De Tesla Roadster komt. Appelgroen, retesnel, spaarrekeningverslindend. Wat heeft de Mini D tegen deze supercar in te brengen?
 
Er zit een groot dilemma in onze sociaal-economische omstandigheden. Op dit moment worden we geacht groen te zijn, organisch en alleen auto’s te kopen die rijden op geitenmelk. Maar we zijn tegelijkertijd failliet en moeten op de kleintjes letten. Ecologisch bewustzijn is een dure luxe die niemand zich kan veroorloven. Behalve Jeremy, maar het ziet er niet naar uit dat hij binnen afzienbare tijd groen wordt, toch? (We denken even aan de 507-pk sterke 6,2-liter V8 Mercedes CLK AMG Black Series in zijn garage).
 
Voor alle andere mensen blijven het onoplosbare dilemma’s waar we gedeprimeerd van raken. Milieuverantwoord, vloeibaar wasmiddel in de supermarkt is echt duur, en het is waardeloos in gebruik. De G-Wiz, een electrocar in Engeland, is onvoorstelbaar duur voor wat-ie is (lees: waarschijnlijk de slechtste auto die ooit is gebouwd). Je mag ‘m wettelijk niet eens een auto noemen.
 
De veelgeprezen Prius is het grootste boerenbedrog ooit, aangezien hij niet zo emissiearm en zuinig is als wordt beweerd. Dus zal iedereen die iets zoekt waar hij plezier aan beleeft en dat toch milieuverantwoord is, gebukt gaan onder ellende. Ga je voor het eerste – iets op benzine, dan word je fiscaal uitgekleed en genaaid aan de benzinepomp. Of ben je aangewezen op de bus. Ga je voor het laatste, dan kom je terecht bij bovengenoemde G-Wiz, met je knieën onder je kin, in angstige afwachting van naderend onheil en hoogst ongebruikelijk letstel.
 
Wat is dus de juiste oplossing voor het dilemma? We hebben geen idee. Maar dit hier is het beste antwoord dat je de komende tijd zult krijgen: de Tesla Roadster komt medio 2009 op de markt. Het is ’s werelds eerste, echte, geheel elektrisch aangedreven supercar. Een Lotus Elise die wordt aangedreven door accu’s, dus ziet-ie er goed uit, gaat-ie hard en rijdt-ie goed. Deze Tesla is een fundamentele breuk met wat we voorheen verwachtten van een uiterst krachtige motor door z’n enkele versnelling, onmiddellijk beschikbare koppel en griezelige afwezigheid van mechanisch rumoer. De Tesla is serieus snel dankzij het maximale vermogen dat hij tot aan 7.000 tpm behoudt, en waarmee hij goed is voor een tijd van 4,7 seconden van 0 tot 100 km/u – en dan nog heel veel over heeft. Ook is zijn rijgedrag subliem, heeft hij een goede wegligging en is zo afgestemd als je van een echte, prijzige sportauto verwacht.
‘De Tesla moet in staat zijn een actieradius te halen van 350 kilometer, maar uit ervaring weten we dat het verbruik dramatisch stijgt als je de Tesla datgene laat doen waartoe hij uitnodigt’
 
Toch is de prijs het struikelblok. Pakweg 140.000 euro is aanzienlijk meer dan je betaalt voor een fles vloeibaar wasmiddel. En met het risico dat je droog komt te staan als je hem niet tijdig hebt bijgeladen, en door het ontbreken van infrastructuur ook geen uitzicht op verlossing hebt, is hij ongeveer even praktisch in gebruik. De Tesla moet in staat zijn een actieradius te halen van 350 kilometer, maar uit ervaring weten we dat het verbruik dramatisch stijgt als je de Tesla datgene laat doen waartoe hij uitnodigt. Bovendien kun je hem niet even inpluggen op een gewoon stopcontact achter de McDonald’s. Dan zou het zo’n 24 uur kosten om ‘m volledig op te laden. Je zult naar huis moeten om hem aan de snelle lader met een speciale contactdoos te hangen. Plotseling lijkt bijna anderhalve ton dan wel erg veel geld om aan een auto te besteden; het is een enorme zak geld die je besteedt aan een onpraktisch lifestyle-statement.
 
