Wat is de beste elektrische stadsauto? De Jeep Avenger of de Citroën Ami?

Een ‘stadsauto’ definiëren is minder makkelijk dan het lijkt. Als je kijkt naar hoeveel er rondrijden in de stad en hoe weinig op de snelweg, zou je denken dat de beste stadsauto een Mercedes-AMG G 63 is. De krankzinnige kosten die gepaard gaan met het kopen en onderhouden van zo’n ding, worden kennelijk ‘gerechtvaardigd’ door de lange veerwegen die zo prettig met verkeersdrempels omgaan, de robuustheid van een tank en een zitpositie die zo hoog is dat je je als bestuurder niet snel geïntimideerd zult voelen.

En zelf intimideert ie waarschijnlijk iedereen vlotjes aan de kant. Maar ik heb er niks mee. Hij is veel te groot voor smalle straten en de hel om te parkeren. Daarbij vind ik het niet leuk om voor idioot te worden versleten. De Citroën Ami is de absolute tegenpool van de G 63. Hij is klein, vriendelijk, vriendelijk voor je portemonnee en het milieu, en hij voelt zo traag en kwetsbaar aan als een slak.

Lees ook: Dit zijn alle winnaars van de TopGear EV Awards 2023

Het is een beetje als rijden in het doosje waarin je een Big Mac krijgt (sorry, ik kan even niet op een Frans equivalent komen – ze gaan er daar juist prat op dat ze de Mac links laten liggen). Maar denk eens aan de voordelen van een Ami. Geen straat is te krap, geen parkeerplaats te klein en de draaicirkel is korter dan de lengte van de meeste bestelbusjes.

De Ami is in Nederland geen Ami

Eerst even, om wat mogelijke verwarring uit de weg te helpen: ja, je kunt de Citroën Ami ook in Nederland kopen, maar niet via Citroën. Moederbedrijf Stellantis heeft namelijk in haar even onmetelijke als onnavolgbare wijsheid besloten dat de Ami voorlopig voorbehouden blijft aan landen die een aan het Latijn verwante taal spreken, en dan nog een paar.

De rest, waaronder dus Nederland, krijgt de technisch gelijke en uiterlijk nagenoeg eenduidige versie van Opel, de Rocks Electric (voorheen Rocks-e). Die is er vanaf 8.499 euro. In België heeft het Franssprekende deel gewonnen, want daar wordt de Ami wél geleverd, en wel voor een vanafprijs van 7.990 euro. Voor beide zijn er aardige financieringsmogelijkheden die iets van een abonnement weghebben.

Of je nu een Rocks of Ami hebt, hij is alleen, en dan ook echt alleen geschikt voor de stad. Zijn topsnelheid is 45 km/u, en dat is weer omdat dit – en dat wordt duidelijk als je hem voor de eerste keer echt gaat bekijken – helemaal geen auto ís.

Wat is ie dan wel?

Het is een brommobiel. Hij is juridisch verwant aan de kuchende Cantaatjes en andere invalidenwagentjes, maar hier is de motor vervangen door een klein elektromotortje en dito accu. Brommobielen hebben met andere veiligheidseisen te maken dan echte auto’s. Maar goed, het vermogen is dan ook beperkt tot 8 pk (ja, acht) en de top is zoals gezegd 45 km/u, dus zolang je niet van een hoog gebouw naar beneden dondert, zul je met botsingen op hoge snelheid weinig te maken hebben.

De Ami weet de kosten van de constructie te beperken door bijzonder slim gebruik te maken van symmetrie, om het aantal carrosseriedelen beperkt te houden. En dus is de neus gelijk aan de achterkant, en de rechter- gelijk aan de linkerkant. De ruiten volgen hetzelfde principe. Dat heeft als amusant gevolg dat de bestuurdersdeur naar achteren scharniert en die van de passagier naar voren.

Het interieur van de Citroën Ami

Je trekt aan kleine touwtjes om ze te openen – net als bij een 911 GT3 RS, maar om andere redenen. Omdat kostenbesparing hier duidelijk koning is, is er geen rechtsgestuurde versie (sorry, Engeland), maar dat maakt weinig uit; hij is zo smal en inhalen kun je toch niet, en dus blijf je als vanzelf liefst dicht bij de stoep.

Binnenin is het niet eens zo krap. Het lijkt op niets dat je eerder hebt gereden, maar het went snel omdat er weinig bedieningselementen zijn. Je hebt uiteraard twee pedalen, een stuur, één stengel (wissers, richtingaanwijzers, claxon) en een handrem. Naast de stoel zitten drie knopjes met D, N en R. Een ander stel knopjes regelt de ventilatie en verwarming.

Op de spaak van het stuur zit een mysterieuze oranje blob. Die regelt de blue­tooth-verbinding met een Ami-app op je telefoon, die je in een houder op het dashboard kwijt kunt, zodat je kunt wisselen tussen muziek en navigatie. De telefoon kan die muziek weer naar een speaker in de vorm van een blikje in de bekerhouder sturen.

De Ami voelt nog best ruim

Hij voelt ruim door al het glas aan de voorkant en in het dak. Zonnekleppen zijn er niet, dus op zomerse dagen ben je aangewezen op een coole zonnebril of een chapeau met een brede rand. Aan de andere kant: mocht het vochtig zijn, dan heeft de ontwaseming het knap lastig om de boel mistvrij te houden. Op de bekleding van de stoelen na is elk oppervlak van knalhard plastic.

