De vliegende Ford Raptors: Vliegles voor gevorderden in de F-150 en Bronco

Jack Rix: Ik leun op de wielkast van de Bronco, ter grootte van een stevig balkon. Mijn voorhoofd begint in deze schroeiende hitte al behoorlijk op te krullen aan de zijkanten, alsof ik een versgebakken chipje ben. Dan voel ik het. Een subsonisch gerommel dat langzaam overgaat in een heavy-metal V8-brul, om ten slotte te veranderen in een snel naderende zandstorm waaruit een rode Ford F-150 Raptor R tevoorschijn komt knallen.

Hij drift in een perfecte cirkel om de Bronco heen, op centimeters afstand van de bumpers, om er maar zeker van te zijn dat werkelijk élke hoek en kier onder het stof zit, en komt dan glijdend tot stilstand. De deur gaat open en als ik eenmaal uitgehoest en -geproest ben, doe ik mijn uiterste best om mijn ‘totaal niet onder de indruk’-gezicht op te zetten, terwijl ik toch best onder de indruk ben.

Jethro Bovingdon: Jack! Zó aardig van je! Echt hoor. Ik weet dat ik slechts een gast ben in de wonderbaarlijke TopGear-wereld, maar je hoeft bij dit soort vergelijkingen echt niet elke keer de handdoek in de ring te gooien voordat we zelfs maar zijn begonnen. Ik ben een grote jongen en kan best tegen mijn verlies. Met moeite, dan. Maar het lijkt erop dat dat vandaag niet erg op de proef gesteld gaat worden. Want het heeft er alle schijn van dat mijn Raptor gaat winnen – in elk denkbaar opzicht. Of niet dan?

‘We zijn in het land waar motorinhoud nog altijd koning is’

JR: Ho ho, laat me je daar even onderbreken, voordat dat opscheppen van jou echt uit de hand gaat lopen. Want als ik me niet vergis, heeft die pick-up van jou gewoon de motor van een huis-tuin-en-keuken-Mustang, terwijl de mijne het hart heeft van een supercar. Dezelfde (oké, lichtjes teruggetunede, maar toch) motor als de Ford GT. En dat, mijn vriend, heet nou een stamboom.

JB: Jazeker, jij hebt een kleinere, slappere en veel dommere versie van wat toch al het allerzwakste onderdeel van de Ford GT was. Cool. Een machtige 3,0-liter V6 – toegegeven, met twee turbo’s – met 418 pk. Een vermogen dat aan de slag moet met, wat, 2.600 kilo? Terwijl mijn Raptor R een 5,2-liter V8 met supercharger heeft met ZEVENHONDERD PK? Weet je zeker dat je hiermee wilt doorgaan? Je kunt nu nog weg, hoor…

Hoeveel kost de Bronco Raptor?

JR: Oké, we zijn in het land waar motorinhoud nog altijd koning is. Maar het neanderthalergedeelte van mijn brein moet en zal nu eenmaal van alles een wedstrijd maken, dus ik vecht door. De Bronco Raptor, of Braptor als je haast hebt, is in feite een mini-monstertruck; 37-inch terreinbanden, bodembescherming, actieve dempers van Fox, een spoorbreedte waarvoor een tank zich niet hoeft te schamen en derhalve wielkasten die je moet meten in meters. En dat alles voor minder dan 90.000 dollar, in de Verenigde Staten tenminste. Je gaat mij niet vertellen dat dit er niet verdraaid goed uitziet.

En de F-150?

JB: Ik kan niet geloven dat je niet gewoon bent vertrokken toen ik het je aanbood. Maar goed, de Braptor ziet er inderdaad geweldig uit. Misschien zelfs wel beter dan de Raptor R. En mijn pick-up is nog duurder ook. Dit ding begint bij 109.145 dollar. Maar goed, hij heeft óók 37-inch banden, Fox-schokbrekers, doet 0 naar 100 km/u in 3,9 seconden en de kwartmijl in 12 seconden rond. Plus: V8. Eigenlijk komt het erop neer dat de R alles heeft wat de Braptor ook heeft, plus 300 pk.

