Lamborghini Huracán Performante

De nieuwe TopGear is uit met de snelste productieauto met een verbrandingsmotor op de Nürburgring, de Lamborghini Huracán Performante. Lees onze ervaring op het circuit van Imola nu direct op je computer, tablet of smartphone via Blendle. Kost je slechts € 0,89 om alles te weten te komen over de Lamborghini Huracán Performante, inclusief waanzinnige foto’s! Hier is alvast de eerste alinea om sfeer te proeven. Er hangt iets in de lucht op Imola, een zwaar, neerdrukkend gevoel – de plicht om goed te rijden. We krijgen er een vervelend gevoel van in onze maag. Er is nervositeit. Het heeft niets te maken met Senna’s noodlottige ongeval, want de Tamburello-bocht (ooit plat met 20 seconden vol gas, nu een chicane) is sindsdien beheersbaarder gemaakt. Het is ook niet het feit dat deze nieuwe Lamborghini Huracán Performante officieel de snelste productieauto met (enkel) een verbrandingsmotor is op de Nordschleife, of dat we in de pitstraat in de auto zitten te wachten en er regen tegen de voorruit slaat. Nee, het is omdat onze baas, die hier al eerder een Performante-prototype reed, concludeerde dat deze auto ‘eigenlijk niet van de weg te krijgen is’. Waarom zou iemand dat ooit zeggen? De Lamborghini Huracán Performante is wat er gebeurt als je een Huracán in een kooi opsluit, hem rauw vlees voert en hem gemeen prikt met een hark. Je kent het verhaal, want net als de Gallardo Superleggera voor hem is dit de hardere, snellere, extra plakkerige en meer prestatiegerichte versie van Lamborghini’s baby-supercar, ontworpen om monsterlijk hard te racen op het circuit en toch ook nog bruikbaar te zijn op de openbare weg. Als Lamborghini de term ‘GT3’ gebruikte, zou deze auto hem dragen.

Wat ligt er in de Lamborghini Huracán Performante?

Het hart wordt nog altijd gevormd door de natuurlijk ademende V10-schreeuwlelijk met 5,2 liter inhoud, maar vermogen en koppel zijn vergroot met 30 pk en 40 Nm, om uit te komen op 640 pk en 600 Nm. Daarmee is dit Lamborghini’s krachtigste V10 tot op heden. De motor heeft nu een bronzen spruitstuk (net als speciale edities uit het verleden, zoals de Diablo 30th Anniversary), nieuwe titanium kleppen en een vrijer ademende uitlaat met hoger geplaatste pijpen.

Je hoeft de rode lijn bij 8.500 tpm niet op te zoeken. Maar dat moet je wel doen, want het is magisch

Laat de V10 en de sneller schakelende zeventraps bak met dubbele koppeling hun ding doen, en je gaat van 0 naar 100 km/u in 2,9 seconden. Van 0 naar 200 km/u kost 8,9 seconden, en ondanks de extra downforce is z’n top nog altijd hoger dan 320 km/u. Het is bijna overbodig om te melden, maar deze aandrijflijn is eigenlijk perfect – hoge toeren, heel directe actie en reactie, een nog agressiever uitlaatgeluid (met een waar knalsalvo bij gas los), en genoeg koppel onderin (al 70 procent is beschikbaar bij maar 1.000 tpm) om nooit op zoek te hoeven gaan naar de rode lijn bij 8.500 tpm. Maar dat moet je wel doen, want het is magisch. Je kunt vinden wat je wilt van moderne V8-turbomotoren, maar dit is wat je echt wilt – al het andere is een compromis.

Het ALA-systeem, wat is dat nou weer?

Maar, ook weleens verfrissend, bij de Performante gaat het niet alleen om vermogen of een snelle sprint. Hij zocht een andere manier om z’n prestaties te verbeteren. Een manier die van groot belang was voor het neerzetten van z’n wondertijd van 6 minuten en 52 seconden op de Ring. Hij heeft als eerste de beschikking over het zogeheten Aerodinamica Lamborghini Attiva-systeem (ALA, meer informatie hier) – actieve aerodynamica, in normale taal, maar dit is veel slimmer dan alles wat we ooit eerder zagen. Een voorspoiler en een pauwachtige achtervleugel zijn aanwezig, beide met een hoge- en lage-downforcemodus. De achtervleugel biedt bovendien de mogelijkheid om meer druk aan één kant te creëren, afhankelijk van de bocht die je neemt. Een motor in de voorspoiler bedient twee kleppen. Als het ALA uitstaat, blijven ze dicht, waardoor je maximale downforce op de vooras hebt. Als het ALA actief is, kunnen ze zich openen, waardoor de luchtweerstand en de druk onder de auto minder worden. De uit een stuk geperste achtervleugel van composietmateriaal, en de steunen waarop hij rust, zijn hol. Aan de basis zitten airboxen, ook voorzien van gemotoriseerde kleppen, die zich voeden met de luchtstroom die over de motorkap komt.

