Autotest

Veloster vs Scirocco vs Astra GTC

Mode is vluchtig, stijl is tijdloos. Wie is het mooist, het sportiefst, rijdt het best en is het meest praktisch in gebruik? Drie sportieve en betaalbare coupés op een rij. Een goede, stijlvolle en toch betaalbare coupé weet de beperkingen die verbonden zijn aan zijn prijsklasse te overwinnen en…

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 24 mei 2012 om 12:11 uur

TopGear-deals met veel korting

Mode is vluchtig, stijl is tijdloos. Wie is het mooist, het sportiefst, rijdt het best en is het meest praktisch in gebruik? Drie sportieve en betaalbare coupés op een rij.

Een goede, stijlvolle en toch betaalbare coupé weet de beperkingen die verbonden zijn aan zijn prijsklasse te overwinnen en straalt exclusiviteit en klasse uit. Een ietwat exotisch imago, dat veronderstelt dat het om een dure exclusieve sportwagen gaat, terwijl zo’n auto in werkelijkheid ook bereikbaar is voor normale stervelingen onder ons. Zulke auto’s zijn meestal hopeloos onpraktisch, maar koppelen wel uitmuntende rijeigenschappen aan een smaakvol ontwerp.

Ga er maar aan staan. De wensenlijst is enorm: stijlvol, snel, exotisch, betaalbaar, goede rijeigenschappen en als het kan ook nog een beetje praktisch in gebruik.

Onder de carrosserie van dit soort auto’s gaat veelal techniek schuil die gedeeld wordt met een verstandige gezinsauto uit dezelfde familie. Een hatchback of stationwagen van hetzelfde type. Die nauwe verwantschap met een doorsnee broertje zorgt ervoor dat zo’n fraaie coupé nog enigszins betaalbaar blijft.

Helaas zijn de echt goede en betaalbare coupés dun gezaaid. Diverse fabrikanten proberen het van tijd tot tijd. Ford bracht ons de Capri en jaren daarna de Puma, maar vervolgens werd het stil. Ook Fiat en Alfa proberen af en toe eens wat, net als Honda, maar ook daar is in dit segment momenteel geen teken van leven te bekennen. Veel mensen vinden dit soort kleine coupé’s leuk om te zien, maar er zijn er maar weinig die ook daadwerkelijk voor de verleiding zwichten en er een kopen. De markt is dus klein en het is voor de meeste producenten niet lucratief om er teveel geld en aandacht aan te besteden. Toch wordt er zo nu en dan weer een poging gedaan om een model op de markt te brengen waar het grote publiek misschien wel een keer massaal voor valt. Het succes is wisselend.

Opel heeft met de Astra gedaan wat Renault met de Mégane deed. Een driedeurs hatchback, de Astra GTC, die genoeg afwijkt van de standaard vijfdeurs Astra om het een coupé te kunnen noemen. Hyundai komt met de Veloster. Een gespleten persoonlijkheid die aan de bestuurderskant een vlotgelijnde coupé lijkt, maar aan de bijrijderskant twee deuren heeft en daarmee de uitstraling van een degelijke gezinsauto imiteert. Het zou wat flauw zijn Hyundai daarom direct in de hoek te zetten. Eigenlijk verdienen de Koreanen onze bewondering voor dit gewaagde en innovatieve idee om het coupéconcept toegankelijk te maken voor een breder koperspubliek. Of het ook een zinvol en succesvol idee was, is nog de vraag, maar daar komen we later op terug. Vooralsnog verdient het ons respect dat een autoproducent het lef heeft om zijn nek uit te steken.

In deze test heeft eigenlijk alleen de Volkswagen Scirocco recht op het predicaat ‘echte coupé’. Twee deuren, lage daklijn, brede heupen en kleine ramen.

Coupés zijn aantrekkelijk omdat ze afwijken van de traditionele hatchback. Rijd je een coupé, dan laat je zien dat je geen genoegen neemt met een auto waarvan er dertien in een dozijn gaan. Een coupé wikkelt zich om je heen en geeft een gevoel van geborgenheid. Als een hand in een handschoen. Lage raamlijnen en een laag dak voelen intiem aan, maar suggereren ook snelheid en sportieve prestaties.

Ook op technisch vlak zijn er daadwerkelijk verschillen tussen de coupé en de hatchback. Zo heeft de Scirocco een grotere spoorbreedte dan de Golf, en bestaat de wielophanging voor een groot deel uit lichtgewicht aluminium onderdelen. De Astra staat ook breder op zijn wielen en de voorwielophanging beschikt over superieure hyperstrut-veerpoten. De Veloster is lager dan de nieuwe i30, heeft betere dempers en is steviger geveerd dan z’n hatchback-broer. Het chassis van deze drie auto’s is ontworpen voor scherpere prestaties dan onze drie testmodellen kunnen leveren. Dat moet wel, want er komt een Astra GTC met 280 pk, er is een Veloster Turbo op komst, en de Scirocco R levert 265 pk.