JR: Laten we het over iets anders hebben. Wat een plek is dit, hè? We zijn in Johnson Valley OHV Area (off-highway vehicle), een paar uur ten noordoosten van Los Angeles, een dik 36.000 hectare groot paradijs van zandduinen, droge rivierbeddingen, rotsige paden en uitzichten waarover je je kleinkinderen wilt vertellen. Je bent hier al eerder geweest, toch?

JB: Yep, ik heb hier al eerder de standaard-Raptor gereden – die ene met die EcoBoost-motor die ook in jouw kleuter-SUV zit. Het is een ongelooflijke plek. Zou je je het in Europa kunnen voorstellen: een plek ter grootte van een nationaal park, speciaal bedoeld om in rond te klooien in auto’s, pick-ups, buggy’s en motoren? En nog gratis ook? God bless America. Als je me kunt bijhouden, wil ik met alle liefde je gids zijn. Welke smaak stupiditeit wil je?

Wat we vandaag gaan doen met de Ford Raptors

JR: Nou, ik dacht een beetje doelloos in het rond te glijden en wat te rotzooien, om onze auto’s een beetje te leren kennen. En dan… iets spectaculairders. Weet je, in dit opzicht rij ik figuurlijk nog een beetje met zijwieltjes; nog nooit eerder hebben alle vier de wielen van een auto die ik bestuurde tegelijkertijd het aardoppervlak verlaten. Niet expres, tenminste.

En omdat allebei onze auto’s zichzelf afficheren als Baja-racers met kentekenplaten, en omdat we ons bevinden op de meest wetteloze plek van Amerika, dacht ik dat we misschien het luchtruim konden trotseren met onze dik 2,6 ton wegende trucks? Ik ben klaar om mijn autovliegbrevet te gaan halen.

JB: Gelukkig hoef je om te springen letterlijk niets bijzonders te kunnen. En als je denkt dat een helling eruitziet alsof je bij 80 km/u wel gaat springen… dan is het altijd bij 110 km/u. Maar het is natuurlijk nooit bij 110 km/u. Het is eigenlijk altijd bij 140 km/u. Dus om absoluut zeker te zijn, laten we zeggen 160 km/u. Haalt de Bronco 160 km/u?

JR: Zijn top ligt op 180 km/u, dus dat zit wel snor. Goed, dus als ik lekker mee wil komen in het kielzog van de F-150, moet ik in de Baja-modus zitten, met de 2H-instelling voor de achterwielaandrijving en het ESC helemaal uit. Jammer dat we de motor niet ook kunnen transplanteren, want hoewel ie genoeg puf heeft om hier een beetje in het rond te rammen, zou de V6 wel wat meer karakter kunnen gebruiken.

Het helpt waarschijnlijk niet echt dat ik haast kan baden in de glorieuze V8-geluiden van de F-150 voor me, en er constant aan word herinnerd dat hoewel we zo’n beetje dezelfde dingen doen – driften op niks af, passeren met vol gas en elk obstakel in onze weg met de grond gelijkmaken – Jethro degene is die de meeste lol heeft. Ik kan zijn grijns zien door zijn achterhoofd heen.

Deze Ford F-150 voelt zich hier thuis

JB: Wat werkelijk indruk op me maakt, is het gemak waarmee de Raptor R al dat soort dingen doet. En dat ie er eigenlijk helemaal niet zo gewelddadig bij aanvoelt. Dit apparaat lijkt gebouwd voor dit soort gedrag. De motor is ongelooflijk. Ik moet toegeven dat bij lage toeren het koppel niet direct is wat je zou verwachten, maar hij scheurt met zoveel energie door naar de toerenbegrenzer en het geluid is puur theater.

Die mix van zijn haast akelige capaciteiten in dit terrein met de intensiteit van de motor, plus het gevoel voor humor van het geheel, maakt hem onweerstaanbaar. Eerlijk, de Raptor R zou niet mijn soort auto moeten zijn, maar hij is zó ontzettend leuk. Hij laat je je eigen grenzen verleggen, helpt je daarbij en beloont je er nog voor ook. Au, dat was een diepe.