Is dat niet gewoon valsspelen?

Met de kleppen dicht reageert de achtervleugel zoals je zou mogen verwachten: je krijgt de maximale downforce (750 procent meer dan een normale Huracán op de achteras). Met de kleppen open krijgt de spoiler lucht binnen, die hij geleidt naar z’n onderkant. Dit onderbreekt de luchtstroom en reduceert de weerstand en downforce dramatisch.

Het slimst is echter dat de ene klep zich kan openen terwijl de ander dicht blijft, waardoor de downforce alleen op het binnenste wiel werkt en de auto mee de bocht om helpt. Als je hard remt, krijg je maximale downforce; op rechte stukken is de vleugel effectief verdwenen. Het is geniaal. Kun je voelen dat de lucht wordt gemanipuleerd? Op zichzelf niet. Wel merk je dat je harder de bocht in kunt gaan en meer gas kunt geven, terwijl de P Zero Corsa-banden zich aan het wegdek hechten. Een verkennende ronde in de Sport-modus (die de voor- en achtervleugels in staat stelt de hoge- en lage-downforcemodi te gebruiken, maar niet de druk achter van links naar rechts kan verleggen) onthult de hekserij van dit systeem. Hij zwabbert heel lichtjes als je hard remt, we hebben een paar perfect te controleren overstuurmomentjes. Hij gedraagt zich nu een stuk losser; heel leuk allemaal als je risico’s wilt en durft te nemen, maar je gaat uiteindelijk een stuk langzamer, terwijl je wel steeds angstaanjagend dicht in de buurt van de vangrails komt. Het is maar net waar je zin in hebt. Beter houd je ‘m in de Corsa-modus, met alle aero-kunstjes in de aanslag.

Hoe voelt dat in de bochten?

Scherpere bochten verlopen als volgt: je trapt op de rem terwijl je rechtuit rijdt, stuurt laat in en blijft nog net een klein beetje remmen om de neus naar binnen te helpen, je tikt de verkeerskegel aan die Lamborghini op de apex heeft geplaatst zodat je goed kunt richten, en dan ga je weer op het gas. Als je dit vroeg genoeg doet en voldoende toeren maakt, kom je de bocht met enkele graden tegenstuur uit. Gebruik je een hogere versnelling of geef je minder gas, dan is er ook niets aan de hand. Je katapulteert jezelf simpelweg het volgende rechte stuk op. Snellere bochten, zoals het begin van Tamburello, onthullen meer. Een snelle polsbeweging stuurt je naar de apex, en hoe harder je gaat, hoe beter je lijn. We zouden graag degene ontmoeten die de Huracán Performante achterstevoren kan zetten of van de baan kan laten vliegen. Nu begrijpen we waar onze baas het over had – we zouden niet weten hoe je dat voor elkaar zou kunnen krijgen.

Twee rondjes later gooien en smijten we met ‘m alsof we zowel zijn limieten als het circuit al ons hele leven kennen’

En het is niet alleen de nieuwe aerodynamica die de standaard Huracán het schaamrood op de kaken tovert. Om de lichtgewicht 20-inch gesmede wielen liggen speciaal gemaakte Pirelli P Zero Corsa-banden, hoewel de nog plakkeriger Pirelli Trofeo R’s – zoals op de recordauto zaten – ook beschikbaar zijn. Door de vering en de stabilisatorstangen anders in te stellen, is de verticale stijfheid met 10 procent toegenomen, terwijl de rolneiging zelfs met 15 procent verbeterde. De besturing met variabele ratio (LDS in Lambo-taal) is standaard, en is opnieuw gekalibreerd om ‘maximale feedback’ aan de bestuurder te geven. De stuuruitslag wordt aanzienlijk verkleind in de woeste Corsa-modus.

Hoe zwaar is de Lamborghini Huracán Performante?

Dan is er het koolstofvezel. Niet zomaar koolstofvezel, wat dacht je. Nee, dit is Lamborghini’s zelfgesmede composiet, gemaakt van een mix van gehakselde vezels koolstof en hars. Het spul maakt meer complexe vormen mogelijk, terwijl het even stijf is als regulier koolstofvezel. Het is gebruikt voor de voorspoiler, de achtervleugelconstructie, de motorkap, de achterbumper, de diffuser, en binnenin voor de portiergrepen, de middenconsole, de ventilatieopeningen en de flippers aan het stuur. Alles bij elkaar wordt er 40 kilo bespaard ten opzichte van de standaardversie, zodat de Performante een drooggewicht heeft van 1.382 kilo, dus ongeveer 1.500 kilo met vloeistoffen en een bestuurder.

