn gegarandeerd.

Het is opmerkelijk hoe plakkerig de banden voelen. In combinatie met het onverstoorbare chassis is er vrijwel niets dat de Lamborghini Aventador SV Roadster uit koers kan brengen. Zelfs de tektonische krachten van de V12 niet. Al snel wen je aan de ongekende misdrijven die je met je rechtervoet kan begaan. Het is bijna onmogelijk om niet voor de verleiding te zwichten. Het enige dat daarbij in de weg zit, is de versnellingsbak.

We hebben het al eerder gezegd en dat doen we nu opnieuw. Het is een schande dat een technisch zo vooruitstrevende auto (koolstofvezel monocoque, wielophanging met pushrod-systeem en horizontaal geplaatste adaptieve dempers, keramische remschijven, enzovoorts) het moet doen met een enkelplaats koppeling die de snelheid heeft van een knikkebollend hondje op de hoedenplank. Alleen in de Corsa-stand schakelt de SV met een snelheid die enigszins passend is, maar dat moet je dan telkens bezuren met een flinke schop in je rug. Lamborghini noemt het instinctief, groots en meeslepend, maar we weten allemaal dat de Lamborghini Aventador SV Roadster van meet af aan had moeten worden uitgerust met een dubbele koppeling.

Welke standen zijn het best?

In de Strada- en Sportstand zijn de schakelmomenten traag en weinig precies. Het verstoort de overbrenging van het koppel en de auto kan er zelfs volledig door uit balans worden gebracht. Toch willen we de SV het voordeel van de twijfel gunnen. Recent hebben we dat ook gedaan bij de Aston Martin V12 Vantage S – om precies dezelfde reden. Het was alleen omdat de rest van de Vantage zo ongelooflijk goed was. Want daarom waren we bereid om deze onvolkomenheid door de vingers te zien. Wellicht is dat bij de SV ook het geval. Dus de eerlijkheid gebiedt ons om ook in dit geval ons eindoordeel afhankelijk te maken van de som van alle factoren.

Bij de SV zit het geheim erin dat je voortdurend zelf moet blijven schakelen. Telkens bij het overschakelen moet je even gas terugnemen. Dit om de koppeling en versnellingsbak in de gelegenheid te stellen om hun werk te doen. Geen ideale situatie, maar het heeft wel iets uitdagends om je techniek hierin te perfectioneren.

Uiteindelijk kom je vanzelf in een ritme. Bulderend op de rechte stukken en snelle bochten nemend met de grommende V12 op de achtergrond. Als je naar boven kijkt zie je dat je wordt bijgelicht door een helder wordende maan. Steeds hoger komen we op de bochtige bergweg. Daarbij geleid door de zwart-gele pijlen in de bochten. Het is alsof de borden ons willen waarschuwen voor naderend onheil. De weg wordt nauwer en nauwer en opeens is het een hele opgave om de bochten met dezelfde snelheid te blijven nemen. Waar we eerst bochten in de derde en vierde versnelling konden nemen, zijn we nu vaak gedwongen om scherpe haarspeldbochten in de eerste of tweede versnelling te nemen. Dat is niet waar de SV voor ontworpen is, maar het is wel een demonstratie van de behendigheid van de stuurinrichting met variabele ratio.

We rijden een stukje verder

Het valt uiteindelijk niet mee. De weg wordt steeds smaller, de Lamborghini voelt gigantisch aan en de fel gekleurde barrières aan de kant van de weg komen af en toe griezelig dichtbij. De enorme V12 heeft meer dan voldoende vermogen om uit de scherpe haarspeldbochten te accelereren, maar voelt zich daarbij niet op z’n gemak. Het is een motor die even op stoom moet komen voordat hij vrijelijk kan presteren. Op dit smalle, bochtige deel van de weg is het net een racepaard in een kinderboerderij.

De SV is een teamspeler die vastberaden is om je naar de overwinning te helpen

Uiteindelijk komen we aan op de top. We komen tot stilstand voor een hek dat toegang geeft tot een militair kampement. De zon is niet meer dan een vage herinnering. We zijn genoodzaakt dezelfde route terug te nemen, maar nu in het donker en bergafwaarts. Slecht zicht en de zwaartekracht die nu ook met het gewicht van de SV bovenop het vermogen van de V12 komt. Het vormt een rit die we niet snel zullen vergeten. Helaas hebben we te weinig tijd om stil te staan bij de angstaanjagende ervaring. Vandaag hebben we een voorproefje gekregen waartoe de Lamborghini Aventador SV Roadster in staat is. We zijn benieuwd naar wat de nieuwe dag voor ons in petto heeft.

