Waarom je een klassieke auto moet rijden

Je ontgrendelt het portier met een ouderwetse knop, en ruikt meteen het interieur – een aroma van leer, brandstof en olie komt je neusgaten binnen. Lekker. Terwijl je bestookt wordt met z’n karakter, moet je alleen nog uitvissen wat de juiste manier is om in dit ding te stappen. Fotomodellen als Twiggy deden het indertijd vast veel gracieuzer. De cabine van de Lamborgini Miura is speciaal. Hij heeft een minimalistisch stuur met geboorde gaten dat door horlogefabrikanten nog steeds wordt geïmiteerd, maar zonder veel succes. Rechts beneden staat de pook in de open sleuven, want natuurlijk heeft ie een handbak, met vijf versnellingen. Oh ja. Achter je ligt de 3,9-liter V12 tegen het glas te zingen. Niets is zo mooi als het rijden in een echte klassieker.

Praat eens met een ouder iemand over autorijden

En als je toch bezig bent, vink dan dit af op je bucketlist: praat met een ouder iemand over de tijd dat hij/zij leerde autorijden. Er rijden tegenwoordig acht keer zoveel auto’s op onze wegen als in 1951, het jaar waarin de opa van een van onze redacteuren, Len Batters (die nu 85 jaar is), zijn rijbewijs haalde. ‘Het was toen heel rustig op straat’, zegt hij, ‘en er bestond nog niet zoiets als verkeerspolitie’. Hij haalde eerst zijn motorrijbewijs, en een paar jaar later, in 1954, dat voor de auto. Lessen nam hij niet. ‘Ik kan me ook niet herinneren dat er rijscholen waren’, zegt hij, maar dat kan eraan liggen dat hij op een leeftijd is gekomen dat hij weleens iets vergeet.

De auto? Een Vauxhall 14, van circa 1937. Met treeplanken en dat soort foefjes. ‘De eerste auto waarin ik ooit reed, was een Rover 10. Alles ging toen veel zwaarder, en je moest dubbel ontkoppelen.’ Hij vertelt dat hij in Londen door de zogenaamde ‘erwtensoepmist’ reed – een gele laag smog die zo dik was dat het zicht beperkt werd tot niet meer dan een paar meter. ‘Ik bediende de pedalen en de pook, en mijn broer het stuur, terwijl hij op de bijrijdersstoel zat met de zelfmoorddeur open, zodat hij kon zien waar de stoeprand begon.’ Fijn dat we tegenwoordig mistlampen hebben, toch.