‘De vraag of het een coupé of een hatchback moest worden, was iets waar ze bij Hyundai kennelijk niet helemaal uit kwamen’

Wij doen het in deze test met iets minder vermogen. De Scirocco 1.4 TSI Bluemotion levert 122 pk en de Opel Astra GTC 1.4 Turbo 140 pk. De Hyundai Veloster is voorlopig alleen leverbaar in de 1,6-liter uitvoering en levert ook 140 pk. Geen indrukwekkende cijfers. Alle drie deze auto’s kampen in zeker opzicht met een gebrek aan vermogen, maar bij dit soort modellen draait het niet alleen om de hoeveelheid pk’s. Bij een coupé gaat het vooral om styling en uitstraling. Zoek je brute kracht, dan kan je in deze prijsklasse beter kijken naar een van de geweldige hot hatches die momenteel verkrijgbaar zijn, zoals een Clio RS, een Mini Cooper S, of de 180 pk sterke Polo GTI.

Als we het toch over prijzen hebben: bij onze testauto’s is de prijsvolgorde precies zoals je zou verwachten. De Scirocco is de duurste van de drie. De Astra zit er net onder en de Hyundai is het goedkoopst.

We kijken in eerste instantie even niet naar prijs, maar naar uitstraling. De Scirocco scoort in dat opzicht goed. Ondanks het feit dat dit model al vier jaar geleden werd geïntroduceerd, blijft het een onvervalste, prachtig geproportioneerde coupé, die overal waar ie verschijnt direct de aandacht opeist. Elk detail is even verzorgd uitgevoerd, en mede daardoor ziet de Scirocco er veel prijziger uit dan hij in werkelijkheid is. Het enige punt van kritiek dat we kunnen vinden, is het dashboard. Dat ziet er wat saai uit. De stoelen daarentegen zijn ronduit indrukwekkend en lijken afkomstig uit een dure Italiaanse supercar.

Dat de Scirocco een echte Volkswagen is, wordt duidelijk zodra je achter het stuur stapt. De cockpit vouwt zich als het ware om je heen en je voelt je direct thuis. Elk detail klopt. De instrumenten, knoppen en meters zitten precies waar je ze verwacht en ergonomisch is alles prima voor elkaar. Of je nou lang of kort, dik of dun bent, er is voor iedereen een perfecte zithouding te vinden.

De Astra GTC zet je aanvankelijk op het verkeerde been. Je verwacht namelijk een normale Astra te zien. Die Astra hatchback ziet er volgens ons al prima uit en de verwantschap tussen de Astra en de Astra GTC is duidelijk te zien, maar bij nadere bestudering springen de verschillen direct in het oog. Ieder plaatwerkdeel is afwijkend en de GTC is merkbaar breder dan z´n normale broertje. Door reflectie van het licht vallen de welvingen in de flanken extra op. Het interieur is ook afwijkend genoeg om niet teveel gelijkenis te vertonen met de hatchback, terwijl er achterin toch ruimte blijft voor drie personen.

De vraag of het een coupé of een hatchback moest worden, was iets waar ze bij Hyundai kennelijk niet helemaal uit kwamen. Nou heeft een auto twee kanten, dus daar konden de Koreanen wel wat mee. Aan de bestuurderskant is het een echte coupé geworden. Een extra lange deur en een ver naar achteren geplaatste b-stijl. Aan de andere kant zit de b-stijl keurig in het midden, tussen het (kortere) voorportier en het achterportier. Precies zoals het een nette hatchback betaamt. Een gespleten persoonlijkheid dus. Afhankelijk van welke kant je de auto bekijkt, zie je twee totaal verschillende zijkanten.

We moeten de Koreanen wel bewonderen om hun moed. De moeite, maar vooral ook de kosten die hiermee gepaard gingen, zijn niet gering. Voor landen waar rechts gereden wordt, heb je drie andere deuren nodig dan voor landen waar links gereden wordt. Maar dat is niet alles, want die deuren zijn vanzelfsprekend niet uitwisselbaar. Ook de carrosserie, met die afwijkend geplaatste b-stijlen, is bij de links gestuurde versie totaal afwijkend van de rechtsgestuurde uitvoering. Een kostbare grap dus.

Wat is het resultaat van dat alles? Niet veel, denken we. De achterbank van de Veloster biedt plaats aan slechts twee personen en dat kunnen hoogstens twee grote kinderen zijn. Voor forsere passagiers is de instap te klein en de daklijn te laag. De Scirocco kan nog overweg met twee flinke pubers op de achterbank, maar voor echte ruimte achterin moet je bij de Opel zijn.