Relaxed touren biedt deze SV niet

Het eerste deel van de tocht is weinig opwindend – een drie uur lange rit over een kaarsrechte snelweg – dus we besluiten in alle vroegte te vertrekken. We monteren de twee koolstofvezel dakpanelen. Gisteren deden we daar tien minuten over, maar door wat oefening lukt het nu binnen 30 seconden. De keuze valt op de semi-geciviliseerde Strada-stand en met een kop koffie erbij om wakker te worden, is de rit niet zo’n opgave als eerder gedacht. In de zevende versnelling snort de Lamborghini rustig voort en dankzij de spiegelgladde wegen in de Verenigde Arabische Emiraten is het best ontspannen rijden.

De solide dakpanelen isoleren meer geluid dan welk stoffen cabriodak ook, maar de afwezigheid van een radio en cruisecontrole doen zich gelden. Hier in de woestijn slaat de verveling al binnen luttele minuten toe. Zelfs een spelletje ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet gaat hier hopeloos fout, want veel meer dan zand en nog eens zand valt er niet te bespeuren.

Wat ons uiteindelijk opbreekt, zijn de stoelen. Stevigheid hoeft geen probleem te zijn, zolang de ergonomie maar in orde is. Dat is bij de stoelen van de Lamborghini niet het geval. Van enige steun voor je lendenen is geen sprake, dus ben je gedwongen om overdreven rechtop te zitten. Volgende keer nemen we een kussentje mee.

We komen aan op de bestemming

Onze bestemming is een uitgestorven gebied in de buurt van Liwa. Er valt niets te bekennen, behalve enkele van de meest indrukwekkende wegen die je kunt voorstellen. Een vijf kilometer lang stuk asfalt leidt naar het Qasr Al Sarab Hotel. Het blijkt het ultieme heuvelklimcircuit te zijn, slingerend en klimmend door een indrukwekkend woestijnlandschap. Het zicht is prima, dus je kunt je steeds voorbereiden op de volgende bocht en mocht het fout gaan, dan is er niets dan zacht poederzand om je op te vangen. Na twee bochten weten we zeker dat de Lamborghini Aventador SV Roadster voor deze weg gemaakt is. Het asfalt is breed genoeg om de indrukwekkende heupen van de Aventador volop de ruimte te bieden en je merkt direct dat de SV alle moeite doet om jou te behagen.

Dit is een teamspeler die vastberaden is om je naar de overwinning te helpen. De hoeveelheid laterale grip is indrukwekkend. Zeker als je een beetje aandringt. Dan kan je de monsterlijk brede achterbanden met gemak en uiterste precisie laten driften. Op een zeker moment komen we op een heuveltje even los van de grond. We raken bij het landen een hoopje zand op het wegdek. De SV slingert eventjes. Het is een woestijnversie van aquaplaning maar zonder uit het spoor te raken. Hij biedt je de mogelijkheid om een kleine stuurcorrectie uit te voeren waardoor je moeiteloos je weg kan vervolgen. In de Murciélago SV had deze escapade er met zekerheid toe geleid dat we in een zandduin naast de weg waren geëindigd.

Conclusie?

Nu de zon op z’n hoogste punt is beland, worden we erop gewezen waarom de lokale hoofdtooi in dit klimaat zo effectief is. Terwijl wij langzaam smelten, wordt de SV alleen maar beter. Hete banden en lekker warme remschijven zorgen ervoor dat we extreem laat kunnen remmen. Na een bocht kunnen we veel te vroeg vol gas geven zonder dat de SV ook maar verblikt of verbloost. Je kunt het niet fout doen. Draai aan het stuur en de SV volgt als een mak lam.

Is de torsiestijfheid minder dan die van de coupé? Ongetwijfeld, maar het maakt geen enkel merkbaar verschil. Wanneer je iets te enthousiast een verkeersdrempel raakt, voel je de Aventador kortstondig trillen. Maar op momenten dat het ertoe doet gaat de voorkant van de auto precies waar jij heen wilt. Dit komt vooral van pas in snelle bochten. De stuurinrichting geeft daarbij exact de juiste hoeveelheid weerstand.

Het is Lamborghini gelukt om voor de Roadster een chassis te produceren dat overweg kan met de fenomenale V12 . Dat is een geweldige prestatie. Wij zouden kiezen voor een van de 500 te produceren SV Roadsters, liever dan de SV Coupé. De afwezigheid van het dak brengt je in nog nauwer contact met de 750 pk sterke 6,5-liter V12. Je moet wel tegen een afstraffing kunnen. Want het gaat er gewelddadig aan toe achter je rug, maar de ervaring is uniek.

Specificaties Lamborghini Aventador LP 750-4 Superveloce Roadster