De Bronco Raptor heeft het hier wat lastiger

JR: Ho, rustig aan: dat kwam gevaarlijk dicht in de buurt van daadwerkelijk nuttige informatie. Ondertussen zien de zaken er vanuit de bestuurdersstoel van de Bronco aanzienlijk minder rooskleurig uit. Hoewel hij het postuur heeft van een flinke aanleunwoning en er vanbuiten volstrekt onoverwinnelijk uitziet, lijkt de binnenkant haast in zijn geheel te zijn gemaakt van gerecyclede chipszakjes. Klungelig is het juiste woord. Dat is zorgwekkend, omdat we hem binnenkort de lucht in gaan jagen en alleen maar kunnen bidden dat ie ook weer in één stuk landt. Heb je al een geschikte schans uitgekozen, Jethro?

JB: Je zou denken dat het vinden van een plek om te springen in een gebied van 36.000 hectare relatief eenvoudig is. Maar gek genoeg blijkt het nogal lastig. Misschien was het minder handig om de zoektocht met 160 km/u te doen, wat nogal een tunnelvisie oplevert op wat recht voor je ligt. Zie daartoe ook de ‘neus-eerst landing’ bovenaan het artikel.

Maar: ik heb De Sprong gevonden. De aanloop is rotsig en eigenlijk net iets te bochtig, maar ik denk dat je er met deze dingen genoeg snelheid zult kunnen opbouwen. Oh, en hij is blind. Een echte test dus voor je toewijding en vertrouwen; en voor jou om dat snel stijgende paniekgevoel te krijgen vlak voor je opstijgt.

JR: Klinkt ideaal. Jij gaat eerst, vanzelfsprekend. Ik ga wel op een veilige afstand staan en even m’n levensverzekering checken… En in de gaten houden of er niet net een paar Trophy Trucks van de andere kant komen. Neem je tijd.

Waarom je beter niet kunt remmen voor de sprong

JB: Veel wetenschap komt hier niet bij kijken, het gaat meer om geloof, wilskracht en de onbuigzame kennis dat deze auto’s van iemand anders zijn. Dat gezegd hebbende: je kunt maar beter niet remmen vlak voordat je van de grond komt, omdat je neus dan enorm naar beneden zal komen bij de landing en dat nog weleens schade kan opleveren. Een rustige, constante hoeveelheid gas houdt de vlucht prettig en stabiel.

‘Omarm de angst, gaspedaal tegen de vloer en geniet van de rit’

De Raptor R is hier overduidelijk voor gebouwd. Hij zit aan de binnenkant veel steviger in elkaar dan de Braptor, hij lijkt rustiger over alle hobbels te gaan en voelt zo vreselijk groot aan dat een veiligheidsgevoel al in zijn hele wezen zit ingebakken. De snelheid waarbij hij daadwerkelijk los van de grond komt? Lastig te zeggen. Ik ga gewoon vol gas vanaf het startpunt, doe dan iets rustiger aan en hou mijn rechtervoet in dezelfde positie voor de take-off. En ja: het werkt. De Raptor R komt los, hij vliegt.

JR: KANONNEN! Ik weet dat jij dit soort dingen met je ogen dicht doet – nou ja, niet letterlijk waarschijnlijk – maar had je in de gaten dat dat twee sprongen waren voor de prijs van één? Dat in- en uitveren bij de landing knalde een hele lading frisse lucht onder alle vier de wielen. Lieve help, de massa en snelheid van iets van die grootte dat voorbij komt vliegen… Het is onwerkelijk, je voelt de schokgolf in je longen. Je snapt dat ik nu een soort Champions League-commentaar aan het brabbelen ben, allemaal om mijn brein maar een beetje af te leiden van het feit dat ik nu moet…

JB: Momentum is je vriend. Het is griezelig om het te zien gebeuren, maar stel je de kracht voor die je voortstuwt naar een veilige landing. Je kúnt dit gewoon haast niet fout doen. Tenzij je een soort natuurkundewetten tartend anti-talent hebt. Maar ik heb alle vertrouwen in je. Omarm de angst, gaspedaal tegen de vloer en geniet van de rit. Dit is het, Jack. De Bronco Raptor gaat je naar plekken brengen waar je nog nooit bent geweest.