Op het circuit is het ongelooflijk om te merken hoe snel je het vertrouwen opbouwt om ‘m hard te rijden. Het ene moment hobbelen we achter de instructeur aan om de lijnen van het circuit te leren rijden en draait onze maag zich een paar keer om. Twee rondjes later gooien en smijten we met ‘m alsof we zowel zijn limieten als de subtiliteiten van de baan al ons hele leven kennen. En even voor de goede orde – ook dat laatste is niet zo, het is voor deze redacteur de eerste keer op Imola. Het draait allemaal om vertrouwen. De Performante geeft je meteen het idee dat ie zal gaan waar jij ‘m hebben wilt, met ogenschijnlijk oneindige grip. Voorspelbaarheid en stabiliteit zijn geen sexy woorden, maar doordat de Performante beide zaken in overvloed heeft, kun je wel duizelingwekkend hard rijden zonder bang te zijn dat je auto in het tijdsbestek van één bocht verandert in een smeulende hoop gesmeed composiet. Waar de standaard Huracán bij echt hard remmen zou zwabberen met z’n kont, of in de scherpere bochten zou ondersturen, voelt de Performante aan alsof ie op rails rijdt – je kunt de koolstof-keramische remmen zo hard intrappen als je wilt zonder bang te hoeven zijn, en de neus laat zich exact plaatsen waar je wilt. In de Corsa-modus is de besturing zo direct als die in een Ferrari. Wat uitstekend werkt omdat de voorkant het nu allemaal bij kan houden.

Is ie alleen goed op het circuit?

En hoewel dit dus een auto is die een ongezonde obsessie heeft voor de Nürburgring, is de Performante ook helemaal in z’n element als ie niet als een krankzinnige door bochten hoeft te jagen, maar gewoon op z’n dooie akkertje over een openbare weg rolt. Dat is verrassend. Want dan hebben we het niet per se over recent geasfalteerde, lommerrijke wegen met flauwe bochten. Maar over de nauwe, rauwe routes die het historische Imola-circuit omringen. Ja, hij is 10 procent stijver dan de standaardauto, maar als je dat beziet in de context – de gewone Huracán is een van de meer beleefde en bruikbare supercars op de markt, immers – dan is 10 procent ook weer niet zo heel veel. Wat je krijgt, is een auto die het wat moeilijker heeft als de ondergrond heel verbrokkeld is. Maar hij geeft geen lelijke klappen, stuitert niet over hobbels en verliest zo geen tractie. De vertaling: zelfs op slechte wegen is ie vreselijk snel.

In de Corsa-modus is de besturing zo direct als die in een Ferrari’

Kun je ‘m elke dag gebruiken? Natuurlijk, waarom niet, als je het niet erg vindt om gezien te worden als ‘dat figuur met die felgroene Lamborghini’. Het punt is dat je voor alle heroïek die je op het circuit in de schoot krijgt geworpen, je eigenlijk niets hoeft in te leveren op de openbare weg. In elk geval aanzienlijk minder dan ingeleverd moest worden toen de Gallardo transformeerde van standaard naar Superleggera.

Is de Lamborghini Huracán Performante onverslaanbaar?

We herinneren ons dat we de standaard Huracán reden toen ie voor het eerst werd gelanceerd in 2014. En hoe flamboyant hij ook was, we kregen toch de indruk dat ie nog in bubbelplastic was verpakt. Dat ie werd gesmoord door een deken van onderstuur – misschien om de met minder talent bedeelde clientèle uit de vangrails te houden. Op papier is de Performante een auto die puur gericht is op prestaties, een naar het circuit hongerende speciale editie, maar net als de Mercedes-AMG GT R is het in feite gewoon de betere auto, punt uit. Luider en opzichtiger, helemaal in de grote traditie van Lamborghini. Maar ook beter in staat om gebruik te maken van de explosieve kracht van die sensationele motor, en om van elke hansworst een rijdende god te maken. Onmogelijk om van de weg te krijgen? Nou, dat waarschijnlijk toch niet. Maar onverslaanbaar? Dat zou best eens kunnen.

Extra foto’s van de Lamborghini Huracán Performante

LAMBORGHINI HURACÁN LP640-4 PERFORMANTE

Motor
5.204 cc
V10
640 pk @ 8.000 tpm
600 Nm @ 6.500 tpm

Aandrijving
vier wielen
7v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 2,9 s
top >325 km/u

Verbruik (gemiddeld)
13,7 l/100 km
314 g/km CO2 G label

Afmetingen
4.506 x 1.924 x 1.165 mm (l x b x h)
2.620 mm (wielbasis)
1.382 kg
90 l (benzine)
bagageruimte n.b.

Prijzen
€ 321.384 (NL)
€ 237.160 (B)