Zelfs het gegoten frame van de stoelen ligt er open en bloot bij. De stoelen zelf lijken regelrecht uit de vertrekhal van een luchthaven te komen. Die van de passagier is ver naar achteren geplaatst, zodat er in de voetenruimte nog plek is voor wat bagage. Zo’n rolkoffertje dat je ook aan boord van een vliegtuig mag meenemen, past prima. Ben je al een beetje in de vakantiestemming?

Een stille EV? Vergeet het maar

Hij is charmant, maar zo basic als maar kan; waarschijnlijk meer dan je had gedacht. Wat je zeker niet had verwacht, is de hoeveelheid herrie bij 30 km/u. De motor en versnelling janken er op los, de ophanging bonkt en de carrosserie kraakt. Het ding is zó hard geveerd en gedempt dat ik me even afvraag of ze ­überhaupt wel aan iets van een wielophanging hebben gedacht.

Misschien vonden ze dat de banden het comfort ook wel met z’n viertjes voor hun rekening konden nemen? Maar nee, er is daadwerkelijk een beetje veerweg. Waarom kon die dan niet wat zachter? Schiet mij maar lek. Het is niet echt accelereren wat hij doet; hij bouwt enige snelheid op.

Geeft niks. In de echt drukke delen van een stad trekt hij een kind op een driewieler er makkelijk uit, en die Lambo voor je in de file hou je ook eenvoudig bij. De besturing is onbekrachtigd, waardoor hij eigenlijk verrassend instinctief aanvoelt, en de remmen doen wat ze moeten doen. Elke rit eindigt met parkeren, en het parkeren van een Ami is elke keer weer een heimelijk genoegen.

De Avenger voelt ook groter aan

De Jeep is ook vol-elektrisch, maar hij is zo anders en zoveel duurder dat je je kunt afvragen waarom we deze twee eigenlijk bij elkaar hebben gebracht. Hij zou met gemak je enige auto kunnen zijn. Sterker: dat is een van de beste dingen aan de Avenger. Op binnen- en snelwegen voelt ie niet eens aan als een kleine auto. Hij heeft het raffinement, de stabiliteit en het comfort van iets veel groters.

En toch voelt de Jeep zich prima thuis in de stad. Voor een ‘echte’ auto is hij nog altijd aan de kleine kant – hij is korter dan de meeste crossovers, zelfs korter dan de Opel Mokka waaraan hij technisch verwant is. Zijn blokkendoosvorm maakt hem lekker overzichtelijk als je door allerlei smalle straatjes moet, en je zult de zwarte stukken plastic rondom dankbaar zijn als je even niet helemaal goed had gemikt.

De Jeep Avenger gebruikt offroad-skills op drempels

Omdat hij licht offroad-werk aan moet kunnen, zijn de korte overhangen en lange veerwegen van de ophanging ook bij uitstek geschikt voor verkeersdrempels en andere ongemakken van stadse bestrating. Door zijn hoogte kunnen volwassenen achterin zitten. Hij heeft een echte bagageruimte. In al die opzichten heeft ie de voordelen van een mini-G 63. Dus voor al het stadswerk waarbij meer dan één passagier en meer dan een klein beetje bagage komt kijken, wint ie het moeiteloos van de Ami.

En zo’n Avenger is ook nog eens een behoorlijk fijne plek om te vertoeven. Het is zo’n auto die ontworpen lijkt te zijn door mensen die hun werk leuk vinden. Het is niet te hip of te schattig, en ook niet over de top. Nee, alle vormen, materialen, kleuren en graphics zijn modern en passen gewoon erg goed bij elkaar.

Eindoordeel: Wat is de beste elektrische stadsauto?

De Jeep doet het dus prima in de stad. Maar voor de goede orde: je moet de Citroën niet zien als een goedkoop alternatief voor een auto. De Ami is eerder een duur alternatief voor een elektrische fiets – warmer, droger en in staat een passagier mee te nemen. Zijn bereik van een kilometer of 60 is precies goed, daarmee kun je een uur of vijf door elke stedelijke omgeving crossen.

Neem je de Ami echter mee naar een plek waar je harder mag dan 50 km/u, dan ben je de pineut. En daar begint het voor de Jeep eigenlijk pas. Als jij de levensfilosofie aanhangt dat alles wat meer dan genoeg is eigenlijk al te veel is, dan is de Ami jouw stadsauto. In die context is hij goedkoop en duurzaam persoonlijk transport op maat.

Het probleem is dat hij voor veel mensen gewoon niet geschikt is, omdat hij eerder ‘voor erbij’ is dan dat hij een reguliere auto vervangt. De Jeep kan ook je enige auto zijn. Hij is vier keer zo duur, maar we garanderen je dat je hem ook vier keer zo vaak zult gebruiken.

Specificaties van de Jeep Avenger 1st Edition (2023)

Motor
1 elektromotor
156 pk, 260 Nm
54 kWh (accu)
Aandrijving
voorwielen
traploos
Prestaties
0-100 km/u in 9,0 s
top 150 km/u
Bereik (opgave)
392 km
Gewicht
1.511 kg
Prijs
€ 40.500 (NL)
€ 39.500 (B) – Altitude

Specificaties van de Citroën Ami (2023)

Motor
1 elektromotor
8 pk, 39 Nm
5,5 kWh (accu)
Aandrijving
voorwielen
traploos
Prestaties
0-100 km/u in
geen 100 jaar
top 45 km/u
Bereik (opgave)
64 km
Gewicht
485 kg
Prijzen
niet te koop (NL)
€ 7.790 (B)