Wat is nu eigenlijk het nut van die ene achterdeur van de Veloster? Zodra je twee kinderen wilt laten instappen, moet je wachten tot de eerste is doorgeschoven voordat de tweede kan instappen. Iedereen die kinderen heeft, weet dat het instappen en doorschuiven meestal met veel geruzie gepaard gaat. Bovendien: kinderen zijn per definitie jong en flexibel, dus die kunnen in een tweedeursauto prima instappen via een traditionele, naar voren klappende rugleuning. Hoe het ook zij: de Veloster is met al dat gedoe met die deuren in ieder geval niet geschikt als snelle vluchtauto na een bankoverval.

De designers van Hyundai zijn druk in de weer geweest om een carrosserie te ontwerpen vol welvingen, scherpe hoeken, uitsparingen en verbredingen. Aan de achterkant is het lastig te zien waar het dak eindigt en de achterruit begint. Een blijk van waardering is op zijn plaats voor de durf die de ontwerpers hebben getoond om iets nieuws te bedenken, maar helaas is het de Koreanen niet gelukt om een model te creëren dat net zo samenhangend en puur is als dat van de Scirocco of de GTC.

Binnenin voelt de Veloster wel aan als een onvervalste coupé. Een behaaglijke, nauwsluitende cockpit en een opvallend dashboard. De materialen waarvan dat dashboard is gemaakt, zijn niet van dezelfde hoge kwaliteit als die van de Opel en de VW. Daarnaast is het zicht over je schouder erg beperkt door de dikke b-stijl en door de opmerkelijke achterruit, die wordt opgedeeld door een vrij breed horizontaal deel. Daarboven, waar de achterruit dak wordt, of het dak achterruit, vertekent het glas ook nog eens als een lachspiegel in een ouderwetse kermisattractie.

Het vermogen mag dan niet het allerbelangrijkste zijn, maar een sportief uiterlijk doet naar sportieve prestaties verlangen. De Scirocco laat het op dat gebied jammerlijk afweten. De 1.4 Bluemotion heeft gewoon niet voldoende puf. Voor 2.400 euro extra krijg je er een supercharger bij en stijgt het vermogen van een schrale 122 pk naar een alleszins acceptabele 160 pk. Ongetwijfeld wordt de Scirocco daardoor een stuk aantrekkelijker, want in deze uitvoering stelt ie teleur. Het motortje zelf is best soepel en gretig. Het zal in een A1 ongetwijfeld prima tot zijn recht komen, maar in een sportieve coupé als de Scirocco heeft ie het zwaar te verduren. De 1,4-liter turbo komt niet graag boven de 5.000 tpm, dus zodra je het gevoel krijgt dat je stoom tekortkomt, heeft terugschakelen ook geen zin.

De 1,4-liter turbo van de GTC levert 140 pk. Het koppel van 200 Nm is identiek aan dat van de Scirocco en levert in het middelste toerensegment niet veel meer kracht, maar strekt zich wel verder uit zodat je in elk geval voldoende vermogen tot je beschikking hebt om in te halen. Het motorgeluid van de Astra GTC is fors. Het zou in een normale hatchback misstaan, maar in een sportieve coupé als dit is het op zijn plaats.

‘De Scirocco kan wat zenuwachtig reageren wanneer er in een bocht oneffenheden opduiken. De Astra heeft daar hoegenaamd geen last van’

Als enige van de drie heeft de 1,6-litermotor van de Veloster geen turbo. Om gebruik te maken van de volle 140 pk moet je er dus voor zorgen dat je de motor goed op toeren houdt. Door de directe inspuiting klinkt de motor wat metalig bij lagere toerentallen en ligt de rode lijn al bij een relatief bescheiden 6.500 tpm, maar ook bij lagere toerentallen reageert de Veloster direct genoeg om vlot te kunnen wegtrekken. Het is lastig om de neiging te weerstaan de Hyundai voortdurend op z´n staart te trappen. Pas als ie goed op toeren komt, klinkt de Veloster opgewekt.

De Scirocco is in dat opzicht niet in staat om te bekoren. Het sportieve uiterlijk wekt verwachtingen, maar het resultaat stelt teleur. Net alsof je aan tafel schuift in de verwachting een lekkere sappige biefstuk voorgeschoteld te krijgen, maar een iel kippenpootje op je bord treft. Dat de VW verder technisch wel in staat is om aan de verwachting te voldoen blijkt uit de besturing. Die is het meest gebalanceerd en direct van alle drie. Daardoor is het bochtenwerk een feest. Veel grip en scherp reagerend onder alle omstandigheden. Ook de remmen en de versnellingsbak verraden het hoge kwaliteitsniveau van de Scirocco. Het enige dat in deze uitvoering dus ontbreekt, zijn de benodigde pk’s om mee te spelen.

