Als je bereid bent om Audi-geld voor een Volkswagen neer te tellen, openen zich bijzondere deuren. Zoals die naar deze Golf R, die je meer pk’s biedt dan ooit – en een titanium bonus
We moeten meteen even open kaart met je spelen. De glimmend blauwe, stoer-chique Volkswagen Golf R op deze foto’s is niet de auto waarin wij voor deze test rijden. Nee, ons model is uitgevoerd in een nogal opvallende kleur die zich nog het best laat omschrijven als urinegeel metallic. Hij heeft koolstofvezel spiegelkappen en wielen als satellietontvangers.
Ergo: we zitten in een mobiele magneet voor iedereen met een scheef petje op en een uitgeleefde Corsa met bonkspeakers onder z’n achterste. Het heeft geen zin om bij te houden hoe vaak we bij verkeerslichten worden uitgedaagd of opgejut – we kunnen het op onze handen en voeten niet tellen. Zonde, eigenlijk. Want de leukste manier om een Golf R te rijden, is onder de radar. Als we ’m zelf moesten samenstellen, gingen we voor donkergrijs, zonder opsmuk. En dan iedereen overal perplex achter je laten.
De Volkswagen Golf R is altijd de gestoorde Golf geweest. Een GTI is nog enigszins sensibel te noemen, qua prestaties en qua prijs, maar dit slaat alles: 310 pk (nu weer 300), van 0 naar 100 in 4,6 seconden, een optionele top van 270 km/u en een prijskaartje van 56.550 euro (42.480 euro in België). Of zelfs ruim 73.000 euro als je ’m zo compleet uitrust als onze tester, die daarmee wel zo’n beetje de duurste Golf van Nederland moet zijn.
Daarvoor krijg je serieuze sportauto-prestaties, terwijl je als bestuurder nooit méér inspanning hoeft te leveren dan in een doorsnee dieseltje. Verwacht geen betrokken hardcore-ervaring – de Golf R draait om lachwekkend moeiteloos hard gaan. Inhaalacties doe je neuspeuterend, afritten neem je als vanzelf op circuitsnelheid.
De 2.0 TSI sleurt eraan als nooit tevoren, en we mekkeren weleens over de DSG-transmissie, maar in deze setup is ie bijzonder effectief. De reactie op je rechtervoet is uitstekend, de demping gepast hard, de besturing geruststellend zwaar en elastisch.
3.524 euro van de bizarre aanschafprijs gaat naar een extraatje dat naar menig koper zal lonken als een lolly naar een kleuter: een titanium Akrapovic-uitlaat, zeven kilo lichter en met vier gave, geperforeerde eindsierstukken. We zouden willen stellen dat als je voor zo’n optie kiest, en vervolgens het uitlaatgeluid in de boordcomputer ook nog eens op ‘Race’ zet, het je nadrukkelijke bedoeling is om helse herrie te ontketenen.
Helaas is er waarschijnlijk een VW-bolleboos geweest die ‘das soll nicht sein’ heeft geroepen: de Volkswagen Golf R wordt nooit echt luidruchtig of brutaal. Goed, het geluid is mooi gelaagd, als een koor van vier cilinders in verschillende zangstemmen, maar het lijkt pas voorbij 5.000 tpm in z’n element te komen. Op dat punt ontwaar je zelfs een plofje en een klapje als je het gas loslaat.
Maar tussen 2.000 en 4.000 tpm, waar je je toch meestal bevindt, klinkt het allemaal wat tam. En van dat geruft bij het opschakelen worden we ook niet per se erg opgewonden. Ons advies: laat die uitlaat lekker zitten. De standaard R klinkt ook al prima, en als je dat niet genoeg vindt, kun je altijd nog je toevlucht zoeken tot een écht aftermarket-systeem.
