De Monticello Motor Club is een heel andere propositie dan een circuitdag op een bewolkt Zandvoort. Dit 6,7 kilometer lange stuk asfalt, in een slaperige vallei 150 kilometer ten noorden van New York City (een rit van 90 minuten in je favoriete supercar, of realistischer – gezien de clientèle – een kwartier in je helikopter), omschrijft zichzelf als een countryclub. Lidmaatschap start bij 60.000 dollar entreegeld plus 5.900 dollar per jaar voor het Silver-pakket en loopt door tot 95.000 dollar plus 13.900 dollar per jaar voor het Gold-pakket. Dan kun je onbeperkt gebruikmaken van de baan, en de club houdt je auto in opslag en zorgt ervoor dat hij rijklaar staat als je aankomt, zodat je louter nog in je racepak hoeft te springen en gas te geven. Ka-boem, gemak dient de mens.

Home of the brave

Monticello is de plaats waar de echt rijken der aarde komen om te spelen, de plaats waar prestaties en snelheid de beste valuta vormen. Het is zodoende de best denkbare omgeving voor een hypercar om zichzelf op de kaart te zetten. Aan het eind van de pitstraat staat het apparaat dat de interesse van diverse leden zal wekken: de SSC Tuatara, een auto die we in 2011 voor het eerst zagen als een design-concept, maar die nu – na jaren ontwikkeling – pas klaar is om de eerste in serie gebouwde hypercar te worden om de magische barrière van 300 mph (482,8 km/u) te doorbreken. En inderdaad, Bugatti is ze te snel af. Maar dat wisten we niet toen we de test deden.

Shelby SuperCars

Eerst even terug in de tijd. In 2007 verbaasde Shelby SuperCars (SSC) de ­automobiele adel door met de Ultimate Aero het snelheidsrecord voor productieauto’s te zetten op 411,72 km/u, op een afgesloten weg in de staat Washington, waarmee het die titel bij Bugatti wegkaapte. Het record van Shelby werd goedgekeurd en gevalideerd door Guinness – en dat betekende dat de Amerikanen de bekende hypercar-elite enigszins in hun hemd zetten.
‘Toen we bekeken hoe we dat record konden vestigen, werd ons duidelijk dat er geen eensluidende normen waren waarmee die snelheden werden gevalideerd, dus werkten we samen met het team van Guinness en kwamen de parameters overeen waaraan een officiële snelheidstest moest voldoen’, zegt Shelby. ‘Dat werd twee keer hetzelfde stuk weg rijden binnen een vooraf bepaalde tijd. Die regels gelden tot op de dag van vandaag, dus in essentie hebben wij de regels bepaald.’

De magische grens

De Ultimate Aero vormde het startschot voor een miljarden kostende race om de snelste te worden. Topsnelheden namen almaar toe, waardoor de focus is komen te liggen op wie de grens van 300 mph ook kan doorbreken, een strijd die SSC, Koenigsegg en Hennessey stuk voor stuk in hun voordeel willen beslechten. Het officieuze record van Bugatti gaat hoe dan ook vermorzeld worden. We zagen het wild-futuristische design van de SSC Tuatara acht jaar geleden voor het eerst, maar nog steeds ziet hij eruit als een ruimteschip. In zekere zin past hij wel beter bij de hypercars van 2019 dan bij die van 2011 (vooral als hij is uitgerust met het optionele circuitpakket – zie het kader verderop).
Maar het design is niet alleen maar bedoeld om visueel indruk te maken. Z’n vorm is uitgewerkt door Jason Castriota (die je kent van het Maserati Birdcage-concept, de Ferrari 599 en de auto waarmee het allemaal begon: de Ferrari P4/5) en is ingegeven door de eisen van de aerodynamica op hoge snelheden. ‘Bij zulke stratosferische snelheden heeft de aerodynamische weerstand van een voertuig enorm veel effect op je top, en op het benodigde aantal pk’s om dat magische doel te bereiken. We hebben een Cw-waarde [luchtweerstandscoëfficiënt, red.] van 0,279, de Chiron heeft 0,35. We hebben de berekeningen uitgevoerd en zijn er zeker van dat we het zullen halen, en nog vermogen over zullen hebben’, zegt Castriota.

