Maybach Exelero Concept: het verhaal

Hij kwam de laatste dagen al een paar keer langs, domweg omdat Maybach zeer binnenkort een (soort van) opvolger van hem lanceert. Maar hoe zat het ook alweer met die Maybach Exelero Concept? Een mooi verhaal over een auto die bedoeld was om banden te testen en een rapper met een grotere mond dan portemonnee.

Wat was het?

De Maybach Exelero Concept (blijft een geweldige naam trouwens) was niet zoals andere conceptcars. Verre van zelfs.  Dit was geen motor- en interieurloos smaakmakertje dat na een paar autoshows en hopelijk een hoop oohs en aahs naar de kelder van het Mercedes-museum verhuisde. De auto, die nog het meest weghad van de vluchtauto van Graaf Dracula, had één simpele, slopende taak: banden testen.

U zegt?

Dit hierboven dus: banden testen. Dat zit zo. In 2003 liet bandenmerk Fulda (de Duitse dochter van GoodYear) aan Mercedes weten dat ze een auto zochten om hun nieuwe banden mee te testen. Twee voorwaarden: hij moest érg snel zijn en liefst érg zwaar, want het ging niet bepaald om een nieuw 14″-allweatherbandje. Voor zo’n verzoek waren ze al eerder bij Maybach langsgeweest, al was dat wel even geleden. In 1938 namelijk, toen Maybach nog een ‘echt merk’ was. Die waren toen afgekomen met een SW38, een prachtige machine die op z’n sloffen 200 km/u reed – best hard, in die tijd. En dat wisten ze bij Mercedes ook nog wel…

Daar bouw je dan zo’n hele Maybach Exelero Concept voor?

Eh.. ja. Mercedes had Fulda natuurlijk makkelijk kunnen afschepen (nou ja…) met een S55 AMG, of met een SLR met wat zandzakken in de holle ruimtes. Maar zo rollen de Duitsers niet. Deels uit historisch besef, deels uit eh, wat eigenlijk, werd het verzoek naar Maybach doorgeschoven. De opdracht: maak een eerbetoon aan die beroemde jaren 30-racers, en dan zo dat Fulda er ook nog iets mee kan. In 2005 werd in Berlijn het ietwat sinister uitgevallen resultaat getoond: de 2,6 ton zware Exelero.

Imposant ding, wel

Wat heet. Hoewel hij lang genoeg was om een vliegtuig op te laten landen, was er in de Exelero toch echt maar plaats voor twee personen. Die bevonden zich uiteraard wel in het absolute toppunt van automobiele weelde. De basis van de Exelero werd gevormd door de Maybach 57S, maar de cockpit werd een meter of 60 naar achteren verplaatst. Daardoor hield je een haast bespottelijk lange motorkap over, waar met gemak een dikke V12-motor in paste. Dat refereerde allebei tenminste fijntjes aan de art-deco proporties van de vooroorlogse voorbeelden van de Exelero. De V12 werd trouwens voor de gelegenheid wel even opgeboord van 5,7 naar 5,9 liter en voorzien van twee gigantische turbo’s. Resultaat: 691 pk en 1.000 Nm. Mercedes schatte dat zijn topsnelheid zo’n 350 km/u moest kunnen bedragen.

Haalde hij dat ook?

En dus begon de Exelero op 1 mei 2005 aan de enige taak waarvoor hij ooit was ontworpen: een aantal rondes op de zuid-Italiaanse hoge-snelheidsovaal Nardo. In de zeer capabele handen van Le Mans- en Nürburgring 24H-winnaar Klaus Ludwig beukte de auto naar een snelheid van 351,3 kilometer per uur. Een record voor een limo op straatbanden. En nog harder dan Mercedes-Maybach zelf voor mogelijk had gehouden. Een ietsepietsie harder, maar toch.

Je had het over een rapper?

Ach ja. Nadat de Exelero namelijk de rest van zijn werk (fonkelen op wat autoshows, braderieën en andere bijeenkomsten) had verricht, kwam in 2011 het bericht dat een rapmeneer genaamd Birdman (nee, wij ook niet) de auto voor 8 miljoen dollar gekocht zou hebben. Zijn voornaamste plan met de auto: hem rood spuiten. Zijn toenmalige eigenaren lieten later echter weten nooit geld te hebben gezien, en bleven hem te koop aanbieden. Naar ons beste weten is hij nog altijd zwart. Het zou kunnen dat je de Maybach Exelero Concept nogal nutteloos vindt. Nogal protserig. En eigenlijk best lelijk ook. Wat ons betreft heb je dan eigenlijk de essentie van het hele merk Maybach (de reïncarnatie dan) te pakken, én de oorzaak van het falen van het merk. Aan de andere kant: als ingenieurskunststukje, en gewoon omdat het een van de gemeenst ogende luxe-limo’s aller tijden, verdient hij ons aller respect.