Citroën ë-C4 review: Niet de beste EV, maar dat heeft zo z’n charme

Als je als merk nu probeert om mensen van benzine naar elektra te laten overstappen, bereik je dan meer met een purpose-built, futuristisch ogende zeepvorm of met een ‘gewone’ hatchback die toevallig geen verbrandingsmotor meer heeft? Gezien de explosieve verkopen van EV’s van een man met een groot sociaal netwerk is het antwoord wel duidelijk.

Toch zullen er ook zat mensen zijn voor wie het allemaal niet zo extreem hoeft. Die zouden zomaar kunnen belanden in een van Stellantis’ vele elektrische middenklassers, zoals deze Citroën ë-C4. Citroën heeft ’m uitgerust met een aandrijflijn die we ondertussen kennen uit talloze andere modellen, van de Peugeot E-208 tot de Jeep Avenger: een sterkere elektromotor (156 in plaats van 136 pk) en een grotere 54-kWh accu voor een alleszins acceptabele actieradius.

Het is een aantrekkelijk pakket, met de kanttekening dat hij al snel bijna hetzelfde kost als wat Tesla tegenwoordig voor een instap-Model 3 vraagt. De Citroën ë-C4 is een van vele auto’s die hiermee rake klappen krijgen, want tegen de technologie, laadeigenschappen en prestatiecijfers van de Amerikanen is het voor dit geld lastig opboksen.

Vanbinnen is deze ë-C4 heel Citroën

Tenzij je zo’n Model 3 niet ziet zitten, dus. Dan verwelkomt de ë-C4 je graag in een herkenbaar en overzichtelijk interieur waar je niets ingewikkelds of overweldigends tegenkomt. Er is gewoon een startknop, een PRND-schuifje en verder weinig om in te stellen of aan te passen; twee regeneratiestanden, drie rijmodi en een paar eenvoudig te bedienen en niet al te opdringerige rijhulpjes.

Op het centrale scherm zie je de laadpunten op je route en er klinkt af en toe een vriendelijk piepje als je een flitspaal nadert. Het tellerdisplay heeft drie lay-outs, het infotainment twee knoppen en de aircobediening gaat via een los paneel. Prima geregeld allemaal. Omdat het een Citroën is, mag de vormgeving van de ë-C4 wat eigenzinniger zijn dan die van de interne concurrenten.

De led-tekeningen voor- en achterop zijn lekker abstract, het stuur heeft een spaak zo breed als je hoofd en de passagier beschikt over een dashboardkastje, een laatje én iets wat lijkt op een tablethouder. Niet per se handig met een airbag erachter, lijkt ons, maar daar is vast over nagedacht. De deurpanelen zijn vrij hoog, waardoor je knus zit ingebouwd, en de stoelen zijn zacht en comfortabel. Achterin gaat het voor twee volwassenen allemaal net.

Het onderstel van de ë-C4 is fijn

Een fijn contrast met ander spul in zijn klasse is dat het onderstel van de ë-C4 hobbels en kuilen wegwuift met Franse flair. Daar tekenen wij voor, want een vrolijk potje hoeken zul je met deze auto toch niet snel doen. De besturing is vrij scherp maar licht, en in rap genomen bochten krijgen we al snel de bandjes aan het piepen. Met z’n extra pk’s kan ie prima meekomen, al krijg je ze pas volledig geserveerd als je de Sport-stand inschakelt of het gaspedaal letterlijk tegen het schutbord trapt.

Je voelt de boel dan zelfs een beetje trillen, alsof de Citroën ë-C4 het echt uit z’n tenen moet halen. Spannender wordt de rijervaring niet, maar dat verwacht ook niemand. Eerder zul je je bekommeren om de efficiëntie, en die lijkt met een WLTP-actieradius van 415 kilometer en ons moeiteloze testverbruik van 14,6 kWh/100 km – beter dan de fabrieksopgave – dik in orde.

De beste koop in zijn klasse? Dat niet, maar de ë-C4 biedt wel wat zaken die andere EV’s niet bieden, en dat is in deze tijd van Allemaal Hetzelfde Rijdende Auto’s ook wat waard.

Specificaties van de Citroën ë-C4 54 kWh Max (2024)