De GTC bewijst zichzelf in eerste instantie ook geen dienst. Geheel in Opel-traditie heeft ook de Astra GTC te lijden aan wat zweverigheid en gevoelloosheid. De versnellingsbak voelt week aan, het rempedaal lijkt aanvankelijk te aarzelen en grijpt een fractie later pas stevig aan. Ook de besturing heeft initieel een onaangenaam elastische kwaliteit. Wanneer je daaraan eenmaal gewend bent, laat de Opel zich van z’n betere kant zien. De GTC gaat met groot gemak door bochten en straalt zelfverzekerdheid uit.

De vering blijft onder alle omstandigheden soepel, waardoor de Astra heer en meester is op alle soorten wegdek. De Scirocco is veel steviger afgeveerd en kan daardoor wat zenuwachtig reageren wanneer er in een bocht oneffenheden opduiken. De Astra heeft daar hoegenaamd geen last van. Dit in tegenstelling tot de Hyundai, die in scherpere bochten de indruk wekt bijna permanent twee wielen in de lucht te hebben. Het onderstel van de Veloster is onverbiddelijk en samen met de lage 18-inch banden op dit testmodel, zorgt dit ervoor dat het totale rijgedrag van de Veloster extreem hard en ontoegeeflijk is. Door de keuze voor deze lage banden dringt ook relatief veel weggeruis de auto binnen. Wie de aanschaf van een Veloster overweegt, kan gezien het stevig geveerde onderstel beter kiezen voor een kleinere velgmaat en een soepeler band.

Toch zijn er ook voordelen aan de configuratie die wij testten: in wijde bochten voel je je heer en meester over het weggedrag van de Hyundai. De auto helt nauwelijks over, laat zich licht besturen en ook de elektrische stuurbekrachtiging voelt in zulke ruime, vloeiende bochten heel plezierig aan. Dat laatste verrast ons een beetje, want onder andere omstandigheden is de stuurbekrachtiging van de Veloster beslist geen lolletje. Onvoorstelbaar licht tijdens het manoeuvreren en parkeren, maar bij lage snelheden, zelfs al bij een slakkengang van 15 km/u, wordt het stuur loodzwaar. Een bekende klacht bij elektrisch bekrachtigde stuurinrichtingen. Ook ontbreekt het aan een dood punt. Bij rechtuit rijden op de snelweg is dat vreselijk vervelend, omdat de auto steeds minieme correcties blijft vragen en niet als vanzelf rechtuit gaat. Nu is de Veloster door de enorme hoeveelheid binnendringend weggeruis toch al geen plezierige auto op de snelweg, maar de tekortschietende stuurbekrachtiging maakt van de Hyundai bepaald geen snelwegmonster.

Over het geheel genomen lijkt het alsof de technici bij Hyundai niet wisten welk stuurgevoel ze de Veloster wilden meegeven. Je zou kunnen zeggen dat het net zo is als bij de styling van de Veloster. Van alles een beetje. Niet echt heel lekker op rechte stukken, niet echt heel groots in het bochtenwerk.

We moeten Hyundai er misschien niet al te streng op aankijken. VW maakt per slot van rekening al 40 jaar lang coupés, zoals de Scirocco en de Corrado. De Veloster komt net kijken. Die zoekt nog een beetje naar een eigen identiteit, terwijl de Scirocco zichzelf niet meer hoeft te bewijzen. Hyundai kiest in elk geval voor een heel eigen stijl en kopieert niet klakkeloos de concurrentie. Dat vergt lef en het is ze dan ook gegund dat er nog wat geëxperimenteerd wordt op zoek naar een eigen gezicht.

Toch komt geen van tweeën hier als beste uit de bus. De VW is te futloos en traag, de Hyundai is te lawaaiig en te onverbiddelijk geveerd. Misschien is de winnaar verrassend. In dit soort vergelijkende tests loopt het nu eenmaal niet altijd zoals je verwacht. De Astra GTC ziet er geweldig uit, is praktisch en rijdt, na wat gewenning prima. En wint daarom.

Hyundai Veloster 1.6 GDI

Cijfers

Motor: 1.591 cc, viercilinder benzine

Transmissie: zes versnellingen handgeschakeld

Aandrijving: voor

Vermogen: 140 pk bij 6.300 tpm

Koppel: 167 Nm bij 4.850 tpm

Acceleratie: 0-100 km/u in 9,8 s

Top: 201 km/u

Gewicht: 1.160 kg

Verbruik (gecombineerd): 5,9 l/100 km

CO2-uitstoot: 132 g/km