Volvo heeft een lange traditie van opgehoogde stationwagens. We proberen hun nieuwste, de V60 Cross Country, in zijn natuurlijke habitat: het bevroren noorden van Zweden
Is er een rustgevender rit denkbaar dan in een behaaglijke Volvo door een wit en verlaten landschap? We kunnen het ons lastig voorstellen. De omgeving van de kustplaats Luleå trekt aan ons voorbij, het is buiten -15 graden – dat valt mee, vorige week was het nog -30 – en we voelen ons kalm en verwend. Toen we instapten, wist de V60 Cross Country dat de stoel- en stuurverwarming meteen op standje barbecue moesten. Nu snort de viercilinder tevreden en knispert de sneeuw onder de spijkerbanden. We hebben al zeker een kwartier niemand gezien. Volmaakte ontspanning.
Als je, zoals wij, de V90 Cross Country een van de knapste stationwagens van het moment vindt, ben je vast blij met de komst van deze Volvo V60 Cross Country. In een poging om naast hun typisch Scandinavische styling toch een klein beetje Duits te doen, heeft Volvo ’m namelijk exact op z’n grote broer laten lijken. Met een beetje oefening kun je wat verschil in de achterlichten ontwaren, maar verder is het een V90 x 0,9. Normaal vinden we daar iets van, maar bij een ontwerp dat zo in balans is als dit, denken we niet dat grove differentiatie een verbetering had opgeleverd.
Ook vanbinnen is de Volvo V60 Cross Country een feest der herkenning. Dezelfde kalme lay-out, dezelfde ranke aluminium ventilatieopeningen, hetzelfde staande touchscreen dat we ooit briljant vonden, maar ons nu wat tegen begint te staan (om de vele keuzes en ‘knoppen’ die het heeft te onderscheiden, moet je je blik te lang van de weg halen). Dezelfde stoelen, gelukkig: jezelf laten zakken in een Volvo-stoel voelt altijd als thuiskomen.
De V60 is achterin zo ruim dat je je afvraagt waar je nog een V90 voor nodig hebt. Als Volvo V60 Cross Country is ie gepast aangedikt met beschermplastic en staat ie 60 millimeter hoger op z’n wielen. Ook heeft hij altijd vierwielaandrijving, en de T5-motor in onze testauto heeft 250 pk. Dat klinkt als een combinatie waar we in deze omgeving wel iets mee kunnen. Klaar met de rust.
Op een enorm ijsmeer – een ijszee eigenlijk, want het is een hoekje van de Botnische Golf – heeft Volvo voor ons een circuitje aangelegd. Gezien de obsessie met veiligheid verwachten we dat het (niet-uitschakelbare) ESP van de V60 ons de grootste lol zal beletten, maar dat valt mee: in de Sport-modus staat de stabiliteitscontrole een hoop dwars stuntwerk toe. Alleen in heel lange driftbochten wil het de boel hardhandig rechttrekken.
Oefening baart kunst: met de kick-down duw je ’m er ternauwernood doorheen en schuif je gecontroleerd verder. De achttraps automaat is comfortabel traag, maar dat geeft hier niet. De vierwielaandrijving, met een gezonde krachtverdeling naar de achterwielen, is erg nuttig om de auto om te gooien dan wel recht te trekken. Als een ballerina met rugzak zwiert de V60 van links naar rechts over het ijs.
Hoe Volvo V60 Cross Country rijdt als je de kinderen ermee naar school brengt of boodschappen gaat doen bij de Lidl? Geen idee. Maar hoewel dit deze week misschien niet de nuttigste TopGear-test is, was het waarschijnlijk wel de leukste.
