Dit is de auto waar we het meest naar uitkijken in 2023

De ‘levenscyclus’ van een auto heeft vaak wel wat weg van hoe het in het echte leven gaat. Ze beginnen lawaaiig en vol goede moed, dan zijn ze enige tijd volwassen aan het worden, daarna settelen ze zich in de solide middelmatigheid van de middelbare leeftijd en glippen dan geruisloos weg in de duisternis om met zachte hand uit de prijslijsten te worden verwijderd.

Supercars willen dat echter nog weleens anders aanpakken. Ze zijn een beetje de playboy-ooms en tantes van de autowereld, degenen die weinig oneerbiedig oud worden, dronken worden op bruiloften en daar toch al ongepaste kleding droegen. Auto’s die uitgerekend in de palliatieve zorgafdeling van de autowereld hun helderste ‘het maakt me geen moer uit’-moment krijgen.

Wat betekent Sterrato?

De waarheid is dat aanstaande vervanging creativiteit vrijmaakt, zowel qua boekhouding als qua ‘out with a bang, wat zullen we er nog eens mee doen?’. En dat levert nogal eens speciaaltjes op die die naam ook echt verdienen. Neem bijvoorbeeld de Lamborghini Huracán, een middelgrote supercar die sinds 2014 Ferrari’s loopt te terroriseren.

We hebben de afgelopen anderhalf jaar al de Tecnica en de STO gehad, waarschijnlijk de twee meest complete verschijningsvormen die de Huracán-bloedlijn tot nu toe heeft opgeleverd. En nu komt er dus iets aan dat een soort effectbal lijkt te zijn – een productieversie van de Huracán Sterrato conceptcar uit 2019.

Uiteraard verklapt de naam de intentie van de auto al behoorlijk, als je een beetje Italiaans spreekt tenminste, want ‘sterrato’ betekent letterlijk ‘onverhard’. Een naam die alle mogelijke romantiek keihard het raam uit flikkert ten gunste van absolute duidelijkheid – dit is een Lambo waarmee je het ruwe en ruige kunt opzoeken. En het is niet eens een Urus met dikke banden. Waarvoor de allerhartelijkste dank, Lamborghini.

Het doel van de Lamborghini Huracán Sterrato

Dus waar is de Sterrato precies voor? Lamborghini heeft tot dusver nog niet veel details losgelaten, maar het bedrijf vindt dat de Sterrato ‘zowel moedig als onverwacht is’ en het hele concept dat een Huracán vooral leuk moet zijn om te rijden uitbreidt door er wat terreinvaardigheden aan toe te voegen. Wat niet eens zo heel gek is, omdat het merendeel van het Huracán-gamma toch al vierwielaandrijving heeft.

Maar waar onze aandacht het meest naar uitgaat, zijn de haast verloren zinnetjes die verklaren dat ‘de Sterrato uitstekende tractie zal hebben op onverharde ondergronden met een focus op gravel’ en ‘gebalanceerd overstuur voor een plezierige rijkarakteristiek’. Het is niet lastig om de conclusie te trekken dat we kijken naar een gravel-spec Huracán-rallyauto, zeg maar een soort Huracán Safari.

En daarmee is de kous nog niet af. Naar het schijnt worden hierdoor niet alleen ‘nieuwe grenzen geopend’, het is ook nog eens de snelste Huracán op een ‘hobbelige, secundaire weg’. Daar kom je er, als je tenminste een beetje rijdt met je supercar, altijd wel een paar van tegen. Het klinkt dus alsof dit de versie van de Huracán is die zijn taak als supercar het breedst opvat.

Wat is er anders?

Goed, om die Huracán daadwerkelijk gravel- en B-weg-proof te maken, moest Lamborghini het een en ander aanpassen. De voor- en achterbumper en sideskirts zijn versterkt en opnieuw geprofileerd om ervoor te zorgen dat ze a) niet als nat krantenpapier van de carrosserie gescheurd worden als ze een geologisch voorwerp raken en b) de aan- en afloophoeken vergroten zodat de auto überhaupt in de buurt van geologische voorwerpen kan komen.