We gaan voor de sprong in de Bronco

JR: Mijn grootste probleem lijkt hier een gevalletje zweethandjes te zijn. Veel grip op mijn stuur heb ik niet, maar wilskracht des te meer. Grappig hoe een korte helling eruit kan zien als een betonnen muur, met niets dan blauwe lucht erachter, als je er met een gangetje van 100 km/u tegenop klautert. Maar je weet het nog best, Jack: dit was jóúw idee. Heb vertrouwen in het proces en stel je die foto’s eens voor… Iets gas terug bij de aanloop, en dan versnellen bij de voet van de sprong… en ik zweef in de lucht.

‘De echte pret is dat je de auto gebruikt op een extreme manier, terwijl ie daar door zijn ingenieurs toch voor bedoeld is’

Alles is sereen. Het is alleen de klap die me het landschap in gaat spugen bij de landing waar ik me nu zorgen over kan maken… maar het gaat goed! De Bronco redt het en blijft voor het overgrote deel ook nog in elkaar geschroefd. Bungeejumpen, parachutespringen en nu dit – het is dezelfde high van eerst adrenaline, dan hele emmers endorfine. Voorwerpen die zo zwaar zijn, zouden dit soort dingen niet moeten kunnen.

JB: Wauw! Goed gedaan! Geen enkele aarzeling, massa’s snelheid en nog een fraaie stuiter bij de landing ook. Het ziet er inderdaad nogal angstaanjagend uit van een afstandje, maar ook redelijk kalm en magisch. Volgens mij ben ik uitgedroogd, even een slokje. Hoe dan ook, dat was veel, veel beter dan ik had verwacht. Ik moet zeggen: de Bronco ziet er wel een tikje verdacht uit, met al die carrosseriedelen die alle kanten op klapperen, maar ik hoorde bij de landing geen écht akelige geluiden en ik neem aan dat jij ook nog heel bent. Al met al een uitstekend resultaat dus!

JR: Ik leef nog, en de auto ook. Tsjonge, dat was dikke pret – ergens doodsbang voor zijn en het toch doen, het werkt iedere keer weer. De echte pret is hier eigenlijk dat je de auto gebruikt op een zeer extreme manier, terwijl ie daar door zijn ingenieurs toch echt voor bedoeld is. Een supercar écht hard over een circuit jagen, een terreinauto door een onherbergzaam gebied loodsen, een MPV tot de nok toe volladen met kinderen en zooi – een auto zichzelf laten bewijzen zou weleens de ware basis van automobiele tevredenheid kunnen zijn.

Dit kan alleen hier

JB: Amerika is dol op dit soort dingen. Zulke momenten van totale helderheid. Onze tijd in Johnson Valley is misschien niet direct therapeutisch, maar het voelt wel als een catharsis. Ford begrijpt dat het bij pick-ups en SUV’s ook puur om recreatie kan draaien, en de Raptors zijn de ultieme uitdrukkingen van die gedachte. Ze zijn absurd, over de top, hebben idioot grote wielen en ja, een behoorlijke portie overgewicht.

Maar ze beschikken ook over fabelachtige vaardigheden, hebben bergen karakter en tonen een geweldige voorliefde voor het verschaffen van pure lol op vier wielen. Vaak voelt het alsof we ons een beetje moeten schamen omdat we van auto’s houden. Nou, als het zo moet, zijn er slechtere plekken om je toevlucht te zoeken dan in een Bronco of een Raptor R. En wie dit afkeurt, zou ons hier trouwens toch niet kunnen -volgen. Niet met 160 km/u over sprongen, stenen en rivierbeddingen.

Specificaties van de Ford Bronco Raptor (2023)

Motor
3.0 V6
415 pk, 597 Nm
Aandrijving
vier wielen
10v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 5,7 s
top 180 km/u
Verbruik (gemiddeld)
18,8 l/100 km
CO2-uitstoot n.b.
Gewicht
2.600 kg
Prijs
$ 89.835 (VS)

Specificaties van de Ford F-150 Raptor R (2023)

Motor
5.2 V8
700 pk, 868 Nm
Aandrijving
vier wielen
10v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 3,9 s
top 180 km/u
Verbruik (gemiddeld)
23,5 l/100 km
CO2-uitstoot n.b.
Gewicht
2.760 kg
Prijs
$ 109.145 (VS)