Weet je wat deze auto nodig heeft? Meer snelheid

Als je de reguliere Tuatara toch wat te gewoontjes vindt, je het grootste deel van je tijd stukslaat op een lokaal circuit en je echt heel dol bent op g-krachten, dan kun je bij SSC terecht voor het High Downforce Track Pack. Beschikbaar als optie van, kuch, 250.000 dollar. Dat op de openbare weg toegelaten Track Pack vergroot de downforce van 250 kilo tot 600 kilo bij 300 km/u en geeft de auto een geheel andere houding en aanblik. Behalve een koolstofvezel splitter, dorpels, vleugel en diffuser krijg je ook een speciale ophanging voor het circuit, dito wielen, plus een heuse luchtkrik en een ingebouwd brandblussysteem voor de ware, heldhaftige circuitervaring. De productie van de Tuatara start met 50 coupés die standaard of met Track Pack worden geleverd, gevolgd door 35 spider-versies (compleet met extra sterke tape voor je haarstuk) en nog meer gefocuste en extreme versies daarna. De eerste productieauto wordt getoond op Pebble Beach in augustus, waarna de eerste snelheidstesten spoedig zullen volgen. Houd afstand.

Waar komt al deze snelheid vandaan?

De Tuatara wordt aangedreven door een speciaal voor hem gemaakte 5,9-liter twin-turbo V8 met vlakke krukas, ontworpen door Nelsen Racing, met een rode lijn bij 8.800 tpm. Hij heeft 1.368 pk als je rijdt op reguliere benzine of een blaartrekkende 1.773 pk op E85 (waarvan vandaag een aantal vaten naar Monticello is gebracht om ons ‘de volledige ervaring’ te bieden). Om al dat vermogen naar de achterwielen te sturen (ja, je leest het goed: alleen naar de achterwielen) wordt gebruik gemaakt van een geautomatiseerde handbak met zeven ­versnellingen, ontwikkeld door Cima in Italië en in staat om te schakelen in minder dan 50 milliseconden. SSC claimt dat de auto van 0 naar 100 km/u zal gaan in minder dan 2,5 seconden, de kwartmijl zal afleggen in minder dan 9,75 seconden en een top zal hebben van… nou, dat valt dus nog te bezien. De actieve ophanging van Penske heeft drie standen: Normal, Sport en Track. Om al dat vuurwerk op het asfalt te krijgen, wordt gebruik gemaakt van Michelin Pilot Sport Cup 2-banden, maatje 245/35 voor en een dikke 345/30 achter. Met een geheel uit koolstofvezel opgetrokken carrosserie en een dito kuip weegt de SSC 1.247 kilo, 272 kilo minder dan een Aventador. Open de dramatische zwanenvleugelportieren en je stapt in een heel bijzonder interieur. Neem het HMI-systeem, ofwel het infotainment – vaak een knullig onderdeel van auto’s die in beperkte oplage worden gebouwd, en niet zelden een kijk op welk mainstream-merk je eigenlijk op de weg houdt. SSC heeft samen met een team in Noorwegen een compleet uniek systeem ontworpen dat ook met een smartphone-app communiceert en je zo in staat stelt de auto te openen, maar ook om bepaalde instellingen, zoals de rijhoogte, van een afstandje te veranderen.

De potentiële kopers van Tuatara

Om echt te begrijpen wat de aantrekkingskracht van de SSC is, moet je de klandizie ook begrijpen. Vandaag bevinden we ons in het gezelschap van oud-NFL Super Bowl-winnaars, ondernemers uit de hele wereld en grote dealmakers, allemaal heel succesvol en allemaal heel opgewonden om de auto te zien en te rijden. Ze hebben allemaal dezelfde mentaliteit. Elk van deze mannen staat bovenaan de bellijst van alle automakers die gelimiteerde series bouwen. Maar als je alles kunt kopen, wil je eigenlijk nog maar één ding: exclusiviteit. We zien ze een voor een in de auto klimmen en er op het circuit mee spelen – de een wat succesvoller en sneller dan de ander. Bij hun terugkeer staan ze echter unaniem in brand van enthousiasme – het Super Bowl Hall of Fame-figuur stapt uit met de breedste grijns van allemaal en rept over ‘eindeloos vermogen’ en ‘explosieve schakelmomenten’. Als alle vips klaar zijn, mogen wij.

Hoe voelt de SSC Tuatara op het circuit?

Na een paar instructierondjes met Shelby aan het stuur wisselen we, mogen we het circuit leren kennen en beoordelen of 1.773 pk op de achterwielen nog iets anders is dan enkel een uitgesteld ongeluk. Onze eerste vier ronden – waarbij we niet alleen de auto, maar ook een circuit aftasten waar de leden ondertussen in hun eigen auto’s racen – zijn niet echt leuk.
Maar in tegenstelling tot wat je aanvankelijk zou denken, levert de SSC z’n enorme vermogen op een manier die geen enkele andere achterwielaangedreven auto zou kunnen.

En op de weg?

