Rory Reid: De toekomst van auto’s is knettergek

Er zijn dagen dat ik in wanhoop kijk naar de toestand van de auto-industrie en de toekomst van auto’s. Vooruitgang komt maar mondjesmaat en vaak trager dan stroop. Elektrische auto’s, met alle aantoonbare voordelen die ze hebben, sijpelen maar heel langzaam door in het straatbeeld, autonome auto’s zijn nog steeds niet op de markt, en de betaalbare vliegende auto waarvan ik als kind droomde, moet ik nog zien vliegen.

Maar eens in de zoveel tijd laat de auto-industrie me watertandend uitzien naar een nieuwe en briljante – en vaak op het eerste gezicht knettergekke – technologische vondst. Het begin van 2019 is wat dat betreft veelbelovend, want er is een trits aan opwindende nieuwe zaken aan de horizon verschenen, waarvan een aantal behoorlijk eigenaardig is. Onder dat laatste versta ik het soort plannen dat is ontstaan nadat een aantal techneuten werd opgesloten in een ruimte, hallucinerende middelen toegediend kregen en pas weer werden vrijgelaten nadat ze een van tevoren vastgesteld quotum aan onzinnige ideeën hebben opgehoest.

48-inch schermen en gezichtsherkenning

Het is zeker niet mijn bedoeling met die opmerking de mensen in het designteam van de Chinese start-up Byton belachelijk te maken – ik ben ervan overtuigd dat ze puur en alleen op cafeïne functioneren – maar hoe is het dan toch in vredesnaam mogelijk dat ze de M-Byte SUV hebben bedacht? Je weet welke ik bedoel: die Tesla Model X-rivaal met een 48-inch scherm bij wijze van dashboard. En nee, dat cijfer is geen tikfout.

De M-Byte beschikt over gezichtsherkenning die de gebruiker identificeert, heeft een tablet op het stuur, stoelen die naar elkaar toedraaien zodat de bestuurder en de bijrijder elkaar diep in de ogen kunnen staren terwijl de auto zichzelf rijdt. En een scherm van 48 inch, dus. Het gekste aan het verhaal is dat Byton ook echt van plan is om de auto te gaan bouwen en te verkopen, en dus kan het nooit lang duren voordat we overal ter wereld vele M-Bytes zien rondrijden.

Audi’s virtual reality

Dan de mensen bij Audi, van wie we denken dat ze de ratio en de rede hoog in het vaandel hebben staan. Die serieuze designtypes zouden nooit met een dusdanig gewaagd plan op de proppen komen, toch? Mooi wel. In Beieren hebben ze plannen om hun auto’s te veranderen in virtual reality-theaters met een concept dat luistert naar de naam Audi Immersive In-Car Entertainment. Dat stelt je in staat, zo is me verteld, om een film te kijken in je auto terwijl je daar fysieke feedback bij krijgt. Tijdens de demonstratie die ik zag, schokte een Audi A8 heen en weer op wat er zich in de film op zijn schermen afspeelde.

Audi rust deze auto’s tevens uit met VR-headsets die passagiers in staat stelt om door een virtuele versie te reizen van de daadwerkelijke reis die ze maken. Dat betekent, bijvoorbeeld, dat je niet hoeft te zien hoe grijs en grauw je dagelijkse forensenrit is, maar dat je het traject kunt opfleuren met wolken van suikerspinnen en vliegende draken – in plaats van troosteloze regen en lelijke kantoorpanden. Uiteraard zal iedereen aan boord wagenziek worden en fiks braken, maar het is toch echt spannender dan nummerborden met een 6 erin spotten.

Hangt de toekomst van de auto in de lucht?

Wat nog niemand echt heeft gezien, is enig teken van leven van een vliegende auto, maar het jaar 2019 heeft ons al wel iets gebracht dat misschien nog beter is. Hyundai’s ontwikkelings- en onderzoeksmensen zijn op de proppen gekomen met het volstrekt nieuwe Elevate-concept – een auto die loopt. Als een hond. Hij heeft uiteraard ook vier wielen – het is immers een auto – maar elk van die wielen zit aan het uiteinde van een bewegende ledemaat, dus als je het gewoon rijden zat bent, klap je ’m uit en ga je verder kruipend voort.

Naar verluidt moet de Elevate zodoende op werkelijk ieder terrein uit de voeten kunnen. Dit zou vooral van pas kunnen komen bij zoek- en reddingsoperaties waarbij voertuigen op wielen van geen nut kunnen zijn en waar rupsvoertuigen te zwaar zijn – denk aan gebieden die zijn getroffen door aardbevingen. Of aan een file om overheen te stappen.

Het vreemdst aan dit alles is dat geen van deze voertuigen een anomalie is – er komt nog veel meer gekkigheid aan. De dagen van de auto zoals we die tot nog toe hebben gekend, zouden weleens geteld kunnen zijn. Er is een nieuwe norm op komst, en die is zo gek als een deur. En ik heb geen geduld. Ik kan niet wachten op de toekomst.