Er is aan de voorkant een beschermplaat gemonteerd en onder de hele bodem zijn versterkingen aangebracht. Er zijn functionele dakrails (die ongetwijfeld zullen leiden tot de onvermijdelijke toevoeging van allerlei onder de noemer ‘lifestyle’ vallende opties, zoals daktenten en lichtbalken, die geen van alle ooit werkelijk gebruikt zullen worden), op de neus gemonteerde extra lampen en een luchtinlaat boven de achterruit.

Die is er om lucht naar de motor te voeren langs trajecten die zo zijn opgezet dat er geen vuil of water mee kan komen. En er zijn natuurlijk stevige wielkastverbreders die zoveel mogelijk het gebruik van popnagels moeten suggereren, en verhullen dat de spoorbreedte is toegenomen; 30 millimeter aan de voorkant en 34 millimeter achter, maar daarover zo meer.

Specificaties van de Lamborghini Huracán Sterrato

De motor zelf is, volgens verwachting, een 5,2-liter V10 zonder turbo’s zoals de standaard-Huracán RWD ook heeft, die garant staat voor een makkelijke en betrouwbare 610 pk vermogen en 560 Nm trekkracht met een rode lijn op de toerenteller bij 8.700 tpm. De motor is wel speciaal getuned voor de Sterrato, maar gezien het feit dat dat maximale koppel pas bereikt wordt bij 6.500 tpm, zul je hem nog altijd op toeren moeten jagen.

In de regel geen probleem; het geluid dat die V10 boven de 8.500 toeren produceert, zou sowieso moeten worden benoemd tot auditief erfgoed. Waarom het vermogen niet wat extremer is? Nou, de manier van tunen verraadt een tamelijk relaxte afstelling die meer te maken heeft met rijdbaarheid en betrouwbaarheid dan met iets anders.

En op onverharde ondergronden zijn enorme hoeveelheden paardenkrachten sowieso minder zinvol dan de kunst om wát je hebt ook daadwerkelijk kwijt te kunnen. Aan de motor vast zit de gebruikelijke zeventraps automaat met flippers die alles weer doorgeeft aan de even gebruikelijke adaptieve vierwielaandrijving van Lamborghini, deze keer met een specifieker LDVI-systeem (Lamborghini Integrated Vehicle Dynamics) die nu een speciale rijmodus onder de Anima-knop heeft zitten.

De speciale rijmodus

Naast Strada (weg) en Sport (eh… sport) is er nu Rally. Deze stand suggereert een zware nadruk op achterwielaandrijving en veel opwinding. Er zijn ook wijzigingen aan het interieur, maar op het moment dat we dit schrijven, moeten alle definitieve productiespecs nog worden vastgesteld. Wat we wel weten, is dat de veranderingen niet wereldschokkend zullen zijn en dat er een nieuw, speciaal voor de Sterrato ontwikkeld soort alcantara gebruikt zal worden dat Verde Sterrato heet.

Daarnaast zit er een logo op de stoelen en zul je de ratio’s qua overhellen en duiken/steigeren kunnen aflezen. Aan de andere kant: als je in de positie bent waarin de zijwaartse helling zo groot is dat ie een auto zo laag als deze uit zijn fatsoen brengt, ben je waarschijnlijk al bezig om in slow-motion te crashen. Maar waarschijnlijk het belangrijkste (en meest voor de hand liggende) aspect van de Sterrato is zijn ophanging.

Geen volbloed offroader

Daar heeft ie een hele klap meer van dan de standaard auto. Laten we even vanaf de grond omhoog kijken. De wielen en banden zijn respectievelijk kleiner en hoger, met 19-inch velgen op alle vier de hoeken, gecombineerd met all-terrain banden met dikkere zijwangen en een agressiever profiel dan je normaal gesproken op een supercar met middenmotor zou aantreffen.

