![](https://media.1815.io/topgear/i/width=424&height=239/2021/10/lexus-lc-black-inspiration.jpg)
![](https://media.1815.io/topgear/i/width=424&height=239/2021/10/lexus-lc-black-inspiration.jpg)
Je kunt natuurlijk één somptueus vlaggenschip maken. Maar je kunt er ook twee maken, in hetzelfde jasje, die verder totaal niets met elkaar van doen hebben
Oké, dat is overdreven: de Lexus LC 500h lijkt wel degelijk op de LC 500. Buiten het feit dat ze dezelfde gloednieuwe basis hebben en hetzelfde fantastische, buitenaardse uiterlijk, word je overspoeld door dezelfde golf van ontspanning als je erin gaat zitten. Maar vanaf het moment dat je vinger de startknop aanraakt, is er van enige overeenkomst geen sprake meer.
De LC 500h is een hybride, zoals je misschien al had begrepen. Hij heeft een ladinkje lithium-ion accu’s aan boord, plus een 3,5-liter V6, gekoppeld aan een aandrijflijn die zo ingenieus is dat zelfs hybride-expert Lexus ‘m nu pas heeft bedacht. En waar we normaal zouden zeggen: hè jongens, hou de zaken toch lekker simpel, kunnen we dat standpunt nu niet echt meer verdedigen.
Lexus heeft namelijk geluisterd naar de jarenlange klaagzang van mensen zoals wij, die stellen dat continu variabele transmissies stom zijn. Omdat ze de motor als die van een scootertje laten klinken en evenveel gevoel met de aangedreven wielen geven als een elastieken fietsketting. Dus kwamen de Japanners op de proppen met een nieuw idee: een constructie van twee elektromotoren/-generatoren met daartussen een planetair tandwielstelsel en erachter iets dat een multi-shift device heet, met vier vaste trappen als die van een traditionele transmissie. In elk van de eerste drie trappen neemt de planetaire set drie voorgeprogrammeerde standen aan, zodat er in totaal negen versnellingen zijn. De vierde trap op het MSD vormt de tiende versnelling.
Het gevolg, via allerlei elektronische hekserij, is een aandrijflijn met de veelzijdigheid en hybride-geschiktheid van een CVT, die moet aanvoelen als een echte automaat. Goed nieuws: het werkt, tot op zekere hoogte. Wanneer we net met de LC 500h onderweg zijn, kunnen we niet geloven hoe hij op- en terugschakelt – rap als een DCT-bak – en hoe concreet de connectie tussen gaspedaal en motor lijkt te zijn. Maar al snel merken we toch wat typisch CVT-gedrag: de motor moet even zoeken naar een geslaagd toerental, reageert curieus bij een kick-down of blijft alsnog een moment hoog hangen bij stevig accelereren.
Welnee. Dat ze onze kennelijk irrationele wensen (buiten Europa zeurt niemand over CVT’s) proberen in te willigen, stellen we op prijs. En zoals we over de LC 500 al zeiden: dit is geen auto die vraagt om wangedrag. De Lexus LC 500h leent zich uitstekend voor het relaxtere cruisewerk, is ook in de echte wereld verbazend zuinig, maar kan indien nodig toch venijnig uit de hoek komen. In feite – en we kunnen zelf niet geloven dat we dit opschrijven – past deze uitgekiende, snelle en fluisterstille hybridetechniek hem beter dan de V8.
Lexus zet beide LC’s voor hetzelfde geld in de markt, maar in Nederland is de hybride 50.000 euro minder duur (hij begint bij 116.495 euro) door z’n lagere uitstoot. Of je er 50.000 euro aan mist? Absoluut niet. De Lexus LC 500h is een prachtig compleet plaatje en zal een select gezelschap gefascineerde fijnproevers heel gelukkig maken.
Reacties