Er is sowieso een vet vraagteken te plaatsen achter die gedachte van milieuverantwoorde sportiviteit. Want zijn er eigenlijk wel kopers die een elektrische auto willen die tegelijk een sportauto is? Als je al zoveel om het milieu geeft dat je een elektrische auto wilt die je voortdurend moet bijladen om ‘m niet ’s avonds naar huis te hoeven duwen, dan wil je waarschijnlijk een auto die zo min mogelijk stroom gebruikt en zodoende de kolengestookte landelijke energiecentrales niet nodeloos belast. Wat belangrijker is: hoeveel milieumoraalridders ken je die hard rijden? Het zit gewoon niet in hun dna.
 
Dus hoe zit het met degenen onder ons die meer dan Jeremy geven om het milieu, maar minder dan de milieuverantwoorde miljonairs van Google of Apple. Zij die daadwerkelijk een Tesla zouden kunnen aanschaffen? Wij willen prestaties, goed rijgedrag, zuinigheid en bovendien een schoon geweten, maar we hebben het momenteel niet breed en we willen in de auto springen zonder telkens nauwgezet te moeten uitrekenen hoe de verhouding kilometers per kilowatt zich ontwikkelt.
 
Wat we nodig hebben is een betaalbare, efficiënte auto die aan alle milieueisen voldoet zonder bestuurders te bestraffen met compromissen die z’n rijplezier bederven. Klinkt onmogelijk? De oplossing ligt voor de hand. En wel in de volledig onverwachte vorm van een Mini.
‘Je haalt uit de Mini ruwweg tachtig jaar autorijden voor de prijs van één Tesla, en dan rekenen we niet eens het bedrag mee dat de accu’s zullen kosten’
 
De meedogenloze waarheid rond de Tesla is dat het een beetje een halfbakken compromis is, dat is bestemd om de wensen van een enigszins naïeve, ijdele minderheid te kietelen. Hij mag dan een keerpunt markeren in een ontwikkeling naar massaproductie van elektrisch transport, maar een handjevol rijke stinkerds in een handjevol technologische hoogstandjes stoppen, zal er niet toe leiden dat de poolkappen ook maar een doodenkele centimeter aanvriezen. Niet alles draait om grensdoorbrekende technologie, het moet gaan over zinnige en verstandige verworvenheden. Soms moet een mens gewoon praktische keuzes maken. Zoals een Mini Diesel. Dat is een auto die meer dan 22 kilometer haalt op een liter, die slechts 118 gr/km CO2 uitstoot (met andere woorden: niet veel) en maar iets meer kost dan 25.000 euro.
 
Wat langdradige en tamelijk zinloze feiten op een rij: je kunt minstens vijf Mini Diesels kopen voor de aanschafprijs van een Tesla. Of je koopt er maar één, en dan kun je het restant besteden aan heel veel liters diesel. Anders gezegd: je haalt uit de Mini ruwweg tachtig jaar autorijden voor de prijs van één Tesla, en dan rekenen we niet eens het bedrag mee dat de accu’s zullen kosten om anderhalf miljoen kilometer mee af te leggen.
 
De aankomst in Europa zal natuurlijk vergezeld gaan van klaroengeschal door overschatte, overenthousiaste televisiepresentatoren die geluidloos weg accelereren terwijl ze lyrisch uitweiden over de combinatie van milieuverantwoorde specificaties en ongelooflijke prestaties, en al is dat niet volledig onjuist, het gaat voorbij aan de werkelijke, minder betoverende waarheid. Net als eerder de Prius en de G-Wiz is de Tesla geen oplossing. Niet voor vandaag, niet voor morgen. Als je een auto wilt die zowel goed rijdt als vriendelijk is voor het milieu en je hebt daar geen anderhalve ton aan te besteden, dan is het de Mini Diesel. Het is de sportauto die je moet kiezen in onzekere tijden.

Reacties

Meer van TopGear