Uitgelicht: Hammond in de Mini Cooper S

Een auto die de wereld veranderde en daarbij transformeerde tot een icoon op wielen. Richard Hammond kruipt in een Mini.

 

We leven in een wereld waar we microscopisch kleine stapjes vooruitgang noemen. Een paar druppels brandstofbesparing, een stoel die je gemakkelijker kunt verstellen, dat soort dingen. Hoe is het dan in vredesnaam mogelijk dat Alec Issigonis en zijn team in 1959 met zevenmijls laarzen de allereerste Mini wereldkundig maakten? Een auto waarvan je nog altijd steil achterover slaat. Hij is inderdaad ontzettend klein. Als je er naast staat, krijg je acuut problemen met je gevoel voor verhoudingen. Een brievenbus lijkt ineens enorm, terwijl andere auto’s de gedaante van een vrachtwagen aannemen. Toch lijkt er in het interieur genoeg ruimte om met tien man uitgebreid te kunnen dineren, met het dashboard waarin de in het midden geplaatste wijzerplaat en de simpele knoppen zich op meters afstand van de bestuurder lijken te bevinden.

 

Hoe dat kan? Ik weet in elk geval dat ze maling hadden aan bestaande normen. Bijvoorbeeld door de motor dwars voorin te plaatsen, met directe overbrenging op de voorwielen. Zelf heb ik er in de loop der jaren twee gerestaureerd en dus weet ik precies hoe geweldig slim en eenvoudig een Mini in elkaar zit. Toch blijft een originele Mini zo ongeveer de meest knuffelbare vierwieler die ooit is gemaakt. Deze auto wil je blijven aaien. Er ergens lekker mee gaan zitten en er, als een kind met een nieuw speelgoedautootje, eindeloos mee spelen en naar kijken.

 

Maar eigenlijk moet je hier allemaal even aan voorbijgaan. De Cooper S bestaat namelijk niet alleen in een sentimentele fantasiewereld. Deze auto is echt, en dient dus ook zo te presteren. Gelukkig is dat geen probleem. De 1.275 cc metende motor die in 1964 samen met de Cooper S werd geïntroduceerd, levert 75 pk. De viercilinder reageert vlot op het gas en klinkt prachtig. Als vanzelf sloegen tijdens het warmrijden mijn gedachten ietwat op hol. Ik herinner me een wasknijper waarmee ik op winterochtenden de choke vastzette, en een washand om de verdeelkap tegen de kou te beschermen, met gaten erin geknipt voor de bougiekabels. Herinneringen die je alleen hebt als je vroeger ooit een Mini hebt gehad. En dan de geur, die heerlijke, ondefinieerbare Mini-geur.

 

Maar veel belangrijker: rijdt ie goed? Jazeker. Uitstekend zelfs. Samen met een aangenaam gierende versnellingsbak is de 75 pk voldoende voor een stevige, zelfverzekerde acceleratie. Wat mij betreft een lekker vechtlustig autootje, ideaal voor types die last hebben van het ‘kleine-man syndroom’. En dat is iets waar ik alles van afweet.

 

Voor de onafhankelijke wielophanging zijn rondom een soort rubberen kegels toegepast, wat op rechte stukken zorgt voor een karaktervol gestuiter. Van deze auto krijg je zin om gewoon stevig gas te geven. In bochten kun je proberen wat je wilt, de Mini geeft geen krimp. Sterker nog; hij daagt je uit om harder te gaan.

 

Nu moet ik toegeven dat bij dit exemplaar lasertechniek is gebruikt voor de wielophanging, en dat ie klaar is voor het circuit. Maar ook een standaarduitvoering stuurt met kleine wielbasis en relatief grote spoorbreedte als een kart. Daarbij geeft de Cooper S een heel eigen invulling aan het begrip snelheid. In het dagelijks verkeer kun je er zonder meer prima mee uit de voeten. Een acceleratie van 0 naar 100 in 10,5 seconden lijkt niet zo heel indrukwekkend, maar je hebt daarbij zoveel plezier dat je een paar pk extra geen seconde mist. Bovendien geef je in bochten vrijwel al je medeweggebruikers genadeloos het nakijken, terwijl je nog eens gas geeft alsof je op rails rijdt.

 

Ik zou eindeloos kunnen uitweiden over alle leuke details – zoals de scharnieren aan de buitenkant van de portieren, de vorm van de motorkap, de mistlampen – omdat deze auto je raakt. Bij het zien ervan word je gewoon hebberig. Een Mini laat zien dat we met z’n allen vergeten zijn wat een auto leuk en schattig maakt. Kijk zelf maar naar de mooie foto’s, om vervolgens op internet stiekem even te loeren of er niet een mooie Cooper S te koop is. Ik ben al begonnen.