Het circuit loopt al snel vol met een squadron aan MX-5’jes, waardoor we met Jerod koers zetten naar een snelweg om te bezien hoe de SSC zich in de echte wereld houdt. Je beseft constant dat er altijd meer vermogen beschikbaar is, dat elk dotje gas vergezeld gaat van een enorm diepe ademtocht en een gigantische bak turbodruk, en dus spreek je uiteindelijk het potentieel onder je rechtervoet maar amper aan.

‘Eindelijk rapen we de moed bijeen om op het lange rechte stuk te planken’

Het zicht naar buiten is beperkt, gefocust en agressief – maar hij is opvallend comfortabel dankzij de actieve Penske-ophanging, en de bak schakelt heel makkelijk bij deze lagere snelheden. Onze korte trip bewijst dat eigenaren van de SSC zich met veel plezier van Manhattan naar Monticello zouden kunnen ­begeven – mocht hun helikopter voor een beurt bij de garage staan.

Eindelijk kunnen we vol gas

De volgende dag, na een contemplatieve avond, zijn we terug op het circuit en is het tijd om het potentieel van de SSC Tuatara verder uit te diepen. Met de auto in de Track-stand – die de rijhoogte verlaagt tot 60 millimeter van het wegdek, de demping harder maakt en de schakelmomenten verkort – gaan we op pad. Het circuit is nog leeg, en eindelijk rapen we de moed bijeen om op het lange rechte stuk te planken. Tweede versnelling, op het gas dan. De achterkant van de Tuatara hurkt ineen, kermt een kort moment, vindt dan grip – en hij gaat. Het is op een woeste wijze indrukwekkend, maar nog lang niet zo woest als wanneer hij opschakelt; dat is werkelijk angstaanjagend. Elke keer als je bij vol gas aan de flipper trekt, veroorzaakt dat een explosieve schok, een energie die doortrekt tot in je elleboog en daar naar buiten lijkt te willen barsten. De acceleratie is wreed en, zodra de turbo’s klaar zijn voor actie, lineair – en houdt niet op tot je een gat in de horizon hebt gestompt.

‘Monticello is niet groot genoeg om deze auto de vrije teugel te laten’

We rijden meer rondjes en ons zelfvertrouwen groeit beetje bij beetje, zodat we objectiever naar z’n gedrag kunnen kijken. De besturing is responsief, de remmen zijn machtig, maar het pedaal is vooralsnog te zacht afgesteld (Shelby meldt dat dit aandachtspunt voor de productieauto’s al verholpen is). De motor voelt nooit aan alsof hij er niet klaar voor is, want de turbo’s domineren zowel z’n gedrag als het geluid. Hoe sneller je gaat, hoe indrukwekkender de aerodynamica van de SSC aanvoelt, maar we hebben meer ruimte nodig om de grenzen van deze auto echt af te tasten en te verkennen.

De heilige grens bereiken

Monticello is simpelweg niet groot genoeg om deze auto de vrije teugel te laten. Daarvoor moeten we ons klaarblijkelijk verplaatsen naar een heel lange weg in de staat Washington, die afsluiten, de SSC naar de horizon richten en dan maar zien wanneer de naald van de snelheidsmeter niet verder meer gaat. Voor veel mensen is de race om als eerste 300 mph te rijden totaal irrelevant, een betekenisloos cijfer omdat het al door zoveel auto’s op de zoutvlakten is gedaan. Voor anderen, onder wie Shelby, is het de drijvende kracht om de auto van hun dromen te bouwen. Voor de klandizie – de mensen die alles hebben – is het hebben van de officieel snelste machine op de weg toch ook bepaald wel een ‘dingetje’. Er kan maar één productieauto als eerste de magische grens van 300 mph doorbreken, en het staat louter in de sterren geschreven of dat de Tuatara zal zijn. Maar als SSC merken als Bugatti, Koenigsegg en Hennessey verslaat, dan hebben de leden van de Amerikaanse miljardairsclub iets toe te voegen aan hun boodschappenlijstje.

Specificaties van de SSC Tuatara
Motor
5.900 cc
V8 biturbo
1.368 pk (Euro 95)
1.773 pk (E85)
Aandrijving
achterwielen
7v sequentieel
Prestaties
0-100 km/u in <2,5 s
top n.b.
Verbruik (gemiddeld)
n.b.
CO2-uitstoot
n.b.
Afmetingen
4.633 x 2.065 x 1.067 mm
(l x b x h)
2.672 mm (wielbasis)
1.247 kg
tankinhoud n.b.
bagageruimte n.b.
Prijs

<€ 1.450.000
(excl. belastingen)

Reacties

Geef een reactie

(verplicht)