De remmen zijn de gebruikelijke koolstofkeramische exemplaren – wat eigenlijk raar is, omdat staal meer initiële bite zou kunnen leveren en je je Sterrato waarschijnlijk aanzienlijk minder vaak van 250+ km/u naar stilstand zou willen krijgen dan een meer op het circuit gericht model. Maar goed, ze werken op de Huracán op de weg, dus er is geen reden om aan te nemen dat ze het op onverhard niet of minder goed zouden doen.

De wielen en banden krijgen ook meer bewegingsvrijheid, omdat de wielvlucht op de vooras 25 procent verhoogd is en op de achteras zelfs 35 procent, en de rijhoogte 44 millimeter hoger is dat bij bijvoorbeeld een Huracán Evo. Die extra hoogte gaat natuurlijk helpen om grotere obstakels te kunnen trotseren zonder meteen met de ophanging in de bumpstops te hangen.

Meer ophanging betekent minder gestuiter, wat weer meer controle betekent. En uiteindelijk meer lol. Want vergeet niet: dit is nu ook weer niet bedoeld als een 100-procent offroader, of een door de modder ploegende Discovery-rivaal. Je zou kunnen denken dat hij mensen zou aanspreken in markten waar de infrastructuur de lol nogal inperkt die je uit superlage supercars kunt halen. We willen verder niet veel zeggen, maar China heeft bijna net zoveel dramatische wegen als miljonairs.

Het uiterlijk van de Lamborghini Huracán Sterrato

Eerste indruk? In het echt ziet de Sterrato er precies goed uit. De Huracán is nooit per se een echt mooie auto geweest. Hij is stoer en ruig, maar in zijn esthetische mix zitten wel erg veel testosteron en geometrie. Wat ook weer betekent dat de proteïnerijke toevoegingen van de Sterrato erg goed op hun plek vallen. Sterker: ze passen bij hem, zeker die dakrails en verbrede wielkasten.

Oké, die lampjes voorop lijken niet heel erg te integreren met de spitse snuit, maar de hele rest klopt wel zo’n beetje. Er zijn nog geen prestatiecijfers bekendgemaakt, maar gezien het gewicht en de motor zitten we nog altijd in de regionen van de 3,5 seconden voor een sprintje naar 100 km/u en een top van tegen de 300 km/u; daar is dus niks mis mee.

En het hele idee is natuurlijk dat het bij de Sterrato niet per definitie gaat om het scoren van punten die het op papier goed doen – alle technische wijzigingen die Lamborghini heeft doorgevoerd, zijn erop gericht om de comfortzone van de Huracán te verbreden. En dat zou weer moeten zorgen voor een Huracán waarvan meer en vaker te genieten valt.

De leukste Huracán?

We zijn per slot van rekening allemaal waarschijnlijk dichter in de buurt van een onverharde weg dan van een circuit. Dat gezegd hebbende: het interessante is dat dit zomaar de leukste Huracán van allemaal zou kunnen zijn als het op rijden aankomt, voor alledaagse stervelingen als wij tenminste.

En omdat zijn banden de grip op een wat progressievere manier verliezen, de veerwegen van de ophanging wat langer zijn en hij meer geneigd lijkt om te vertellen wat de banden aan het doen zijn, zou de Sterrato ook op het circuit best eens lolliger kunnen zijn dan zijn familieleden die speciaal voor die plek werden ontwikkeld.

Trager, ja, maar dat hoeft niet heel erg te zijn, en zeker zo luidruchtig. Als je die eigenschappen dan optelt bij de mogelijkheid om een onverharde of gewoon slechte B-weg met de goede dosis enthousiasme aan te vallen zonder het risico je heel erg dure bodem en ophanging meteen aan gort te rijden, dan zou de Sterrato weleens de beste Huracán… nou ja, óóit kunnen zijn.